Vertellingen van Beziens
waardige Zeeuwsche Steden
HULST
ONS ZEELAND
13
kant heeft vijf hooge driedeelige vensters, waarvan het
middelste raam voor een deel wordt ingenomen door
de huisdeur. In 't voorhuis valt op de mooie renaissance-
schouw. In aansluiting daarmee zijn ook de daar ge
plaatste meubelen uit het renaissance-tijdperk. De tafel
is rijk en heeft fijne vormen en de kast met vier deuren
is ook zeer bezienswaardig.
Wat het meisje betreft op de teekening, dat is eigen
lijk Mientje. Maar Mientje had geen trek om voor den
teekenaar te poseeren en daarom ook is de afbeelding,
voor zoover Mientje aangaat, zeker niet natuur-getrouw.
Maar die meisjesfiguur doet het daar toch.
De restauratie heeft heel wat geld gekost en ging met
groote moeite gepaard. Vooral de reliefs in den gevel
gaven veel moeite. Toen de verflaag werd weggenomen,
bleek de steen zóó zacht te zijn, dat ze als zand wegliep.
Men heeft toen onder verwarming met heete lucht de
stukken met een verhardingsmiddel bewerkt en daarna
weer overgeschilderd in zandsteenkleuren. Behalve de
reliefs, die betrekking hebben op het steenhouwers-vak,
zijn er drie, die bijbelsche voorstellingen geven. Men ziet
het murmureerende Israël, dat water vraagt, Mozes die
op de rotssteen slaat en het volk, dat gelaafd wordt bij
de nieuwe bron.
Het is goed, dat wij in onzen tijd geleerd hebben, de
producten van vroeger eeuwen met liefde en zorg te be
handelen. Hoeveel kunstschatten zijn er niet verloren
gegaan, hoeveel bouwwerken zijn met den grond gelijk.
gemaakt, omdat men de waarde er van niet kende en de
schoonheid er in niet zag. Langzamerhand zijn daar de
oogen voor open gegaan en menig kunstwerk wordt nu
bewaard.
„In de Steenrotse" is dan ook de moeite van het be
zichtigen volkomen waard, vooral voor diegene, die nog
liefhebberij en kunstzin toont voor historische bouwwer
ken. Men kan dan meteen kennis maken met Mientje.
En t is ook de moeite waard, eens met opmerkzaam
heid te bezien, wat men vroeger heeft kunnen maken.
Men moet ook niet vergeten, eens even van het achter
huis door de openstaande deur in het voorhuis te kijken.
Dat geeft een prachtig kiekje.
En als men dan zijn bezoek op Donderdag stelt, kan
men als dan profiteeren van de Middelburgsche Markt
dag, bij de Zeeuwen bekend en bemind en voor niet-
Zeeuwen hoogst interessant vanwege de Zeeuwsche
boerenkleeding, die zich bij heerlijk zonnig weer aandoet
als een schilderij van een der oude meesters, flonkerend
door gouden knoopen en fantastische boerenkleeding.
Vooral Engelschen, die des zomers Middelburg be
zoeken, weten te profiteeren met oog en camera van dit
mooie, en zij voelen zich net zoo thuis als de boeren
zelf.
Waarbij ook het bovenomschreven bouwwerk ,,in de
Steenrotse" der vreemdelingen aandacht vraagt. En te
recht. Het is zeer schoon.
M.
In deze rubriek zullen we in ieder
nummer beschrijvingen geven van
bezienswaardige steden van onze
mooie Provincie. We zijn overtuigd
hiermede het belang van Zeeland
te dienen, en sparen moeiten noch
kosten deze vertellingen zoo volledig
mogelijk aan onze abonné's voor
te zetten, alsmede cliche s en wat
daar meer voor noodig zal blijken,
in de toekomst geregeld iedere
week een zoo compleet mogelijk
verhaal. We vragen hiervoor speciale
aandacht, omdat in Zeeland steden
en andere bezienswaardigheden zijn,
die door onbekendheid onder de
Zeeuwen zelf, meer bekendheid met
eigen land zal bevorderen. RED.
(ZEEUWSCH VLAANDEREN)
HULST, de voormalige hoofdplaats van het land
van Waes, zulks in den tijd, dat Noord- en
Zuid-Nederland, thans België, nog waren ver
deeld in Graafschappen, Hertogdommen en
Stichten; de hoofdplaats tevens van het vroegere
Hulster-Ambacht, wordt ook nu nog beschouwd als de
hoofdplaats van het voormalige Ve district, thans
Oostelijk Zeeuwsch-Vlaanderen.
Het is een stadje van ongeveer 4000 inwoners met
een totale oppervlakte, de aan de stad behoorende om
walling medegerekend, van 192 Hectaren. Het is het
middelpunt eener welvarende landbouwstreek.
Tot voor weinige jaren was Zeeuwsch-Vlaanderen
en daarmede ook Hulst, in Nederland te weinig bekend,
zelfs bij velen onbekend en daardoor onbemind. Want
er was zelfs een tijd, dat men met een zekere gering
schatting van de landen bezuiden de Westerschelde
sprak, als van een wingewest, dat niets voor het
vaderland gevoelde. Men wist dan niet, of men vergat
het, dat juist de bevolking van dit gewest, na den
vrede van Munster tot aan de stichting van het
Koninkrijk, steeds onder knellende verordeningen van
de Republiek der Vereenigde Nederlanden had moeten
bukken. Zoodra echter die drukkende wetten waren
opgeheven, leefde het volk op en was er nooit een
streek, waar het hart warmer klopte voor land en
Vorstenhuis.
Thans weet ieder Nederlander wat Zeeuwsch-
Vlaanderen en zijne bevolking is. Door den toenemenden
handel met het binnenland, kwamen in den loop der
jaren al meer handelsreizigers en andere zakenmenschen
naar deze streken en leerden zoo den volksaard kennen.
Maar den grootsten stoot heeft hieraan de oorlog
gegeven.
Toen in 1914 vreemde legerscharen het aangrenzende
België bezetten, kwamen ook naar dezen grenskant
honderden Nederlandsche militairen, mannen uit alle
streken, en verbroederden zich met de bevolking.
Van dien tijd af werd deze streek voortdurend door
reizigers van de overzijde der Schelde bezocht. Al blijft
deze rivier steeds een lastige scheiding tusschen het
overige Nederland en deze streek, de reisgelegenheden
zijn toch van dien aard, dat Hulst en de overige plaatsen
op gemakkelijke en vlugge wijze zijn te bereiken.
De Provincie exploiteert verschillende stoomboot
diensten, die de eilanden met het vasteland verbinden.
