ZEELAN
HELFT NEPAL
een verrukkelijk land
Twee oorzaken
Straal-oogjes
GIRO 7475 MIDDELBURG
Balk en splinter
Afgesloten
westen. In tegendeel: ze weten in het prach
tige bergstaatje helemaal geen weg meer
met alle hulp, die hen bijna letterlijk door de
strot wordt geduwd.
Jan Jansonius, als landbouwexpert wonend
in de Nepalese hoofdstad Kathmandu, zei
letterlijk: 'Mijn opinie is, dat er op dit
moment eerder teveel hulp dan te weinig is in
Nepal. Het gevolg daarvan is, dat de Nepale
se functionarissen, die de projecten moeten
bedenken en begeleiden overbelast worden
door te veel missies, teveel adviseurs en teveel
projecten, die ze eigenlijk allemaal tegelijk
zouden moeten runnen. Waardoor ze vaak
aan hun eigen projecten niet meer toekomen.
Volgens Jansonius is een van de grootste
problemen het gebrek aan coördinatie van
alle hulp aan Nepal. Volgens hem zijn er
ook veel te veel partijen betrokken bij de
hulp aan Nepal. En hij somt op: 'Het is de
Verenigde Naties, de Wereldbank, al die
bilaterale hulp van donoren als Japan, Rus
land, Amerika, de landen van de Europese
Gemeenschap en ga zo maar door.....'
Meer coördinatie zou tot gevolg moeten
hebben, dat het aantal hulpverleners en het
aantal projecten beperkt wordt, aldus Jan
sonius. Cas de Stoppelaar (bioloog, al jaren
in Nepal wonend en schrijver van 'De
Lotus-eters') bevestigt die visie: teveel orga
nisaties die zich allemaal met Nepal bezig
houden. Hij vult aan: Unicef, de FNO
(Wereldvoedselorganistie) en niet te verge
ten de Stichting Nederlandse Vrijwilligers..
Volgens De Stoppelaar zijn er twee oorza
ken van het teveel aan internationale hulp
voor Nepal: 'In de eerste plaats heeft het
westen nog steeds een enorm stuwmeer aan
ontwikkelingsgeld te besteden en in de tweede
plaats (en dat is een zeer grappige oorzaak):
Nepal is een verrukkelijk land om te wonen.
Hier schijnt vrijwel altijd de zon, de vogels
vliegen door de lucht, de bloemen geuren in de
tuinen, dus alle ontwikkelingswerkers vinden
het heelfijn om hier te wonen. Zo zie je, dat de
Stichting Nederlandse Vrijwilligers een paar
jaar geleden begon met drie of vier mensen
terwijl dat er nu al veertig of vijftig zijn
geworden
De Stoppelaar vindt de SNV-aanpak overi
gens niet de slechtste: 'Ze beginnen op
dorpsniveau uit te zoeken wat de echte
behoeften zijn en proberen dan een project op
te stellen.Hij vraagt zich alleen af of een
ontwikkelingswerker, die in een dorp goed
funktioneert, dat ook doet tussen de rege-
ringsfunktionarissen in de hoofdstad, die
zo'n project moeten goedkeuren: 'Die whis
kydrinkende funktionarissen met hun ge
blokte jasjes aan en hun nauwe pijpjes boven
zwarte gepoetste schoenen en hun zwarte topi
op, zijn wel een heel ander slag mensen. Ze
verdienen niet veel en moeten op allerlei
manieren wat bijverdienen om het dure leven
in Kathmandu en hun vaak vele kinderen te
kunnen betalen. Dus die mannen zijn gevoelig
voor extra geld. Helaas, korruptie ja. Maar in
Nepal noemen ze dat niet zo. Dat is een
westers woord. Nepalezen worden nooit om
gekocht; die krijgen kadootjes.
En daarbij moet je bedenken: een heleboel
10
De koning vroeg aan zijn ministers:
'Hoe komt het toch dat zo weinig van
het geld dat wij ontvangen uiteindelijk
in de staatskas terecht komt?' De mi
nister van financiën stond op, haalde
een ijsblokje en gaf dat door. Iedereen
hield het even in zijn handen. Toen het
de koning had bereikt, was het voor
driekwart gesmolten.
