Een nieuw Gezelschapsspel in Zeeland.
Grand Hotel Verseput te Middelburg.
Zeeuwsch schoon
Daar waar geen sensatie is.
ONS ZEELAND
5
en koningin tijdens den feestrit, is één van de vele
merkwaardige gebruiken met folkloristische betee-
kenis.
Groep deelnemers Ringrijderij Hoedekenskerke.
In het 19e Boek van Malory's: ,,Le Morthe Darthur"
lezen we reeds hoe Koningin Guenever met tien ridders
van de Tafelronde ,,clad all in green" in Meimaand,
vroeg in den ochtend, „would ride on maying into
woods and fields beside Westminster".
Zij gebiedt dat allen moeten verschijnen op krachtig
getuigde paarden en gekleed moeten zijn in groene
zijde, terwijl zij dan verder zegt: „and I shall bring
with me ten ladies and every knicht shall have a lady
behind him".
Is het aardige boerinnetje van Hoedekenskerke een
der latere zusters van genoemde ladies?
„Puf Billard" spel.
Hierbij geven we een foto van een voor Zeeland
nieuw in den handel gebracht spel, namelijk het „Puf-
Billard".
Dit spel kan door vier personen gespeeld worden,
zooals uit onze foto blijkt.
De heer P. D. Verstrate te Zierikzee heeft voor
Schouwen-Duiveland dit vermakelijke gezelschaps
spel ingevoerd. De heer Verstrate is eigenaar van
het door burger-publiek bezochte café, dat reeds 40
jaren 'n gunstige renommé bij de Schouwenaars heeft.
In finesses treden kunnen we, wegens plaatsruimte
niet, maar geïnteresseerden, die gaarne meer over
dit nieuw ter markt gevoerde gezelschapsspel willen
weten, vervoegen zich uitsluitend bij den heer P. D
Verstrate te Zierikzee.
Voor het overige verwijzen we naar de annonce,
voorkomende in dit nummer.
We vernemen, dat dezer dagen reeds zal begonnen
worden met den opbouw. Intusschen gaat het bedrijf
zijn gewonen gang en 't moet gezegd, de energie van
den directeur heeft in korten tijd over talrijke moei
lijkheden gezegevierd. Wie het hotel binnentreedt,
vraagt vol verwondering: „Is het nu waar of niet?"
En inderdaad, 't is zoo handig gecamoufleerd, dat men
niets bemerkt van de achteruit liggende ruïne.
En de gasten voelen er zich weer thuis als weleer.
Ja, waar is dat op 't oogenblik?
Nergens, of er is sensatie, drukte, bedrijvigheid tot
nerveus wordens toe, nietwaar? We jagen en zoeken
zelf naar sensatie, emotie, nieuwigheden, telkens weer
opnieuw. We jagen en zoeker, ook zelfs in onze va-
cantie-dagen, terwijl het dan toch niet noodig is te
jagen en te zoeken.
En dan, als we eenmaal vacantie hebben en eens
werkelijk niet behoeven te zoeken, doen we het uit
gewoonte nog en. zijn er mee tevreden.
Alles staat klaar voor de jacht: Lindeman en Cook
en Lissone; auto en express, motoren voor water en
lucht. Scheveningen, Ostende, Valkenburg, Brussel en
Spa of Interlaken, zij roepen, schreeuwen of bazuinen
hun wonderen uit, gelijk op de kermis de concurree-
rende tenten van wonderdieren en menschen.
We zoeken, afgaande op het luide gerucht, de gan-
sche vacantie door, soms de halve wereld over. Geluk
kig zijn de zoekers die slechts vinden de oneindigheid
der zee, of de majesteit der bergen, of de liefelijkheid
der stille wegen, die de ware schoonheid ontdekken
buiten alle gerucht, in de stilte.
Want wij zijn die gelukkigen, die op de Provinciale
Stoombooten de stilte tegemoet gaan, den kant uit van
Schouwen-Duiveland. Wij eten uit onze knapzakken
ons brood en deelen daarvan aan de scheerende meeu
wen de resten.
Wij zijn het die belanden op de uiterste grens van
Schouwen, om daar water te scheppen uit het regen
putje, en ons eten te warmen op een petroleumvlam-
metje.
Wij zijn het die in ons primitieve huisje te Westen-
schouwen, in de verlatenheid zonder sensatie des daags
