6
ONS ZEELAND
Foto L. Spronk. Domburg Dorpstraat Domburg
Domburgsche kinderen als men ze ziet loopen zijn
het net poppen; tot haar 14de jaar ongeveer dragen
de meisjes een groote muts, waarna komt het kleine
gladde mutsje.
„He! roept Marietje, „als we in Domburg zijn,
Moes! mag ik mij dan ook eens zoo aankleeden?"
„Ja, zeker kind, als dat kan, en dan zullen wij aan
oma een portretje van je zenden, die zal je zeker niet
dadelijk herkennen."
Marietje raakt al opgewonden over dit plan, maar
vader zegt, „hoho! wij zijn er nog niet, kind! Vertel
verder, Frits! Zijn wij haast in Middelburg?"
„Ja oom, we zijn er en nu kunnen wij per tram of
per autobus naar Domburg verder. Per tram duurt de
reis langer, maar men ziet dan een prachtig stuk van
Walcheren -trouwens de weg die de bus neemt is ook
heel mooi.
Domburg wordt terecht het mooiste plekje uit den
tuin van Zeeland genoemd: behalve het strand heeft
men er prachtige oude bosschen, de Manteling geheeten.
die bij Domburg achter de duinen beginnen en zich een
heel eind ver uitstrekken. Men heeft een kaart noodig
om er in te mogen wandelen, maar die is gemakkelijk
te bekomen.
Het oude kasteel Westhoven, waarvan ik u hier de
photo laat zien, staat o.a. in de Manteling en wel op
een der mooiste plekjes. Natuurlijk zijn er ook verhalen
aan verbonden, 's Nachts om 12 uur rijdt een ridder
zonder hoofd te paard over de brug; zijn hoofd heeft
hij onder zijn arm. Bij den laatsten slag verdwijnt hij
even geheimzinnig als hij gekomen is door een gesloten
poortje. Griezelig he? maar niemand heeft hem nog ooit
gezien!"
„Dan gaan wij er eens heen, hè Pa roept Wim, „ik
durf best en voor alle zekerheid nemen wij Marietje
mee."
Het arme kind werd al bleek van angst, maar Moeder
zei gauw, dat het een grapje was.
Hier heb ik een photo van de Tramstraat met het
mooie oude kerkje. Het is geen wonder dat er veel
schilders in Domburg komen, want wat zijn er veel mooie
plekjes! Domburg was ook een geliefd verblijf van onzen
grooten Toorop, die meermalen zijne modellen uit de
bevolking koos.
„En is er wel eens muziek?" vraagt Clara.
„Ja zeker meid. en zeer goede. Om de veertien dagen
geeft het werkelijk uitstekende fanfarecorps een uitvoe
ring in de muziektent op de Markt, en dan is het vroolijk
en gezellig in het dorp.
Muziek kan men ook hooren in het paviljoen aan zee;
dat is het gebouw voor vermakelijkheden, waar je ook
een leeszaal hebt. De baddirecteur heeft er uitstekend
slag van om variatie te brengen in de vermakelijkheden
voor oud en jong. Een gecostumeerde fakkeloptocht
door de Manteling; ik verzeker u dat het fantastisch en
leuk was!
Foto L. Spronk, Domburg Walcherensche Huifkar
