Hotel „VALKHOF" Nijmegen, Telefoon 2422
ONS ZEELAND
7
„Och, in mijn verbeelding zie ik onzen notaris al
met de vrouw van den dokter dansen!"
,,Nu, wat zou dat?"
,,De notaris is 52 en de vrouw van den dokter 50.
Dat zijn toch geen menschen, om een dansclub mee
op te richten.... en jonge menschen zijn er niet
veel bij ons."
,,0 niciar, da.t kcin bestj wij hadden hier verscheiden
menschen op dansles, die veel ouder waren. Oom
Piet, die vanmorgen hier was, is 56, maar die kan
prachtig dansen, hoor!"
De logées keken elkaar nog even aan, maar zij
begrepen iets doms gezegd te hebben. Zij durfden
niet meer te lachen.
De gastvrouw en gastheer putten zich uit in enthou
siaste dansverhalen en al meer en meer beseften de
dcrpsmenschen, hoe ver zij bij de stedelingen achter
stonden en hoe buitengewoon ongemanierd het zou
zijn, de allervriendelijkste uitncodiging, om nu zelf
eens te zien, hoe leuk het was, af te slaan. Neen,
ze konden geen spelbrekers zijn.
En dien avond kwamen de diverse vrienden met
hunne vrouwen, en te zamen togen zij naar den feest-
tuin, waar zij mee zouden genieten met de velen.
De muziek was in hun ooren niet vreemd. Jaap,
de schildersknecht, had hen gedurende de drie dagen|
d c hij ncodig had, om de hal en de trap thuis te
verven, ganschelijk vertrouwd gemaakt met de melodie,
die zij nu hoorden. Van de woorden, die hij er bij
zeng, was niet meer verstaanbaar geweest dan „Va
lencia Misschien was het juist de herinnering aan
die drie bewuste verfdagen, die hen met minder
enthousiasme den tuin deed binnenstappen.
Maar zij hadden geen tijd voor herinneringen.
Er werden twee tafeltjes bij elkaar geschoven, en
kele stoelen aangedragen en. ze konden zich ver
lustigen in den aanblik van een 50-tal paren, schui
felend op de maat van de „muziek' op een houten
vloer van plm. 30 vierk. meter oppervlak, naar zij
meenden. Doch zij waren slechts dorpsmenschen en
hun schatting kan best foutief zijn.
„Toe man, vraag jij je logée nu eens voor die
two-step. Het zal best gaan hoor, 't is zoo ge
makkelijk, je danst vanzelf mee."
En even later danste de logée mee, ondanks zich
zelf. Ze gleed, ze schoof, ze werd geschoven en ge
schommeld, en het was haar, alsof de vloer onder
haar voeten telkens met schokjes heen en weer ging,
gelijkmatig met de stokslagen van den kleinen jongen,
die met den dikken violist en den mageren pianist te
zamen de „yazzband bleek te vormen en alsof zij
en al die anderen al maar moeite moesten doen om
recht te staan.
Toen zij weer aan het tafeltje zat, bemerkte zij
wel, dat iedereen het een buitengewoon genot scheen
te vinden en daarom nam zij natuurlijk graag aan,
dat ook zij eenmaal, als ze het goed kon, het heerlijk
zou gaan vinden en ze knikte manlief bemoedigend
toe, teen de gastvrouw hem bij een schrikkeldans
meetroonde. En zij leerde de onmisbaarheid van den
yazzband-jongen-met-den-stok inzien, dien zij, toen zij
hem voor het eerst ontdekte, in zijn bed gewenscht
had.
Dien morgen nog had zij den dans het bestaansrecht
willen onthouden, maar nu herinnerde zij zich, hoe
de dans in het volksleven steeds een rol gespeeld had,
dat de dans diende, om aan het gevoelsleven van de
menschen uitdrukking te verleenen. Nóg dansen im
mers de wilden hun krijgs- en cverwinningsdansen, en
in woeste sprongen bewegen zij zich om hun offers,
voordat zij dezen aan een verschrikkelijken dood over
leveren.
Brrrrrhoe komt ze nu aan zulke griezelige
dans-gedachten?
Eens goed opletten!Dient deze dans ook, om
uitdrukking te verleenen aan het gevoelsleven van de
menschen uit dit Zeeuwsche stadje?. Er zijn geen
twee paren, die op precies dezelfde wijze dansen,
düs. maar neen. zij kan er het gevoelsleven
der dansende paren niet uit leeren kennen.
Ieder volk heeft toch zijn eigen dansen gemaakt,
zocals die overeenkomstig zijn natuur uit zijn ziel
ontsproten zijn, juist zooals elk volk zijn eigen melo
dieën zingt.
En waar zijn nu die echte Zeeuwsche dansen?
Juist, als ze zich even indenkt, hoè die wel zouden
kunnen zijn, beginnen weer, dicht aan haar oor, de
stokslagen van den onvermoeiden knaap en wordt
al haar aandacht opgeëischt voor een one-step met
haar gastheer. L. B. M.
Café-Restaurant
Ruime Reant gelegen Kamers. Electrisch licht
Badkamers Vergaderzaal Twee Biljarts
Vraagt Prospectus W. LENTING
Clublocaal der Zeeuwsche Vereeniging Nijmegen
Bladvulling.
Medeburgers, zei de candidaat, ik heb tegen de
Indianen gevochten. Ik heb dikwijls geen ander bed
gehad dan het slagveld en geen ander dak boven mijn
hoefd dan de bloote hemel. Ik heb gemarcheerd over
den bevroren grond, tot elke voetstap zich afteekende
in bloed.
Nadat hij zoo zijn levensgeschiedenis verteld had,
stond een van de kiezers op.
Zei je, dat je voor de Unie gevochten had?
Ja, antwoordde de candidaat.
En tegen de Indianen?
Ja, menigmaal.
Cn dat je op den grond hebt geslapen met alleen
den blooten hemel als dekkintf?
Zeker.
En dat je voeten bloedden van het marcheeren
over den bevroren grond?
Dat is zoo, riep de opgetogen candidaat.
Dan vind ik dat je genoeg voor je land gedaan
hebt. Ga naar huis om te rusten. Ik zal op een an
deren kerel stemmen.
