Zeeuwsch schoon
Een bezoek aan Schouwen=Duiveland.
door J. H.
10
ONS ZEELAND
sierkunst, radio, electrisch licht. Tout court: de ten
toonstelling houdt in wat iedere tentoonstelling in
moet houden, wil zij de interesse opwekken.
Nijtengo III van Goes, schreven we hierboven, is
behalve een monarch van nijverheid, industrie en han
del, ook een monarch van het vermaak. Dank zij het
Comité
De grootste attractie is wel de overdekte dansvloer,
waar iederen avond na tien uur jong en oud aan de
goden van den dans komen offeren.
Een ware vondst is de bierkelder onder het tooneel.
Door de artistieke opvattingen van Mej. Bielen krijgt
men den indruk in een origineele Duitsche Raths-Keller
te vertoeven. Verlichting en speciale muziek vervol
maken de illusie, gewekt door de geestige wandschil
deringen.
De middagen en voor-avonden worden gevuld door
concerten, waartoe Nijtengo de beste gezelschappen
uit stad en omgeving slechts goed genoeg achtte.
Dat Nijtengo III zich, gezien de omstandigheden,
over een bevredigende belangstelling mag verheugen,
is het beste bewijs, dat het Comité goed gedaan heeft
I en II een opvolger te geven.
Als deze monarch lintjes te „verregenen" had, mikte
hij er vast een in het knoopsgat van de zeven Comité
leden.
„HIJ".
II. (Vervolg).
Daarom moet u er maar niet aan denken en ver
trouwen, dat u een even voorspoedige reis zult heb
ben als wij thans.
Na een cpfrisscher genoten te hebben in ons Hotel
(Hotel van Oppen), gaan we de stad eens in. Midden
in de stad ligt een groot park, vol van bloemen, en
zelfs eenige uitheemsche planten voelen zich daar
blijkbaar uitmuntend op hun plaats. We dwalen de,
door zijn vele patriciërs-gebouwen imponeerende,
Oude Haven af en stevenen door de Zuidhavenpoort.
Deze poort met haar zuster, de Noordhavenpoort, vor
men een geheel. De meterdikke muren, die nu nog
volkomen gaaf zijn, zijn stille, maar toch duidelijk
sprekende bewijzen voor de soliede bouwwijze van
voor eeuwen. Onze voorvaderen hadden toen geen
flauw idee van revolutiebouw. We draaien ons om
en bekijken nog eens de Oude Haven met zijn park
en plein (dit heel lange middenstuk heet Oude Ha
ven) en worden getroffen door de groote overeen
komst met Amsterdam's mooiste punt, de bocht van
de Heerengracht. De poort doorgaande, komen we
op een ranke basculebrug, die met haar vier lantaarn
paaltjes zonder lantaarns een groot contrast vormt
(Foto Pagé).
Havenpark met muziektent te Zierikzee.
met de massale poort. Juist liggen er een paar ge
laden schepen, die op doorvaren wachten. We wenden
ons tot de brugwachtster Gonne Juyn, die onze on
uitgesproken vraag reeds beantwoordt met „Die schui
ten kunnen d'r niet door; ze motten wachten op hoog
water; begriep je, m'nheer, ze liggen te diep, ze zouwen
nou aan den grond varen". We zijn Gonne zeer dank
baar voor de gegeven inlichting en komen verder te
weten, dat zij al vele jaren het baantje van brug
wachtster waarneemt. Als het water hoog genoeg is,
draait Gonne aan de eene zijde en de wachter aan
de andere zijde de brug omhoog. De rheumatische
brug verzet zich met grommen en steunen tegen het
verstoren van haar rustige rust, doch moet ten slotte
voor de vereenigde krachten van Gónne en haar helper
zwichten. Het brugwachterschap schijnt hier erfelijk
te zijn, want Gonne's vader, de thans 91-jarige Wil
lem Juyn, heeft ook 19 jaar als wachter van deze
brug gediend. Gonne en haar vader zijn op de elders
in dit tijdschrift voorkomende foto vereeuwigd.
Langs de keurig verzorgde Zierikzeesche Houthan
del I. de Broekert voert onze weg naar de Zelke.
Dit is een terrein, waar vroeger zout gewonnen werd.
Nu is het een komvormig stuk land, begroeid met
gras en beplant met hoog opgaande boomen. Een
prachtige speelplaats voor de jeugd, dachten we.
maar een vinnig afschrikkend bordje vermeldt: „ver
boden op het gras te loopen". Arme Zierikzeesche
jeugd, moogt ge niet eens in dit gras spelen?
Het uitzicht op de omgeving is indrukwekkend.
Als men eenmaal buiten de poorten is, wordt men
vanzelf verlokt om verder te gaan. Onbewust geeft
men aan de lokstem gehoor. Ook wij stapten verder
en vonden op een zijweg een bordje met op
schrift: „Naar de zwemplaats Het Stelletje". De.
naam der zwemplaats wekte onze nieuwsgierigheid.
We wilden weten, wat dat voor een Stelletje was.
Een wandeling van 15 minuten bracht ons aan den
zeedijk, of juister gezegd aan den Oosterscheldedijk.
Aan de buitenzijde is deze dijk over een lengte van
