z
H
ge
I]
Wat doet een Molukker
in de Zeeuwse PvdA?
Maar Middelbrug is dus voor John, zij het
dat Wim Don tijdens de afdelingsvergade
ring er bijna in slaagde, om de meerderheid
er toe te brengen op Gré te stemmen. Boze
tongen beweren dat hij dat deed om bij de
statenverkiezingen van volgend jaar geen
last te hebben van Gré als potentieel
lijsttrekster en wie weet wat nog meer.
Willem Wisse komt vertellen, wat de zaal al
wist: de tweekamp wordt een driekamp
want Vlissingen wil Hans van Dam op de
stoel. Maar mocht dat niet lukken dan mag
Gré, want -aldus Willem- 'Wat kan een
onderwijsspecialist nou bereiken als het om
de werkgelegenheid bij De Schelde gaat?'
Doemdenken
Bertus Schapink ontpopt zich vervolgens
als de allergrootste fan van Gré. Hij komt
dan ook uit West-Zeeuwsvlaanderen. Ber
tus somt een lange rij 'wapenfeiten' van Gré
op. Zo horen we met stijgende verbazing
dat Gré het was die 'het doemdenken over
de provinciale financiën' doorbroken heeft,
Gré was het die de starre opstelling over de
vaste oeververbinding Westerschelde even
eens doorbrak; dankzij Gré wordt bij
Provinciale Waterstaat de prioriteit niet
meer bij aanleg maar bij onderhoud van
wegen gelegd, Gré blijkt ook de veertig-
vaartenkaart te hebben ontworpen en in één
moeite ook de twintig-rittenkaart voor de
Zeelandbrug. De openuniversiteit blijken
we ook al aan haar te danken te hebben....
JSertus weet niet van ophouden, maar de
zaal begint te murmureren. 'Met Gré kiezen
we een generaliste' een deelspecia/iste, een
ervaren politica en iemand met grote naam
bekendheid!', roept hij nog vlug voor hij
verdwijnt.
Rinus de Bart uit Borsele komt voor het
evenwicht zorgen: 'Wij zijn voor Lilipaly,
want we moeten nu maar eens laten zien dat
we het ernstig nemen met onze mooie
verhalen over de etnische minderheden'zo
zegt hij provocerend.
De oude Welleman verrijst in de zaal en laat
de weegschaal weer naar de andere kant
doorslaan: 'Noord-Beveland is voor Gré.
Niets is haar teveel als het gaat om het dienen
van de Zeeuwse belangen!', roept hij.
Bloembak
Op het platteland van Walcheren denken ze
weer anders. Een keurig grijs dametje stapt
naar voren. Het is Anne Bliek en ze houdt
namens Arnemuiden, Valkenisse etc. de
vergadering in accentloos Algemeen Be
schaafd voor, dat 'wij nu wel met de lippen
belijden dat we de etnische minderheden zo
graageen kans geven, maar dat verhaal
hangt slechts als een mooie bloembak aan
onze partijgevel. Nu is het moment om
solidariteit te tonen met landgenoten van een
andere kleur.' Natuurlijk zijn de andere
kandidaten ook goed, maar -aldus Anne-
zoals zij als juwelen zijn rond een kroon, zo
moet de kroon zelf op één hoofd passen.Het
hoofd van John dus. In de pauze die daarna
volgt drukt John Anne warm de hand. Dat
was een rede naar zijn hart.
De schriftelijke stemming is dan net achter
de rug. Terwijl de stemcommissie haar
belangrijke werk doet wordt er driftig
gespeculeerd aan de bar. Dé vraag is of
John het in één keer haalt. Anders kan hij
wel inpakken.
De zaal stroomt vol en Theo Bos neemt het
woord: 'Er zijn 154 stemmen uitgebracht. De
helft van 154 is 77. Wie dus 78 stemmen of
meer heeft, die wint', zo rekent hij de zaal
voor. 'Welnu Hans van Dam heeft 18
stemmen gekregen, Gré de Vries 58 en John
Lilipaly precies 78.
Applaus. John wordt ietwat beduusd door
een landgenoot uit z'n stoel omhooggetrok
ken. Jan Mijnsbergen stormt met een bos
bloemen op hem af en Gré laat zich niet
kennen: een ferme kus is Johnny's deel.
Nadat de zaal wat bekomen is van de emotie
loopt John naar de microfoon. Dan blijkt
pas hoe klein hij is; de microfoon torent
boven zijn hoofd uit. Toch heeft hij maar
twee zinnen nodig om de zaal plat te
krijgen. In doodse stilte wordt z'n maiden
speech aangehoord. Slechts één keer barst
de zaal in lachen uit als John belooft 'Ik zal
mijn hele gewicht ertegen aangooien om u
niet teleur te stellen.' Zijn héle gewicht....
'breng dan je broer ook maar meel', roept
Mijnsbergen vrolijk. John kan er amper om
lachen. Hij zal toch wel gevoel voor zelfspot
hebben? Of hoorde dat niet bij de criteria?
