10
ONS ZEELAND
dorpen Zoutelande, dat daar zoo idyllisch slui
mert aan der duinen- voet: den eersten dag het doel
onzer reis.
Vanaf de halte ZoutelandeMeliskerke slingert de
landweg zoo aardig tusschen de prachtige Zeeuwsche
landouwen, zoodat de wandeling van een half uurtje
een genot kan worden genoemd.
Het Vroonhuis te Zoutelande. - (Foto But).
Dan zien we ons pension ,,'t Vroonhuis" reeds tus
schen de duinen oprijzen en even later worden we
vriendelijk ontvangen en bevinden we ons voor eenige
dagen in veilige, welverzorgde omgeving. Schitterend
oord, die grillige duinenrij aan Walcheren's Westkust,
waar de Noordzee kan bulderen om bang van te
worden.
En aan den voet van die prachtige woeste duinfor
maties liggen enkele tientallen huizekens met van die
prachtige roodpannen daken in allerlei nuances -
welke het dorpje Zoutelande vormen, 't Is als een
groote Neurenberger speelgoeddoos uit onze jeugd: die
huizekens en boerderijen en dat aardige kerkje, als 't
ware zóó losjes weg uit den hemel neergestrooid.
Panorama van Zoutelande. - (Foto But).
't Is Zaterdagavond en alles ademt er vrede en rust
in het idyllische dorp, in vroegere tijden een visschers-
plaats, terwijl thans sedert jaren dc bevolking leeft
van den landbouw.
Dat is wel een groot verschil met tien jaren geleden,
toen 't dagelijks donderde in het vriendelijke dorp van
wege de belegering van Zeebrugge door de Engelschen
in den grooten Europeeschen krijg. Dan bulderden maar
al door de geweldige zware kanonnen en zag men
de onheilspellende stralen vanuit de vuurmonden weg-
flitsen. Wat een droeve herinneringen aan dien vree-
selijken tijd, wanneer men vanaf de duinhoogten van
Zoutelande de in brand geschoten verkennings-vlieg-
tuigen in zee zag storten.
Of wel als er mijnen sprongen nabij de kust met
zulk een geweldige explosie, dat de muren van pen
sion „Vroonhuis" er thans nog de scheuren van ver-
toonen en bij baas Stroo alle grendels van de deuren
werden geslingerd, de lamp van den zolder werd weg
geslagen en geen ruit in de kamer heel bleef zoo
dat de vrouw toch wel zoo „wit werd" en „beduusd"
stond te kijken „als een dooie".
Dat waren bange tijden en maar steeds duurde
die belegering van Zeebrugge voort en dreunden op
nieuw de kanonnen over de rustige Zeeuwsche duin
dorpen.
Binnenkant van het duin te Zoutelande. (Foto But).
Want heel duidelijk is bij Zoutelande en nog duide
lijker vanaf de hooge duinen bij Valkenisse, de Bel
gische kust zichtbaar.
Allereerst bespeurt men de kust van ons Zeeuwsch-
Vlaanderen, welke langzamerhand overgaat naar het
Belgische land, waar zich afteekenen de villa's en
groote hotels der Belgische badplaatsen Knocke en
Ideyst; werkelijk een schitterend gezicht over die
prachtige zee, welke Zeeland's tuin rondom omspoelt.
Als we in den prachtigen zomeravond nog eens door
de duinen wandelen, waarachter de vruchtbare
landouwen gaat slapen, zingt er nog vroolijk de zang
lijster in 't struikgewas.
Zoo doelloos dolend landen we bij de woning van
baas Stroo, den sympathieken Zeeuwschen boer uit het
duindorp, bij wien we zoo graag even aanwippen om
een uurtje te „gezelsen" met die trouwhartige, gast-
