ZeeuwenBezoekt Café
„De Trocadero"
ONS ZEELAND
7
om hier nog nader aan te duiden, hoe de heer Swenne
en de heer Vogel er ook in meegeleefd hebben en
zonder twijfel dezen dag in hun gedachten met belang
stelling hebben gevolgd. Dit blijkt wel aan den heer
Swenne, die zich Vrijdagmorgen al eenige minuten
vrceger naar het kantoor had begeven als anders, om
den heer Fortuin op te bellen, daar hij brandde van
nieuwsgierigheid, maar het toeval leidde er toe, dat
hij den heer Fortuin persoonlijk tegen kwam. Deze
heeft hem daar alles in een kort bestek medegedeeld.
Om verder te gaan, de stemming zat er al rap in.
De zon boorde zich door de wolken en niets stond
ons meer in den weg dan een beetje wind. De tram
stoomde door het schoone Westland, dat een schat
van natuurschoon ons liet zien. Onder liefelijken zang
van 't Ze:uw:che Vlaggelied, gevolgd door nog vele an
dere schoone liederen, kwamen wij om kwart over
twaalf te Hoek-van-Holland aan. Eerst hebben wij
een rondgang gemaakt docr het dorp en zijn zoo af
gedreven naar het strand, waar het zich al dadelijk
prettig liet aanzien. Eenige groote booten, die den
Waterweg binnen stoomden, boden een interessant
gezicht. Al gauw hadden wij de tent Juliana" ge
vonden, waar zich de dorstige harten konden laven
en de hongerige magen werden gestild. Het was daar
zoo gezellig aan tafel, als was men ter bruiloft. Een
strijkje verhoogde de gezelligheid.
Het Koffie-uurtje.
Na het gebruik van den maaltijd werd door den
heer Fortuin de eerste foto genomen. Toen hebben
de Dames en Heeren zich voorzien van kaarten en
geschreven en verzonden naar huis, kennissen, vrien
den, naar Oost en West. Daarna hebben wij ons op
gesteld en een paar nummertjes ten beste gegeven.
De 50 procent van den heer Fortuin heeft gefungeerd
als dienstdoende dirigente, wat haar al gauw goed
afging, maar de uitwerking ervan was voor den heer
Fortuin minder aangenaam, want vanaf dien tijd wil
zij over hem ook den schepter zwaaien. Enfin, hij is
Reguliersdwarsstr. 97, Amsterdam
Middag- en Avond-Concert
niet gewoon zijn naam onder de apostelen te hooren
noemen, maar wel onder de martelaars, dus daar zal
J
hij ock wel weer aan gewoon raken.
Vele malen werd er een dubbeltje in een automatisch
toestel geworpen, waar dan tot groot vermaak door een
clown een balletje moest worden opgevangen. Dit
scheen voor de Dames een groot genot te zijn. Want
zij stonden elkaar te verdringen om aan de beurt te
komen. Na die gebeurtenissen zijn wij het strand langs
gegaan en hebben we een plaats opgezocht, waar wij
eenigszins beschut waren tegen den wind. Daar heb
ben wij een kuil gegraven met onze handen. De heer
Fierloos, die er nog op uit is geweest om een schop
te pakken te krijgen, kwam zonder terug. Dus waren
wij wel verplicht om den aardbodem met onze handen
om te zetten. Maar vele handen maken licht werk.
Het werk was voltooid en de Dames en Heeren namen
plaats in den kuil en het ,,Lummul"-werk nam een
aanvang. Nu, wij gelooven dat daar ieder zijn portie
heeft gehad, want er waren er, die toeien maakten,
dat wij dachten, die komt er aan moes uit. Dat spel
sloeg over in een blindemans-spelletje, waar ook veel
pret mee gemaakt is. Van al die pret-makerij waren
onder de hand de kelen droog geworden, dus moest
ook daarin weer voorzien worden. Maar voor wij
dan een lafenis zouden gebruiken, moest er eerst nog
een foto genomen worden in de duinen. Ook dat is
volbracht. Al zingende zijn wij opgetrokken, het dorp
door, tot wij eindelijk zijn geland in het café ,,De
Kroon". Een kellner met een witte jas en een witte
pet op, was tot alle diensten bereid. Wij vroegen
hem, of hij ook vergif verkocht, en een holle stem
klonk uit een dik lichaam: ,,Ja, mijnheer, ja, mijn
heer". De Dames deden zich te goed aan verbazing
wekkend groote glazen advokaat. Mejuffrouw de Vlie
ger maakte de opmerking, dat dat advokaat was van
een zwarte kip of ,,De Zwarte Kip". De Heeren waren
ook voorzien van een tamelijk groote hoeveelheid,
vooral de heer Sinke had een glas voor hem staan
met bruin vocht, waar men zijn beide handen wel in
kon wasschen. Wat het was, was ons onbekend. De
heer Fortuin had gedacht ook zoo'n portie te krijgen,
maar mis. Een akelig klein glaasje met een mooi
gedraaiden voet en de inhoud droeg de kleur van
hemelsche wijn, werd hem voorgezet. Schuchter keek
hij het aan en verorberde het stilzwijgend en snel. Ook
daar hebben de zangers en zangeressen hun geluid
Vervolg op bladz. 10