(Uit: 'De Lotus-eters en andere Nepa
lese zaken' door cas de Stoppelaar)
Nepalezen zitten niet te wachten op ontwik
kelingssamenwerking. Die vinden het wel
best zo. Maar westerse landen wensen ont
wikkelingshulp te geven en dat moet ergens
naar toe. Dus dan komt er weer zo'n wester
ling hierheen met een plan en een project en ja
dan zit die westerling met het probleem: hoe
raak ik m'n geld kwijt. Nou, om een project te
verzinnen en vervolgens ook gerealiseerd te
krijgen, is zo'n minister of andere funktiona-
ris nodig. Dus samen maken ze dan een plan,
waarvan zo'n Nepalees dan denkt: hoe krijg
ik daar zo snel mogelijk zoveel mogelijk zelf
van binnen
Nou ja, laat ik zeggen, dat er ook goeie
voorbeelden zijn. Maar dit soort aanpak
komt hier toch regelmatig voor', aldus Cas
de Stoppelaar.
Er is dus reden om je af te vragen, waarom
Zeeland zo nodig ook nog eens moet gaan
helpen in Nepal. Coördinatrice Jantien
Kuiper blijft het antwoord schuldig. Toen
de provinciale staten dat beslisten was zij
nog niet bij het projekt betrokken.
Wat de kritiek betreft zegt ze dat ze tijdens
haar verblijf in Nepal ook de indruk heeft
gekregen, dat erg veel landen en organisa
ties daar bezig zijn en dat er van overbelas
ting sprake is: 'Allerlei landen en ook kerken
zijn er met prestigeprojecten bezig en ik heb
ook wel gedacht: hemel, waarom wordt er
niet meer gecoördineerd. Maar dat geldt niet
voor ons projekt. Dat wordt gedaan in samen
werking met Unicef Dit onderwijsprojekt
heeft de regering zelf opgezet, weliswaar na
een onderzoek door een Engelsman met hulp
van Nepalezen. Maar in dit projekt gaan we
uit van wat de bevolking wil. En tijdens mijn
verblijf daar heb ik alleen maar enthousiasme
gezien bij de mensen, straal-oogjes dat er wat
gebeurde.
De vraag is hoeveel geld van de Zeeuwse
aktie naar de 'whiskydrinkende regerings
functionarissen' gaat. Jantien Kuiper: 'Nee,
ons geld gaat naar het Nederlands Comité
Unicef en dan naar New York. De geldstroom
voor die schooltjes gaat buiten de regering in
Kathmandu om.'
NZ: Die mannen met de geblokte jasjes zijn
al in een eerder stadium aan hun kadootje
geholpen voor hun projekt...?
Jantien Kuiper (lachend): 'Dat kan best!
Maar wat wij inzamelen gaat buiten die heren
om. Ik heb al gehoord van een hoge Unicef-
man dat de regeringsfunctionarissen in Kath
mandu het eigenlijk ook maar niks vinden,
dat dit projekt zo is geregeld. Het is dan ook
een uitzondering.'
Op de vraag waarom Zeeland niet tot in
lengte van dagen één ontwikkelingslanc
blijft steunen, kan ze -op persoonlijke titel
slechts zeggen, dat ze daar ook meer in zie'
dan projekten van twee jaar: 'Je zou eigen
lijk jumelages (stedenhuwelijken) moeten
krijgen tussen Zeeuwse gemeenten en plaat
sen in de Derde Wereld. Dan breng je he,
dichter bij de mensen en ontstaat er een
direkte, blijvende band.
Maar voorlopig blijft Zeeland dus Nepal
helpen. Er is al meer dan vier ton bij elkaar
Kees Slager
Een harde opstelling van de regering tegen
over België, dat de Westerschelde vervuilt
via een smeerpijp en het storten van giftig
baggerspecie, is noodzakelijk. Dat vindt de
raad van Borsele, die niets voelt voor een
soepele houding ten opzichte van door
België gewenste verdieping der Wester
schelde. Goed zo, jongens! Maar hoe zit dat
nou eigenlijk met de vervuiling' van de
Zeeuwse lucht (zie pag. 3 van dit blad)
vanuit Borsele? Zou daar door andere
Zeeuwse gemeenten ook niet eens een harde
opstelling in moeten worden gekozen.
De eerste Goese 'gewetensweigeraar' (zie
NZ van maart) werd intussen afgesloten
door de PZEM. Dat kwam in de krant en
die publiciteit voor de goede zaak, daar ging
het om. Daags na de afsluiting werd de
schuld bij de PZEM betaald en het huis
weer aangesloten op gas en licht. Waarna
het spel van voren af aan begint, want ook
Adri van Oosten blijft weer ƒ5,72 inhouden
op z'n energierekening als protest tegen die
572 kruisraketten in Europa. Een volhou
der dus, maar geen martelaar. En zo hoort
het.
