Kalender der Noordgroep
Ar C. V. D. REST, Ass.-Apotheker
De Week op Walcheren
ONS ZEELAND
3
Een ziekenhuis-kwestie; medische
hulp op onze eilanden.
Ongeveer midden in het Noordelijkst gelegen eiland
onzer provincie staat een inrichting, die den naam
draagt van het Ziekenhuis te Noordgouwe", en welke
inrichting indertijd door den toenmaligen arts te
Noordgcuwe, dr. Wortman, thans directeur van een
der groote ziekenhuizen te Amsterdam, is opgericht
met steun van particulieren en gemeenten, welke laat-
sten tot dusver 10 cent per inwoner subsidie verleen
den,
Over dat Ziekenhuis zijn den allerlaatsten tijd de
pennen en tongen aardig los gekomen en wel hierom,
omdat door het vertrek van den geneesheer-directeur
naar Goes, genoemde inrichting onder leiding kwam
te staan van diens opvolger, welke echter geen chirur
gische practijk fcezit, hetgeen niet in den geest der
bevolking van ons eiland is. Geïsoleerd als dit eiland
ligt, voorziet het ziekenhuis in een groote behoefte
en heeft menig patiënt door spoedige opname en vroeg
tijdige chirurgische behandeling aan dat ziekenhuis zijn
behoud te danken.
Waarom dan, zoo zou men kunnen vragen, na het
vertrek van den chirurg geen oproep gedaan ter voor
ziening in die vacature? Deze vraag raakt de kern
der zaak. De vereeniging heeft daar geen zeggenschap
over, omdat in de statuten is vastgelegd, dat de genees
heer te Noordgouwe, tevens directeur is van het zie
kenhuis. Ziedaar een fout in den opzet.
Men kan hier geen ziekenhuis en geen chirurg mis
sen, al tracht men de zaak goed te praten door te
beweren, dat voor een chirurg hier geen werk zou
zijn en wij met de noodige activiteit en faciliteiten
heel best vanuit Goes bediend kunnen worden.
De bevolking staat voor het overgroote deel lijn
recht tegenover die meening. Voor de heeren medici
is het bovendien heel moeilijk, hun patiënten te advi-
seeren opgenomen te worden in een ziekenhuis, waar
aan geen chirurg verbonden is.
Het bestuur van 't ziekenhuis, rekening houdend
met de wenschen van de bevolking, heeft zeer onlangs
de koe flink bij de horens gevat en de gemeenten het
voorstel gedaan, vóór 15 September te berichten, of
ze bereid waren de subsidie te verhocgen met 25 cent
en voorts heel de zaak, zooals die „reilt en zeilt",
over te nemen, opdat het mogelijk wordt, binnen korten
tijd, een chirurg op te roepen tegen een flink salaris.
Gebeurt dit niet, dan gaat het ziekenhuis ten onder.
Het is hier: to be or not to be! Nemen de gemeenten
het voorstel aan, dan wordt de zaak in goede banen
geleid en de huispractijk te Noordgouwe losgemaakt
van de chirurgische practijk in het ziekenhuis. Reeds
een zestal gemeenteraden, die het welbegrepen eigen
belang hunner gemeenteleden inzagen, besloten reeds
in dien zin, zij het dan ook met eenig voorbehoud.
Nog 11 gemeentebesturen moeten zich over deze ur
gente kwestie uitspreken, maar het laat zich aanzien,
dat ook zij de verantwoordelijkheid niet op zich zullen
nemen, de gedane voorstellen te verwerpen, omdat
dan het ziekenhuis een kwijnend bestaan zal leiden
en ten slotte opgedoekt zal moeten worden, hetgeen
door het overgroote deel der bevolking zeer zou wor
den betreurd.
Men stelle zich de zaak eens goed voor: Midden
in den winter is er ergens een spoedeischend geval;
er moet onmiddellijk operatief worden ingegrepen,
maar de chirurg zit in Goes. Laten we het nu maar
eens heel erg nemen. Mist en ijsgang! De chirurg
wordt opgescheld in Goes. Aangenomen dat de ver
binding niet verbroken is door den ijzel, wordt de
specialist telefonisch gewaarschuwd en de man trekt
er met zijn tuf vandoor naar. Zijpe, als het nacht
is en de zaak spoed vereischt, want wachten op de
Provinciale toot zou noodlottig kunnen worden. Bij
Zijpe kan de toestand zoo zijn, dat men moet wachten
cp een gunstige gelegenheid cm over te steken en,
voordat de chirurg eindelijk te Noordgouwe is aan
gekomen. (vul maar in). M. de P.
Geneesmiddelen, Ziekenverplegingsartikelen
Breukbanden, Elastieke Kousen, enz.
worden door geheel Zeeland verzonden door
GROOTE MARKT 9, GOES - Telefoon 168
Kleinigheden; water in het kanaal;
marktieest; vreemdelingen; rond-
reisbiljetten.
Weer ligt er een week achter ons, die zich heeft
gekenmerkt door totale afwezigheid van feiten van
meer dan oppervlakkige beteekenis; 't zijn alleen feiten
van luttel importantie; maar alle te zamen zijn ze toch
van genoegzame waardij om vermeld te worden, 't Gaat
er mee als met een menschenleven, dat ook met klei
nigheden aan elkaar hangt.
Daar hebt u b.v. het aflaten van het water in het
kanaal. „Een kleinigheid!" zal men zeggen. „Volstrekt
niet!" oordeelt een handelsman. En hij grijpt naar pen
en inkt om in de courant zijn verontwaardiging te
luchten over het feit, dat er niet tijdig genoeg kennis
gegeven is van het voornemen om 't water af te laten.
„Dan had men voorzorgen kunnen nemen."
En dan is daar het marktfeest van den 19den. Op
zichzelf een kleinigheid; maar voor hen, die er het
initiatief toe namen en het zagen slagen, beteekende
het heel wat. Het schonk voldoening en de kramers
een zoet winstje. Het werkte als een magneet op koop-
en kijklustigen en bracht veel provincialen in de stad.
Deze en de meer dan tweeduizend vreemdelingen
(Amerikanen, Engelschen en Duitschers) die zich om
streeks half twaalf door de stad verspreidden, brach
ten een drukte en levendigheid in de straten van de
hoofdstad, die de illusie scheppen, dat Middelburg
een groote stad is.
