REffEÏÓ EM P0EDEL5
K WEET MET
•V' -
Zeeuwsche Reclame.
ONS ZEELAND
10
Zeeland's glorie in den vreemde
wordt voortdurend weer vermeerd
en te Londen in 't bizonder,
zeer geschikt gepropageerd.
Engeland heeft zwak voor drachten,
V. V. V. weet dat zeer goed,
daarom zendt zij nu en dan eens
Zeeuwsche boertjes toe ten groet.
Zeeuwsche boeren en boerinnen
zijn ,,the topic of the day",
Londen filmt en kiekt en reikhalst,
vindt het curious, lovely, gay.
Lieve toetjes moeten lachen;
Laugh please? Thank you! wéér een kiek,
Zeeland lacht hier uit reclame
zijne kaken bijna ziek.
Londen's radio-programma
was voor Holland treffend schoon:
Zeeland zong zijn Zeeuwsche zangen
door de Britsche microfoon.
Tien minuten Zeeuwsche dansen
lijkt niet veel toch zal 't misschien
'n zachte duizend uilebrillen,
strakjes méér bij ons doen zien.
't Is in Goes, dat onze zangers
weer teruggekomen zijn;
'n vreemdeling die moest toevallig
nog wat wachten op zijn trein.
Zijn de boeren hier, zoo vroeg hij,
steeds zoo bleek in 't Zeeuwsche land?
Nee meneer die menschen komen
van een boot van d' overkant.
WILLEM TELL II.
De Vereeniging tot bevordering van het Vreemde-
ingen Verkeer.
het komt me voor, dat de gemeente, die hei
uitverkoren verblijf voor het rentenierend en gepen-
sionneerd menschdom vormt, het kleinood eener pro
vincie is. Een behaaglijke stal voor allen, die met
effectentrommel, couponschaar en (of) pensioenbrief
uitstaande hebben, is voor een gewest wat het toetje
is voor een maaltijd, het bandje voor de sigaar, de
charleston voor een gekortwiekt meiske, de staart voor
den hond. De gemeente der renteniers is voor iedere
provincie de „fining touch", hij afwezigheid waarvan
ze niet „af", niet compleet beschouwd moet worden.
Wat zou Zuid-Holland zijn als het zijn renteniers-
stad Den Haag moest missen, wat beteekende Gelder
land zonder Arnhem, hoe zou men Noord-Brabant be
schouwen als Breda morgen ophield te bestaan? Deze
provincies zouden aandoen als huizen in de grondverf,
als zeilschepen die er zich op laten voorstaan het zon
der mast te kunnen stellen, als dwangbevelen der be
lasting waarop de handteekening van den ontvanger
ontbreekt.
Dezer dagen peinzende over den rentenier, welk
menschensoort ik zulk een goed hart toedraag, dat ik
er niets op tegen zou hebben ettelijke tot mijn familie
te moeten rekenen, bemerkte ik met schrik, dat Zee
land in plicht jegens hen steeds te kort geschoten is.
Onder de ik-weet-niet-hoeveel gemeenten telt het met
één, die in onze provincie de functie van Den Haag in
Zuid-Holland vervult; het kan geen plaats met bur
gemeester aanwijzen, die in den levensavond van den
rentenier de rol speelt van het brandende kaarsje m
het korte ondermaansche bestaan van den vlinder.
Natuurlijk, we hebben kloeke steden en fiksche dor
pen binnen de provinciale grenzen, maar de stad of
het dorp, waaraan Zeeland hét cachet zou moeten ont-
leenen als hierboven bedoeld. ho maar!
Dit overwegen en naar de pen grijpen teneinde te
trachten Zeeland de plichtsverzaking onder oogen te
brengen, waren voor schrijver dezes één. Vlammende
woorden van protest werden op het blanke papier „ge
smeten". Toen ik de aanklacht, bestemd voor het
„Schavotje der lezers" in „Ons Zeeland overlas stónd
de moquette van de toekomstige Zeeuwsche gemeente
der renteniers als 't ware vóór me op de schrijftafel.
Daar het pad van ingezonden-stukken-schrijvers niet
altijd over rozen leidt, verwonderd het me met, dat
een kwartier na beëindiging van het artikel, hetwelk
Zeeland als provincie compleet ging maken, een der
provinciale bladen het volgende bericht bracht:
„Als een bijzonderheid kan gemeld worden dat de
gemeente Cadzand herbergt:
1 oud-burgemeester, 3 oud-wethouders, 1 oud-secre
taris 1 oud-ontvanger, 4 oud-ambtenaren van den bur
gerlijken stand en 1 oud-veldwachter; vervolgens 2
oud-dijkgraven, 1 oud-ontvanger-griffier, 1 oud-voor
zitter van een waterkeering en 1 oud-secretaris-ontvan-
ger van een waterkeering."
Hoewel ik niet wraakzuchtig ben, hoewel een schuit-
kundige me verzekerd heeft, dat m n inborst zachtmoe
dig en vergevensgezind is, kon ik niet nalaten deze
spelbrekende tijding tot op den ruggegraat te ont
leden.
De resultaten der operatie mogen hier volgen:
Ik, Ego, verdenk er Cadzand van een vereeniging te
bezitten" die de waarde der reclame kent, en die het
spreekwoord: „als er één schaap over den is volgen er
meer", niet vergeten is.
