riOHF
België
Oostbloklanden
Kwaliteit
bezit,
Daar-
zich
dienst
in de
op
is
an de
in het
r wet-
een
Die
eroep
dient,
ndere
mij
ïgeen
ook
dheid
heeft
ngen,
weten
dat ik
Ha-
g van
Ha-
Ze
dak
olgen
maar de Officier van Justitie dacht daar
anders over. Harinck zelf heeft me na die
gebeurtenis gezegd: 'Als je oorlog wilt, kun
je oorlog krijgen'. Daar begint het nu dus
aardig op te lijken.
Omdat ik intussen inzage in mijn dossier
heb gehad, weet ik dat de rapporten bol
staan van de onwaarheden. Maar daar
nemen B. en W. wel beslissingen op
Maar nu terug op het ongegrond verklaren
van mijn bezwaar. In de loop van de
procedure maakte Harinck me duidelijk,
dat ik beter een nieuwe bijstandsaanvrage
kon indienen. 30 Oktober deed ik dat. Op
20 december kreeg ik bericht; ik zou een
uitkering krijgen, maar dan moest ik wel
aan 7 voorwaarden voldoen. Eén ervan
was, dat ik niet meer zonder hun toestem
ming naar België mocht...Het is toch te gek
dat ik elke keer als ik boodschappen in
België ga doen - ik woon vier kilometer van
de grens - of naar vrienden en familie wil,
om toestemming bij de sociale dienst moet
gaan vragen?
Ook wilden ze de voorlopige voorziening,
die me eerder als voorschot was uitbetaald,
nhouden op mijn uitkering plus nog eens
de vijfhonderd gulden, die ik ontvangen
had toen ik in juli een uitkering aanvroeg.
\ls je nou weet, dat ik tussen 8 juli en 30
oktober in totaal f836.- had ontvangen, dan
begrijp je dat ik de nodige schulden heb
moeten maken. En dan wilden ze nu van de
uitkering, die ik kreeg zonder mijn toestem
ming weer geld gaan inhouden. Ik maakte
bezwaar en zowaar... het gemeentebestuur
gaf me gelijk. Precies dezelfde handteke
ningen, die onder het besluit stonden dat ik
niet zonder toestemming naar België
mocht,prijken onder het besluit, dat het wél
mag. Ze waren intussen tot de ontdekking
gekomen, dat die voorwaarde inderdaad
niet strookt met de wet. Het geld zou ook
niet zomaar worden ingehouden; wat ik nog
tegoed had zou me worden uitbetaald, maar
ze zouden wel naar de kantonrechter stap
pen om het terug te krijgen. Ik betwijfel of
het ooit zo ver zal komen want ik denk dat
de provincie mijn beroep gegrond zal ver
klaren, nu ik beschik over zoveel bewijs
stukken. Maar het is toch te gek datje al die
moeite moet doen om hier een uitkering te
krijgen.
Ook mijn moeder is trouwens slachtoffer
van de manier waarop de sociale dienst hier
werkt. Ze is zestig jaar en in maart 1985
verhuisde ze uit België naar hier omdat ze
dichter bij mij wilde wonen. Ze sukkelt
nogal met haar gezondheid. Vandaar. In
België had ze een uitkering maar toen ze
zich hier aanmeldde kreeg ze bericht, dat ze
5% gekort wou worden omdat ze zich - door
naar Nederland te verhuizen - 'onverant
woordelijk gedragen zou hebben'. Ze is in
bezwaar gegaan, maar dat heeft niet gehol
pen.Nu loopt er een beroepszaak bij de
provincie.
Tot slot wil ik nog zeggen, dat als Harinck
niet op zijn werk is je door de andere
ambtenaren veel normalen wordt behan
deld. Als hij er wel is wordt je afgesnauwd
en afgeblaft. O ja, en volgens Harinck mag
mijn vriendin maar één keer per week op de
koffie komen en één keer per week blijven
slapen. Als het meer gebeurt vorm je vol
gens hem een ekonomische eenheid. Ik zou
wel eens willen weten waar dat in de wet
staat.'
Dat Gerrit en zijn moeder niet de enigen
zijn,die problemen hebben met de sociale
dienst blijkt uit het verhaal van het echtpaar
Sylewko - de Cock. Johan Sylewko is
Oostenrijker en verleden jaar getrouwd met
Jacqueline de Cock. In april 1985 vroeg hij
bijstand aan.Johan: 'Ze vroegen me toen
hoe vaak ik in de Oostbloklanden was
geweest. Wat heeft dat nou in godsnaam te
maken met een bijstandsuitkering? Volgens
Harinck moest hij dergelijke vragen aan
iedereen stellen. Een maand geleden kreeg
ik per brief de mededeling, dat ze mijn
uitkering zouden stoppen als ik niet sollici
teer. Nu solliciteer ik regelmatig maar om
dat ik nog geen verblijfsvergunning heb, wil
niemand mij in dienst nemen. Dat weten ze
toch op de gemeente, waarom houden ze
Gerrit Zeijseink
daar geen rekening mee?'
Zijn echtgenote heeft in het verleden ook de
nodige ellende gehad. Ze was toen nog niet
met Johan getrouwd.Jacqueline: 'Harinck
heeft toen mijn uitkering stopgezet omdat
hij dacht dat ik met mijn ex-echtgenoot
samenwoonde. Ik heb in die periode moe
ten bedelen om voor mezelf en mijn kinde
ren aan eten te komen. Toen dreigde Ha
rinck ook nog dat hij mijn zoontje bij me
zou laten weghalen, want ik zorgde er niet
goed voor. Terwijl hij er voor had gezorgd,
dat ik zonder inkomen zat...En dan de
leugens die over mij werden verteld. Geluk
kig had ik getuigen, die het konden weerleg
gen. Uiteindelijk heeft de Commissaris van
de Koningin mij ook in het gelijk gesteld.
Maar mijn zoontje heeft vandaag nog last
van die periode. Ik heb totaal geen vertrou
wen in die man. Als ik nu naar de sociale
dienst ga en Harinck is er niet,dan wordt je
vriendelijk behandeld, maar is hij er wel,
dan wordt je afgesnauwd. Moet je nagaan
wat voor invloed die man heeft'.
Er zijn veel meer klachten in Aardenburg.
Bijvoorbeeld van de jongen, die wel tien
keer per maand solliciteerde, maar die toch
gekort werd op zijn uitkering omdat hij te
weinig solliciteerde. Uit een recent geval
blijkt dat de dienst rustig doorgaat met het
inhouden van bedragen zonder daar vooraf
een gesprek over aan te gaan met het
slachtoffer van de maatregel. Al met al
voldoende om aan te nemen dat de werkwij
ze van deze dienst zachtgezegd voor verbe
tering vatbaar is.
Aan directeur Jacobs van Het rijksconsu
lentschap voor sociale zekerheid te Middel
burg (een controlerend orgaan voor de
diverse sociale diensten) legden we de zaak
Zeijseink voor. Jacobs: 'Het is inderdaad
vrij ongebruikelijk dat indien een voorlopi
ge voorziening wordt toegekend, het onder
liggende bezwaarschrift ongegrond wordt
verklaard. Dat het bedrag dat iemand bij
t wijze van voorziening heeft ontvangen te
rugbetaald moet worden heb ik eerlijk
gezegd nog nooit meegemaakt'.
5
