ZeeuwenBezoekt Café
„De Trocadero"
De vrouw aan het woord
6
ONS ZEELAND
Dat Bellamy aan zijn Fransje zoovele van die ,,ge-
rozegeurde" zangen wijdde, dat hij haren lof tuiterde
naar de vier streken van het kompas, dat hij haar
allerlei volmaaktheden, allerlei geestelijke versieringen
aanpaste, als ware zij eene ,,Probirmamsell" voor dich
ters, dat hij haar prototype onder de dames van de
oudheid zocht en haar Fillis of Phyllis noemde, dit
was alles naar den trant dier dagen volkomen en règle.
Doch tijdens hij nog te Vissingen was, hadden de
ouders van deze Fillis reeds een eind willen maken
aan eene verkeering, waarvoor zij hun dochter te goed
achtten. Zij kon hare eieren wel beter ter markt
brengen. De vader was een rechtzinnig man, voor 't
minst uit een rechtzinnig geslacht; wellicht was hij
identiek, of anders verwant met den man, die in 1771
zes huisjes vcor behoeftigen stichtte te Sommelsdijk,
bekend gebleven als de Fundatie van Jacob Baane.
In huwelijkszaken huldigde hij echter de oude leer:
„Gelijk goed, gelijk bloed, gelijke jaren, geven de
beste paren". Die jaren nu kwamen wel overeen,
Fransje was drie jaren jonger dan Jacobus, maar 't
haperde aan het goed en het bloed. De ouders ver
boden hun dochter den verderen omgang, en 't beste
middel om aan deze kalverliefde naar zij meen
den een eind te maken, zagen zij in hare verbintenis
met een anderen, beter gesitueerden huwelijkskandi
daat. 't Geschiedde onder pressie; Fransje gaf ten
slotte toe. Doch de zaak kwam geheel anders uit;
toen de bruiloftsdag reeds bepaald was, kwam de
bruidegom plotseling te overlijden, en in plaats van
naar het huis des maaltijds, gingen de vrienden naar
het klaaghuis.
Nu was de baan weer vrij, en nadat Bellamy de
akademische loopbaan was ingetreden, waren zijne
vooruitzichten ook zooveel beter geworden. Een platte
landsdominee was altijd een betere partij dan een
bakker zonder bedrijfskapitaal. Evenwel bleef de fa
milie eene verbintenis tusschen deze twee dwarsboo-
men; het bloed der beide geslachten scheen te ongelijk.
Misschien had Fransje eenigen steun gevonden bij
haren broeder, Jan Cornelis, doch deze had het voor
beeld des vaders gevolgd en was gaan varen. Varen
naar de Oost, waar Baane senior zich den buidel had
gevuld, waar ook Baane junior den boom met Spaan-
sche matten hoopte te schudden.
Het „neen" van de familie Baane maakte Bellamy
wanhopig. Het scheen alsof bij hem de molen door
de vang zou gaan; hij ging zijne akademische loop
baan, zijne verplichtingen tegenover de Vlissinger
notabelen, die zijne studiën betaalden, de studie zelve,
zijn dichterroem, zijne vooruitzichten, alles verzaken,
om als avonturier naar Amerika te gaan. Hij wilde
daar gaan strijden onder de banier der jonge republiek
en deze helpen zich te ontworstelen aan het Engelsche
juk; een ideaal, waarvoor toenmaals zoovele jonge
harten gloeiden, ook zonder dat eene ongelukkige liefde
hun ten prikkel was. Inzonderheid Frankrijk zond
destijds scharen vrijwilligers, in wier gemoed iets van
de geestdrift van Lafayette vonkte, den oceaan over;
de afgewezen minnaar van Francina Baane wilde zich
bij hen aansluiten. Maar de Utrechtsche akademie-
vrienden wisten hem dit plan toch uit het hoofd te
praten. Daar was J. P. Kleyn, die met Bellamy op
hetzelfde ros, den Pegasus, placht te rijden en wiens
omgang er veel toe had bijgedragen om Bellamy's
literairen smaak te vormen en te veredelen. Voorts
Ockerse, Hinlopen en enkele anderen, die te samen
met hem de club der „keurelingen" vormden. Hij
liet zich ompraten en bleef te Utrecht aan de studie.
Zijn hart bleef te Vlissingen, bij Fransje; nu hij de
dochter van kapitein Baane niet vrijen kon, vrijde hij
de dochter van Apollo, de muze van de dichtkunst.
Slot volgt],
Reguliersdwarsstr. 97, Amsterdam
Middag- en Avond-Concert
Als de Zomer voorbij is
Als de zomer voorbij is en het uit is met de vele
wandelingen, auto- en fietstochten, dan komt er voor
ons, vrouwen, een tijd van „prettige plichten". Dan
zijn we het „our home is our castle" meer dan ooit
bewust en meer dan ooit beseffen we dan, dat wij het
zijn, die moeten zorgen voor een gezellige sfeer in
huis, zoodat ook onze mannen en kinderen na hun
dagtaak geen grooter verlangen kennen dan „thuis" te
zijn. En om die gezellige sfeer te krijgen, wordt aller
eerst de huiskamer eens extra onderhanden genomen,
de kamers, waar we te zamen onze lange winter
avonden hopen door te brengen. Want ons aller hu
meur wordt immers bewust of onbewust beïnvloed door
de omgeving, waarin we leven. Die omgeving moet
dus zoo aangenaam mogelijk zijn. En als het buiten
guur en somber wordt, dan vooral moeten binnen
warme en vriendelijke kleuren het oog treffen. Dan
maken we een „hoekje", een „cosy corner" van ge
makkelijke stoelen bij den haard. Veel van de bloemen
die er nu nog staan, zullen we al spoedig moeten
missen. Dat zal groote leegten geven. Daar moet reke
ning mee gehouden worden: schemerlampjes met fleu
rige kapjes en kaarsen in kandelaars op schoorsteen en
piano mogen vooral niet ontbreken. Hoe eenvoudig ze
ook gemaakt zijn, als ze juist geplaatst worden, ver-
hocgen ze de intimiteit. Kapjes van heel dun goudgeel
papier, met silhouetjes, door kinderen uitgeknipt, be
plakt, kunnen zelfs bij feestelijke gelegenheden een
aardig effect maken. Overigens: vierkante lapjes ge
bloemde zij of dunne satinet met een effen rand om
zoomd, en een lange houten kraal aan eiken hoek,
kunnen in e'ke kamer vroolijkheid brengen, mits de
kleuren goed gekozen zijn. Groen is altijd uit den
booze, dat geeft ons een vale gelaatskleur. Rood en
goudbruin „doen" het meestal goed.
Al zullen vele mannen iedere kleinigheid op zich-
