Hotel
„VALKHOF"
W. LENTING
Zeeuwen! Bezoekt Café
„De Trocadero"
ONS ZEELAND.
3
nauwelijks meer de vreemde zeelieden bevatten. Zede-
looze ergerlijke tooneelen vielen op de straten voor.
Oosterlingen met bijltjes gewapend liepen door de stad,
vechtpartijen vielen dagelijks voor. De stedelijke regee
ring was niet bij machte, den toestand te beheerschen.
Van dien tijd af kwam het verval. De zee, die alle rijk
dom gegeven had, scheen het kwaad te willen straffen.
Het land dat ze afgevreten had, bracht ze niet alleen
weder aan, maar zij herschiep haar eigen bed in land.
De schoonste reede, die te vinden was veranderde zij
in velden en landouwen. Men kon de geboorte van
S. Joostland niet beletten De oorzaak was de door
braak tusschen Vere en N. Beveland. Die trok al den
stroom van het Schengen door de Zandvliet, veroor
zaakte daardoor de aanslibbing van dat Schengen, 't
welk de eenige scheering van A. uitmaakte en bracht
daarenboven twee stuitende vloeden, die van het Veer-
sche gat en van het Sloe teweeg. Voor A., thans van
stroom beroofd, moest alles aanslibben. De plaats waar
vroeger een bruid met 135 schepen ter reede kwam
(1496) en van waar in 1522, honderdvijftig schepen
het vertrek van Karei V. naar Spanje begeleidden,
werd in den loop van 16451671 een uitgestrektheid
grond waarvan 960.000 roeden bedijkt werden en die
nog steeds toenam. Men hield in dit land een geul
open ,,het Arnemuidsche gat". De plaats was nu on
herstelbaar verloren. Uit de Kerk een vrij ruime Kruis-
tempel wat met uurwerk en klokken voorzien. De klok
ken zijn verkocht. Herinneringen aan den vroegeren
bloei, zoekt men in Arnemuiden tevergeefsch.
DE. Z.
RECTIFICATIE.
Het in voorgaand nummer van ,,Ons Zeeland" op
genomen artikel over ,,V eere" bevatte o.a. mede-
deelingen over de Stadsfontein. (Put).
Als inhoud van beide bakken, wanneer deze „vol"
zijn, staat vermeld ,,200" H.L. water.
De vriendelijke lezer wil daarvoor lezen 2 0 0 0 H.L.
RED.
NIJMEGEN, Tel 2422
C A F É-R EST AU RANT
Ruime Reant gelegen
Kamers, Electrisch
licht, Badkamers
Vergaderzaal
-TWEE BILJARTS -
Vraagt Prospectus
Clublocaal der ZeeuwscheVereen Nijmegen
Reguliersdwarsstraat 97 Amsterdam
Middag- en Avond-Concert
EEN HEERLIJK FEEST.
Als ik toch maar eens een leuk pretje voor mijn pop
pen kon bedenken, zeide de kleine Lucie tot zichzelf,
toen zij eens op een regenachtigen namiddag alleen in
de speelkamer zat. Zij was namelijk bij een vriendin
netje op een feestje gevraagd, maar de poppen waren
niet uitgenoodigd en nu vond Lucie het toch zoo'n
treurige gedachte, dat die zich zouden vervelen terwijl
zij zelf zooveel pleizier had.
„Ik weet wat," riep ze eensklaps uit, „ik ga hun ook
een feestje geven, en zonder een oogenblik meer tijd te
verliezen begon zij daar alles voor in orde te maken.
Over een paar minuten zou de kindermeid komen om
haar netjes aan te kleeden voor haar eigen feestje, dus
moest zij wel een beetje gauw voortmaken. Spoedig
was zij met alles klaar en waren mijnheer en mevrouw
Pop in hunne mooie kleeding klaar om de gasten te
ontvangen.
Met een zucht van voldoening over haar plannetje,
ging het kleine meisje voor den haard op 't haard
kleedje liggen en keek in 't vuur, waarin zij allerlei
figuren en beelden zag. Maar wat hoorde zij daar op
eens? Het waren wielen die zachtjes over het haard
kleedje rolden en tegelijk klonk het duidelijk toe-toe in
haar ooren. Opkijkende zag zij de kleine poppenauto
aankomen met alle lichten ontstoken, keurig in orde.
Vlak voor Lucie bleef de auto staan, het kleine chauf
feurtje boog diep, opende het deurtje en vroeg haar om
plaats te nemen. Hoewel erg verbaasd deed zij dadelijk
wat haar gevraagd werd en waarlijk, er was plaats in
overvloed voor haar en lekker tusschen de kussens
zittende, reed Lucie nu pijlsnel naar het poppenhuis.
Maar hoe verbaasd was zij nu weer, toen zij om de
poot van de tafel heendraaiende op eens het poppen
huis voor zich zag van onder tot boven verlicht.
Op de stoep stonden mr. en mevr. Pop om haar te ver
welkomen en daar sprong ook Tobi rond, het kleine
porceleinen hondje, dat zij een paar dagen geleden
van een man op straat had gekocht. Tobi was ook al
zoo blij haar te zien en kwispelde vroolijk met zijn
staartje, op hondjes manier.
,.U kunt het niet gelooven hoe blij wij zijn U hier
te zien," zei Mevrouw Pop, LI heeft zooveel voor ons
gedaan en nu is 't zóó lief van U dat U zelf ook nog
op ons feest wilt komen."
„Ja," voegde mijnheer Pop er bij, „en nu U eenmaal
hier zijt, blijft U toch zeker den heelen avond bij ons,
niet waar?"
„Ach ja," vroeg mevr. Pop nog eens, „doet U het
maar, U hoeft over uw eigen feestje niet ongerust te
zijn, want li zijt zeker bijtijds weer thuis, want bij ons
gaan de dagen en nachten heel snel voorbij." En nu
werd Lucie door haar gastheer en gastvrouw rondge
leid, die zóó gelukkig waren dat zij haar alles konden
toonen waar zij voor gezorgd had.
En hoewel alles precies hetzelfde leek als anders,
was het nu toch heel verschillend, want de klok tikte
nu werkelijk en de kachel brandde. De gramofoon zelfs
speelde en 't was toch eigenlijk maar een cartonnen
doosje, dat Lucie zelf gemaakt had om de poppen te
doen gelooven dat het een gramofoon was. Al de malle
teekeningen, die Lucie zelf gemaakt had en die zij aan
de muren had opgehangen, leken nu prachtige schil
derijen. Op de kinderkamer gekomen, kwam de kinder
meid haar tegemoet met het snoezigste babietje, dat
