m\m EN P0EDE15 Schetsen uit Zeeland. rVic-'/:- Gelukkig Nieuwjaar Piet om Beschuut. 10 ONS ZEELAND in willen stellen van aan al deze lieve dingen niet meer te hechten, zou ik willen toeroepen: houdt toch vast, houdt vast met oog en hart de poësie van het leven en maakt, als ge moeder zijt, iederen huiselijken gedenkdag voor Uw kinderen tot een feest. Waneer deze causerie in handen van mijn lezeres sen komt, zal 1927 zeker juist begonnen zijn. Ik wensch U allen dan, als in den goeden ouden tijd, ,,Veel heil en zegen in het Nieuwe jaar!" L. B. M 't Nieuwe jaar is in de wereld en de klokken luiden luid, 's morgens krijgt men nieuwjaarskaartjes, wat veel goed gewensch beduidt, en men denkt dan bij zich zeiven: Zijn die wenschen nou wel waar? maar stuurt óók zijn phrase weder: Een gelukkig nieuwejaar. Aan zijn klanten stuurt de koopman meestal 'n netgedrukte wensch, 'n koopman moet toch netjes wezen, 'n klant is vaak een grillig mensch. En in deze koopmanswenschen leest men duidelijk en klaar: Onder voorbehoud van orders een gelukkig nieuwejaar. Aan de deuren van de huizen bellen arme stakkers aan, •en zij wachten onderdanig tot hen open wordt gedaan. Stuurt men ze hardvochtig verder, zuchten ze alleenig maar; voor een aalmoes krijgt de gever: ,,Dankje Zalig Nieuwejaar!" In de stille ziekenkamer, zachtjes schreiend nu en dan, zit een Moeder bij haar jongen, die niet meer genezen kan. Moeder volgend jaar ben 'k beter, ik verlang er al zoo naar....! en de Moeder stamelt zwakjes: ,,Kind Gelukkig Nieuwejaar!" Op den eersten Januari wenscht de wereld overal, jammer dat men vaak die wenschen weer zoo gauw vergeten zal. 't Zou wel mooi zijn, als de menschen soms eens dachten, éven maar, aan die phrase-van-gewoonte, dat: Gelukkig Nieuwejaar. WILLEM TELL II. „Toe Piete, daer je de ka-arre van Keesje Brokk' op t'n oprèl. loap is gauw om twee kwartjes be schuut. mar ei 't a-arte nie, da je ze breekt. voalt 'r nie mee oor. wat mieter!. Piete d'n diek op.... mit 'r twee kwartjes!.... Och ja. wat mieter!. 't was eelemaele nie noo- tfig ëwist. die vint van mien oak. (wel te ver- staen, die vint van mien zat 'r mit z'n neuze bie), die ka je noe niks, niemendoale laete doè-oè!. Mo je begriepe. noe ei 'n pas noe durp ëwist.... ma dienk je, da je die noe beschuut mee kan laete brienge! Nee. dat 'k twee keer ëkunne. wat mieter ma noe is 't uut. Mit 'n zak mit krumels tuuskomme. tot twee keer toe,. dat kan 'n. Mar-ie ei oak twee keer een week' an 'n stik beschuut- pap kunne frete. wat mieter!. Ik begriepe 't wel,. dan is 'n te broè-oèrd om die zak mit beschuut in z'n a-and t' ouwen. D'n eè- eèsten keer. o. ik zie 't voo m'n oogen gebeure most 'n de zak 't was 'n schoone knapzak, an 't stuur van z'n fiets binde. zoo lank meugelik ....an 't uterst' è-ènde van 't lint.... dat die zak vooral ma goed een' in weer zou kunne vlie-iege!. In toen op te fiets. vooruit ma jongens. geef ze ma peper. boons. mit z'n kniè-iè tegen de zak. die vloog voo 't wiel uut. in kwam na tuurlijk mit fossie veromme. nèt a weer.... oe kon 'n 't zoo mikke.... tegen z'n knie-ie an.... Opouwe, dienk je. in de zak oager binde. wat raa je. nee, nee. 't gieng noe net nae z'n zin. E ja. wat mieter. wat bin dat noe oak voo diengen!.... Nee oor,.... ie bleef netjes deurriè-iè, ....in ellik oagenblik vloog die zak voo z'n uut, in knoste dan weer tegen z'n kniè-iè. Dae kwam 'n tuus. 'k oade 't zoo-oo ëziè-iè. mit 'n zak vol krumels. Wat mieter!. „Je bin m'n 't vintje wel," zeg ik, ma noe ka je voo mien plezier is 'n weke lank beschuutpap frete! 'n Weke laeter most 'n wee beschuut meebrienge. E ja. wat mieter!. noe ka je toch nie dienke, dat 't weer zoo gae zal.... Wat roa je!.... Toen zou 'n mar is op te bagaazjedraeger binde... nee,... nie in z'n a-and ouwe. dat was te vee moeite. O. je begriep a, wat 'r gebeurde. De zak. natuurlik ma losjes vastëbonde. ieng a trek scheef naer eè-eène ka-ant. nae d'n opstap. in zoö-oö, dat 'n d'r op zou sprienge, geeft 'n de beschuut 'n poet mit z'n kniè-iè. d'n elt an gruselementen. Ie laet natuurlik de zak mar ange,.... ie oad 'r niks gin last van. ie zag 'n ommers toch nie!. Teen most 'n nog is achter z'n kieke. rocht uut 't waegenspoor. raek an 't sliengeren. stoot Vervolg op bladz. 12

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1927 | | pagina 10