Ik weet nietmaar
Van eigen bodem.
Vertellingen uit Walcheren's schoone
Landouwen
6
ONS ZEELAND
het komt me voor, dat beroemdheid meestal de
kwestie van handigheid is, die ik niet bezit, en die
ik anderen stilzwijgend benijd.
Dacht U dat de weg naar den roem over de doornen
van kennis en over de distelen van groote eigenschap
pen leidde? Mis. Het lijkt maar zoo. Beroemd wor
den, kan men zonder kwaliteiten, er is slechts voor
noodig wat de Amerikanen een „fair chance" noemen.
Komt de chance, pik 'm, houd 'm vast en doe er je
voerdeel mee. Zooals de burgemeester van Borculo
destijds met zijn windhoos deed, die geen dankbaarder
dorp in ons land had kunnen uitkiezen. Borculo miste
iedere basis waarin menschen-te-goeder-trouw de be
roemdheid geplant denken; het had echter zijn burs
gemeester, die het A. B. C. der reclame kende, het
kreeg zijn windhoos, een kleine combinatie was vol
doende om het eerzame Geldersche dorp een wereld
vermaardheid te bezorgen.
Dat is voorbeeld één, maar ik heb er meer.
Hebt U ooit gehoord van Blatten?
Blatten. Barend, Leo, Antoon, tweemaal Theo-
door, Eduard, Nico?
Natuurlijk niet. Het zal echter niet lang meer duren
of de naam van dit Zwitsersche dorpje ligt op de lip
pen van onze geheele ondermaansche bevolking.
M. a. w. binnenkort is het beroemd, en het zal dit
te danken hebben aan de „fair chance", aan de mode
en aan zijn illustren gemeenteraad. Deze laatste heeft
bepaald, dat niemand, dus geen persoon van de eene
kunne, en geen vertegenwoordiger van de andere kunne
in Blatten's gebied zich mag ophouden, zonder dat al
het „naakt", halzen, beenen en armen behoorlijk in
ondoorzichtelijke stoffen zijn gehuld. De gemeente
raad heeft het aan mode verslaafde Europa den hand
schoen toegeworpen, Europa zal haar oprapen en over
eenige dagen is Blatten het onderwerp van de wereld-
gesprekken. Eén besluitje en de beroemdheid is er!
Je moet maar handigheid hebben. Een gemeenteraadje
daar, dat er zijn mag, één dat gedenkzuilen verdient
en kransen en vele lange speechen bij eerewijn. Als
ze in Blatten iets doen, dan doen zij het goed, zóó
goed, dat wij een lesje van het jewelste ontvangen.
Waarom is één van onze vele Zeeuwsche gemeente
raden niet op het denkbeeld gekomen, dat er in het
vleesch van mannelijke en vrouwelijke halzen, beenen
en armen een kans lag, die één van onze gemeenten
in het bijzonder, onze provincie in het algemeen tot
wereldberoemdheid kon brengen?
Gij aarzelt. denkt even en wijst dan met eenigen
trotsch op Zoutelande?
Half werk meneer, een aanloopje slechts. Te klein
opgezet om ooit zoo te gedijen als het Blattensche be
sluit zal doen. Waarom heeft Zoutelande zich blind
gestaard op de rust van het strand en daardoor het
naakt uit de oogen verloren, waarom pakte het niet
als Blatten naar de armen, halzen en beenen, die op
ontdekking door den gemeenteraad te wachten lagen
en niets liever gedaan zouden hebben dan Zoutelande
een wereldvermaardheid brengen.
Waarom moest Zoutelande's gemeenteraad Blatten
een tip geven en dit dorp met de overwinning laten
strijken?
Ik weet het niet. maar droevig blijft het.
EGO, die nog eens geboren zou
willen worden, en dan in
Blatten, waar men wel ge
kleed ter wereld zal komen.
door
J. H. DORHOUT.
(Slot).
't Was kermis in Oost-Souburg, dat vriendelijke
dorpje, een )i\em uur vanaf Walcheren's hoofdstad
gelegen.
Kermis, dat beteekent: vreugd, jool, jolijt voor de
bevolking in gansch den omtrek. want 't is „ring-
riederij op Souburg".
Van heinde en veêr komen ze opzetten en boeren-
meiskes en knapen en ook de ouderen, om nog eens
getuige te zijn van dit aloude, zoo volop geliefde volks
vermaak. Ringrijden en gaaischieten dat waren tot
voor jaren de volksvermaken bij uitnemendheid.
't Schieten naar den vogel is echter vrijwel uitge
storven: een enkele maal wordt er nog zoo'n feest
te West-kapelle gehouden.
De vogel de gaai is sedert lang vervangen
door een stevigen „esschen tronk" een taai stuk
hout, boven op een hoogen paal bevestigd.
Pijl en boog, waarmee voorheen werd geschoten,
