ONS ZEELAND
7
Foto L. Spronk' Domburg
Nu heb ik hier nog een interessante photo van het
leggen van den Telegraafkabel naar Engeland. 2 jaar
geleden is dat werk, onder groote belangstelling, ver
richt, in vereeniging van Engelsche en Holl. vaklieden.
Golf- en tennisterreinen ontbreken niet.
Voor menschen, die van wandelen en fietsen houden,
valt er veel te genieten. Een tochtje per fiets van Dom
burg uit over Westkapelle, met den vuurtoren en den
bekenden Zeedijk, die bij 't gemis van duinen daar de
zee moet tegenhouden, over Valkenisse en Zoutelande,
twee bekoorlijke, stille badplaatsjes, over Koudekerke
naar Domburg terug, is een waar genot.
Natuurlijk hebben we ook Veere en Vlissingen be
zocht en wij zijn zelfs nog België ingegaan om het eenig
mooie oude stadje Brugge te bezichtigen met de prach
tige kerken en schilderijen. Per boot gaat dat van uit
Vlissingen, via Breskens en Sluis, zeer gemakkelijk. U
ziet, er is zooveel afwisseling, dat men altijd nog tijd
te kort komt, en menigeen dan ook voor den volgenden
zomer weer belet vraagt.
Donderdags trekt alles naar Middelburg. Dan is het
daar „weekmarkt" en geeft de Markt een bont schouw
spel te zien van boeren en boerinnen uit alle deelen van
Zeeland. Hoe gezellig rijdt deze Walcherensche boeren
familie in den witten huifwagen naar de markt. Tal van
vreemdelingen, meest Engelschen en Amerikanen, loopen
met hunne camera's en trachten kiekjes te nemen. Lange
Jan, zoo noemt de Middelburger de bizonder hooge
kerktoren, kijkt rustig neer op al dat gewriemel. Zoo rus
tig doet het uurwerk van den stadhuistoren het niet,
want boven het gedeelte van het wijzerbord, dat naar de
Markt gekeerd is, zijn vier vergulde beeldjes. De bo
venste zijn twee voetknechten, gewapend met hellebaar
den, die bij het slaan van het half uur elkaar aanvallen.
De twee onderste beeldjes zijn ruiters, die bij elk heel
uur op elkander aanstormen. Hoe lang hebben zij dat
al gedaan en hoe lang zullen die onvermoeide strijders
hun gevecht nog voortzetten? Van Middelburg zou ik u
Kabellegging
nog veel kunnen vertellen, maar mijn tijd schiet op en ik
ben met Domburg nog niet klaar. Ik moet u nog vertel
len, dat u er een standbeeld zult zien, dat de dankbare
Domburgers opgericht hebben in memoriam van Dr.
Mezger. Jaren geleden woonde deze bekwame arts, die
een bijzondere geneeswijze had in Domburg en vele
menschen hadden aan hem hun herstel te danken. Zelfs
vorstelijke personen stelden zich onder zijn behandeling
en hierdoor kreeg het dorp natuurlijk als badplaats
vermaardheid.
Het Walcherensche dialect - wijze van spreken met
andere woorden is heel eigenaardig: het hoort zoo bij
de boerenkleeding - jae, dat doet het. Maar het klinkt
ons toch wel vreemd in de ooren als wij een jongen die
Gijs heet Hijs hooren noemen en dat twee Domburgsche
kinderen die Hans en Hettie heeten, voor de boeren-
vriendjes en vriendinnetjes Gans en Gettie zijn. Hoor
je bij geval zeggen: „Kiek daer gaet een kacheltje over
den diek", dan moet je niet denken, dat er een kacheltje
aan het tippelen is neen dan is er een veulentje
op den loop!
Hier heb ik nog een photo van een mijner Domburg
sche vriendinnen in Zondagsch costuum. Mooi is zij,
niet waar? Is het niet zonde en jammer, dat tegenwoordig
zooveel boerenmeisjes hare typische kleeding afleggen
om ,,op zijn burgers" te gaan. Ach, wat een achter
uitgang! 1)
Maar ik geloof, dat het nu langzamerhand mijn tijd
wordt en ik zou u toch nog zoo graag even willen ver
tellen van een aardige Zeeuwsche legende.
Frits kijkt op zijn horloge en ja, het kan nog net. Het
is: ..De legende van het ronde putje.
x) Het lapje dat voor op den borst gedragen wordt, heet een
beukje en talloos zijn de variaties die de meisjes daarin brengen;
soms zijn zij van fluweel en zijde met kralen of dons gegarneerd,
terwijl voor het gewone costuum een bont lapje genomen wordt.
De hangers aan de muts die voor de oogen bengelen, heeten strik
ken en zijn de pronk der Walcherensche schoonen.
