Zeeuwsch schoon
ZeeuwenBezoekt Café
„De Trocadero"
Verhalen en Schetsen
Burleske Zeeuwsche Notulen.
II.
4
ONS ZEELAND
ter was gesloten, werden hem van alle zijden geluk-
wenschen aangeboden.
Intusschen hadden de volksspelen een aanvang ge
nomen. Honderden en nog eens honderden menschen
bewogen zich in de met vlaggen en eerebogen ver
sierde dorpsstraat, 's Avonds gaven de zangvereeniging
Ons Genoegen en het fanfarecorps Euterpe concerten
op de Markt. Tot laat in den nacht bleef het gezellig
en de vele feestgangers zullen een prettige herinnering
bewaren aan het burgemeestersfeest.
Een tocht door Zeeland.
De architect H. Th. Wijdeveld heeft vijf dagen in
Zeeland doorgebracht en geeft in ,,Architectura" een
reis-synthese" van dien tocht.
,,De architectuur", zoo lezen wij, ,,is op deze eilan
den gespaard gebleven voor het ruwe geweld van oor
log en vernieling en al is de liefdevolle verzorging van
het Godsgebouw verzonken in de groote omwenteling
van geest en geloof, haar monumentale houding is nog
fier en krachtig middeleeuwsch. De pracht van de dé
tails wedijvert met de Zeeuwsche knoopen en gouden
oorsieraden.... filigraanwerk in heerlijken overvloed
van leven. Hier ligt de oude wereld nog in zware muren
en hooge torens verscholen. Domburg en Zoutelande,
Middelburg en Veere, idyllen voor den mijmerenden
geest, verboden vruchten voor den modernen kunste
naar, maar die geurender lokken en kostelijker sma
ken dan de vormen, die onze zoekende geest nu rijpen
doet. Veere een oase aan den zoom van de water
woestijnen der zee.
Goes en Zierikzee, Wemeldinge en Kapelle, ver
schrompeld en scheef, verzonken in dommelenden on
wil tot nieuwe scheppingen, nooden tot beschouwin
gen over leven en dood. Het conflict tusschen het
gaande en het komende brandt ook hier. Ik bemin deze
oude wereld al evenzeer als dat wat komen gaat, be
treur in het onvermijdelijk verdwijnen de medester-
vende schoonheid; zooals ik verlang naar de harmonie
in de nieuw groeiende cultuur. Er schijnt in ieder
mensch die bloeiende en stervende wereld aanwezig te
zijn. In iedere samenleving woont oud en jong in be
stendige wisseling te zamen; beiden zoeken erkenning
en behoud.
Verderop vindt men de volgende impressie van
Veere:
Waar het sterven komt, vindt de jeugd geen plaats.
Aldus ligt in Veere de ondergang in opperste schoon
heid. Wat nieuw is, blijft op veiligen afstand. Kan het
frappanter dan juist in Veere? De watervliegtuigen-
fabriek ligt in haar nuchtere loodsenreeks naast den
ouden toren en het raadhuis. De ijle metalen draden,
gespannen dunne velden van triplex, de glimmende
schitteringen der gedraaide assen, de gepolijste glij-
vlakken en sleden; het zijn de juichende kreten van
het durvende nieuwe leven. Het roept vergeefs naar
den gammelen toren, naar de zwaar beproefde kerk
en raadhuismuren. het wil niet meer!
De gemeenschap heeft echter schoone herinneringen
aan de dagen van geloof en glorie, en al is gevel van
het raadhuis verzand, verblaasd, verschrompeld en
vergaan, een stijger omgordt den ouden toren tot steun
en restauratie. Het stervensuur van het oude wordt
geheim gehouden want hier en daar steunt een ijzeren
balk de nok van een dak, dat doorzakt als de rug van
een oude koe, de lampen zijn reeds gas geworden,
de zeilende veerboot turbient ons naar de overzijde,
en de visschersbooten hebben gasmotoren in hun bast
geborgen. Ik hoor de gescheurde klanken van de klok
over Veere galmen, de heesche stem zegt nog te be
velen, maar de jeugd tuurt op het armbandhorloge en
deelt de kwartieren van den grijsaard in minuten en
seconden.
Zeeland heeft een schoone en grootsche natuur. De
wijsheid en kracht van vele eeuwen ligt in de vette
klei verborgen en wie er loopt wordt mede doordron
gen van haar vruchtbaarheid. Eens zal dit land weder
om helpen de symbolen eener nieuwe cultuur te vor
men, want haar bodem heeft de beloften van den ar
beid in zich.
Het land van Zeeland heeft in mij schoone droomen
gewekt en hoewel ik wist, dat in 't betooverende Japan
de kers en goudenregen in onovertroffen schoonheid
bloeien, waren voor mij de bloesemende boomgaarden
in het Zeeuwsche landschap tuinen van een tooverland.
Reguliersdwarsstr. 97, Amsterdam
Middag- en Avond-Concert
Ook werd er in die vergaderingen braaf gekuipt,
braaf getransigeerd en geïntrigeerd, telkens wanneer
er een voordeelig ambt openviel. Dan werden er
stemmen gekocht en verkocht, de bijzondere belangen
golden boven de openbare. Ambten van krijgscom-
missaris, baljuw, fiskaal, schepen, thesaurier, am
bachtsheer, waren op de onderhandsche stemmen-
markt veil voor den meest biedende, of werden de
buit van invloedrijke regentenfamilies, welke onder
elkaar den stelregel betrachtten ,,Passez-moi le
poivre, et je vous passerai la moutarde."
