REFfER5 EU PCEDEI5
Echte Zeeuwsche Boterbabbelaars
J. B. DIESCH'
De Kamper=ui te Veere.
Verlanglijstjes.
10
ONS ZEELAND
Sedert vele lange jaren
staat te Veere een gebouw
welks bestemming thans voor leeken
zwaar te zoeken wezen zou;
't is het zielig-nieuw omhulsel
van een nieuwe nijverheid,
wat niet nieuw voor 's Rijks contanten
zorgt voor nieuwe narigheid.
Wijze menschen staken eenmaal
hunne Hoofden bij elkaar
waren roerend ééns van zinnen:
Die fabriek is noodig daar.
Met de vreedzaamste intenties
bouwde men daar aan de zee
'n Rijksfabriek voor Luchtkasteelen
of wel vliegtuig-atelier.
Thans, na ettelijke jaren
staat 't gebouw van Haagschen wil,
staan machines, staat voor tonnen,
staat de heele mikmak stil
'n Fijn betonnen hydroplaanvloer
glooit en glijdt in 't zeegat neer,
in verwijtend zwijgen smeeken
de machines arbeid weer.
Wonderen van ingenieurskunst
suffen daar in duisternis,
staan met afgestompte zinnen
in hun Staatsgevangenis.
Veere, stadje van de droomen,
dat nog oude glorie heeft,
in U wordt moderne glorie
vér door Oudheid overleefd.
Luchtkasteelen bouwt alleen nog
op deez' Neerland's dierb'ren grond
n stilte zoekend vrijend paartje
en sporadisch soms een hond....
WILLEM TELL II.
MET GOUD BEKROOND
Alleen echt met het merk J. D.
CHOCOLATERIE „IN DEN ZOETEN INVAL"
LANGE BURG C 110 MIDDELBURG
Bestellingen boven f 2.50 franco
Ik bracht kleine Miep, naar de kleuterschool.
,,Wel Miep," zei de juffrouw, ,,en heb je nu al aan
je Moeder gevraagd, wat ik op je verlanglijstje voor
Sinterklaas mag zetten?"
„Ik wil graag een trein met rails hebben," kwam de
vijfjarige parmantig, „zet U dat er maar op!"
„Foei Miepje, een trein met rails, voor een meisje!
Dat is jongensspeelgoed! Kom, vraag maar eens aan
Moesje, wat het moet zijn!"
„Hoe kan Moeder nu weten, wat ik graag hebben
wil?" kwam het een beetje verontwaardigd uit het
kindermondje, ,,'t Is heusch waar: een trein met rails!
Dat heb ik altijd gezegd, hé Moes?"
„Ja hoor," stelde ik haar gerust, „maar de Juffrouw
weet ook niet, dat je zoo'n halve jongen bent, ik zou
nog maar eens heel lief zijn op school, misschien wil
de Juffrouw het dan nog wel vragen voor je aan Sin
terklaas. Er worden wel meer meisjes ingenieur tegen
woordig, Juffrouw!" zoo trachtte ik de bezwaren
lachend weg te praten, maar terwijl ik een grapje met
de andere kindertjes maakte, om de aandacht af te
leiden, merkte ik wel, dat de onderwijzeres zich nog
maar niet zóó gewonnen gaf. Toch ontlokte een enkel
woord van mij, even later, een enthousiast verhaal
over de Sinterklaas-feest-plannen, en bleek uit alles,
hóéveel ze voor de jeugd voelde, hoé ze met al die
kleuters mee leefde en hoe ze er alles voor over had,
om hun genoegen te doen.
En onderweg naar huis bedacht ik, dat wij, groote
menschen, natuurlijk beter weten, wat geschikt is voor
de kinderen, dan die kleintjes zelf, maar toch moeten
we oppassen niet al te veel met onze eigen gevoelens
rekening te houden. Hoe vaak overkomt het ons ook
tegenover ouderen, die we even graag een genoegen
willen doen, dat we hen iets geven, wat we zelf mooi
en aardig vinden, maar weten we wel altijd zeker, dat
het ook de wensch was van hem of haar, voor wie
we het bestemden? Laten we toch vooral in deze
surprises-tijd de verlanglijstjes nauwkeurig bestudee-
ren, als we tenminste met onze cadeaux werkelijk
vreugde willen bereiden. Laten wij niet doen als tante
Kee, die voor al haar nichten polsmofjes breit, omdat
die toch zoo heerlijk warm zijn en voor haar neven
dassen haakt, zooals oom Adriaan zaliger ze zoo erg
graag droeg, kleedingstukken, waarmee de neven van
tegenwoordig zich voor geen geld ter wereld zouden
durven vertoonen. tante Kee, die witte haarstrik-
ken koopt voor de bleeke teerblonde achternichtjes,
omdat wit zoo onschuldig is voor een kind, en een
helblauwe lampekap zendt voor de toevallig geheel-
in-lila-gehouden salon van de lieve familie, omdat ze
