REFEEIS EN PCEDEIS
Zeeuwen Bezoekt Café
„De Trocadero"
Modder=IdyIIe.
Schetsen en Verhalen.
Napoleon in Zeeland.
6
ONS ZEELAND
Ook in ons Zeeland zijn ze er nog: menschen, die
zelf buiten den strijd blijven; mannen, die 's morgens
bij een kopje thee in een luie stoel, hun krantje hoofd
schuddend door lezen, steeds hun afkeurende critiek
klaar hebben over anderen, die niet stil zaten; man
nen, die een voorstel van een bestuur van een ver-
eeniging totaal verkeerd noemen, als ze het thuis op
een „convocatie-briefje lezen en. op de vergade
ring zelf geen mond open doen; vrouwen, die 's mid
dags, ook al bij een kopje thee, samen bepraten, hoe
dwaas het is van Mevrouw A. om die zaak zóó te
regelen, hoe bespottelijk van Mevrouw B. om clubjes
te willen vormen, om de dorpskinderen wat meer be
schaving bij te brengen, dat zou immers toch nooit
wat worden; en-zoo-voort!
De vroegere president der Vereenigde Staten, Roo
sevelt, heeft eens gezegd: Een werkelijk nuttig werk
wordt niet volbracht door den zedemeester, die zich
buiten den strijd houdt, maar door hem, die er door
daden dapper aan deelneemt, zonder te worden afge
schrikt door „bloed en zweet".
Er zijn zeer zeker ook menschen slap en krachteloos
geworden door overmatige inspanning, anderen door
teleurstelling op teleurstelling. Als men altijd op iets
wacht, dat nimmer komt, keer op keer aanklopt en
nooit wordt opengedaan, dan geeft men het tenslotte
wel eens op. Maar de meesten zijn zoo geworden door
gewoonte. De rust is zoo prettig, zoo aangenaam,
het is altijd zoo geweest, waarom zouden zij er zich
nu voor inspannen, het oude te willen veranderen?
Er zijn zooveel dingen, die niemand goed vindt, maar
cmdat ook niemand met nieuwe beginselen en denk
beelden voor den dag komt, blijven ze bestaan, blijft
dikwijls openbaar onrecht gehandhaafd. Wel leven
we nu in een tijd, dat veel van het oude wordt omver
geworpen en we dikwijls zelfs iets moois mee weg
zien nemen, waaraan we ons liever vast zouden hou
den wat niet verkeerd is, als we het maar niet uit
gemakzucht doen maar toch blijven er nog tal
van verkeerde dingen bestaan, ook toestanden, waarin
wij vrouwen verandering en verbetering zouden kun
nen brengen, als we slechts die eene zoo noodige eigen
schap „energie" bezitten, als we maar weten aan te
pakken, elk naar haar vermogen, elk op voor haar
geschikt terrein, wanneer we daartoe in de gelegen-
hed zijn, en ons door niets af laten schrikken.
Ons aller leven zal zeker belangrijker, verdienste
lijker, inhoudvoller worden, wanneer wij vol energie
arbeiden, aan wat naar onze heiligste overtuiging het
beste is.
L. B. M.
Reguliersdwarsstr. 97, Amsterdam
Middag- en Avond-Concert
Groote Zeeuwsche boerenhoeve,
stil in herfstweer uitgestrekt,
rondom barre bietenvelden,
grijze loodlucht overdekt.
Modderweg, die vèr zich slingert
als een zwart metalen lint,
regenruischgordijn, dat neerslaat
met den guren najaarswind.
Rondom peeën, niets dan peeën,
suikerbieten, voer na voer,
baggerende paardepooten,
halvemeter-moddervloer.
Gouden vrucht van Zeeland's najaar
bij millioenen hier vergaard,
wordt, uit modder weggeworsteld,
glanzend blanke suiker waard.
Menschen, werkend zwaar als dieren,
onafzienbaar bietenland,
zwaar door regenwind gegeeseld,
peeëntrekkend met de hand.
Kromgebukt, bedekt met modder,
grof door elementenmacht,
éven denkend in hun arbeid
aan 't armoedig thuis, dat wacht....
Hoogbeladen boerenwagen,
struische boerenknecht opzij,
één moment in modder stilstaand
voor de groote boerderij.
Boerenmeid komt aangeloopen,
sluipt met hem den wagen rond,
onbespied zich wanend, innig
een minuut wel mond-aan-mond.
In de modder leeft het leven,
lacht de liefde, zwoegt de vlijt,
in de modder kiemt de bloei van
Nederland's welvarendheid.
WILLEM TELL 11
door
JAN VERMEER.
Na het ontbijt wilde de Keizer ook de overige leden
van het gezin wel eens zien. Het eerst werd de vader
binnen geroepen, die eerbiedig, den hoed in de hand,
voor Napoleon bleef staan en er niet toe te bewegen
was om te gaan zitten, hoe dikwijls de Keizer het hem
ook verzocht. Toen hij hem tenslotte naar de reden