Bij de uitgang zegt een Gré-fan hoopvol:
'Als de partij nou in de regering komt, maken
ze die Lilipaly misschien wel staatssecretaris
van onderwijs. Dan komt Gré toch nog in de
kamer....'
Kees Slager
Wie is John Lilipaly eigenlijk? Velen weten
hooguit van hem dat hij ooit voetbalde bij
Vlissingen. Politiek is hij een onbeschreven
blad. Volgens zijn kritici zou dij daarom
politiek ook niet te traceren zijn. Tijdens
zijn aandachtig beluisterde maidenspeech
zei hij, dat hij zich de kritiek wel kon
voorstellen. Daarna volgde zijn antwoord
op die kritiek. We laten er enkele
fragmenten uit volgen:
'Wat zoekt een Molukker in de PvdA? Wie
mij kent of de moeite heeft genomen mijn
levensloop te volgen, weet dat ik steeds te
vinden ben geweest aan de zijde van die
groepen, die in de samenleving gemangeld
dreigen te worden. Dat geldt om te
beginnen voor mijn eigen gemeenschap, de
Molukse, die nu 35 jaar geleden klem is
komen te zitten tussen de raderen van de
geschiedenis
Mijn beginpunt ligt bij de Vrije Molukse
jongeren. Daar heb ik leren knokken voor
mijn idealen. Dat is een belangrijke
leerschool geweest. Vervolgens moet het
Inspraakorgaan Welzijn Molukkers ge
noemd worden. Daar heb ik het parlemen
taire bedrijf leren kennen: het overleg met
de frakties en departementen. Daar heb ik
ook een weinig Molukse vaardigheid leren
waarderen: het sluiten van compromissen;
compromissen tussen Molukse organisaties
om de overheid eensgezind tegemoet te
kunnen treden, maar óók compromissen
met die overheid om tot een beter
minderhedenbeleid te komen. Ik zeg daar
dan wel onmiddelijk bij, dat die compro
missen nimmer onze principes betroffen.
In het Inspraakorgaan bewerkten we ook
samenwerking van Molukkers met organi
saties van andere etnische groepen. Al in
1979 organiseerden we met onze Surinaam
se en Antilliaanse collega's een Minderhed-
encongres. Snel daarna kwam er een
regelmatig overleg tussen landelijke organi
saties van etnische groepen en woonwagen
bewoners: een doorbraak van bestaande
culturele grenzen en meer eenheid op grond
van dezelfde sociaal-ekonomische positie.
Ik ben nog verder te traceren. Ik ging
werken op het ministerie van onderwijs,
opnieuw ten behoeve van kwetsbaren in de
samenleving: de opvang van buitenlandse
kinderen in het basisonderwijs, de opvang
van buitenlandse èn Nederlandse kinderen
met achterstanden in het Onderwijsvoor
rangsbeleid.
Mijn opstelling door de jaren heen is
duidelijk geweest: opkomen voor de
zwakkeren, verbetering van hun positie op
terreinen als onderwijs en arbeidsmarkt,
streven naar emancipatie.
Norbert Elias zei enige tijd terug, dat de
emancipatie van etnische groepen pas zou
zijn voltooid met de verkiezing van het
eerste zwarte kamerlid. Ik ben zo vrij dat te
betwijfelen. Het kamerlidmaatschap is een
stap in die richting, maar niet meer dan dat.
Daarvoor is de positie van buitenlanders èn
veel zwarte Nederlanders nog te rampzalig.
Het zal een uitdaging zijn voor de PvdA om
daar in de komende jaren structureel
verandering in te brengen.
Wat zoekt een Molukker bij de Partij van de
Arbeid in Zeeland? U weet het, mijn wortels
heb ik op de Molukken, maar de stam is -
negenentwintig jaar lang - opgegroeid in
Zeeland. Daar deelde ik in de sporttriomfen
van de voetbalclub Vlissingen en verdedig
de ik de provinciale kleuren in het Zeeuwse
elftal. Daar werd mij teamwork bijgebracht
en leerde ik mij een typisch Zeeuwse
eigenschap eigen maken: volharding. Daar
mocht ik jarenlang in het onderwijs
werkzaam zijn, vond ik mijn vrouw en
groeien mijn kinderen op. Een land om van
te houden, een land waar ik me thuisvoel.
We zijn per slot van rekening - als ik in dit
opzicht voorbij mag gaan aan Zeeuws-
Vlaanderen - eilanders onder elkaar'
licl<
aar
e w
Voll
ïeer
waa:
Dlld<
Zijn
:en
/an
Dud<
laar
om
;ekc
Een g
P.T. 7
cent
»ebru
duitir
lindst
ïeen
Jet is
:en u
itatio
le tre
)aar i
;chou
lij sta
de he
lick,
iet i
gepen
Dver i
ïgent
ip de
lie z;
lolitit
noeil
Weet
nene<
vil na
)m dt
Je zu
ïem i
zoveel
:en af
n ga,
dat re
Terwi
6
