FOTOCORRESPONDENTEN
Van eigen bodem
Zeeland en Hongarije
door
12
ONS ZEELAND
geheel geen eten meer zou krijgen, dan het hoogst
noodige.
„Het eindje droagt de last", zei men in 't dorp en
toen Antje plotseling ziek werd, sprak de dokter van
vervetting en te veel eten. Ze stierf binnen een paar
dagen en Stap was na een week alleen in zijn huisje.
,,D' arme kerel," meenden de meewarig kletsende buur
vrouwen, „nou zei hai wel noar t armhous of weer
noar 't gesticht mout'nMaar Stap dacht daar
niet aan. Het allereerste wat hij deed, was niet langer
naar den hem zoo goedgezinden boer gaan. Misschien
was het tot zijn over-overgroote dankbaarheid jegens
het wispelturige noodlot, dat hij toen niet meer door
zijn niets ontziende vrouw gedwongen werd, en was
hij misschien zielsverrukt blijNa deze openlijke
daad van geweldpleging sloeg Stap op een andere,
hem meer gelegene manier de hand aan den ploeg,
om in zijn niet veel eischend bestaan te voorzien. Den
eerstvolgenden dag, dat het hun regelmatig terugkee
renden ventersdag was, ging Stap weliswaar met een
zwaar-beladen kar, doch met een opgeruimd gemoed,
het dorpje en de huizen rond, liet hij zijn klanten op
een leitje schrijven, wat ze wenschten en verkocht hij
meer, dan zijn valsch-vriendelijke vrouw in een week
had gedaan.
En dat bleef zoo. Een ieder gunde Stap wat klan
dizie, en deze, plotseling wereldwijs en voorzien van
een flinke dosis menschenkennis, wist van geven en
nemen en stopte ieder kind reclame-artikeltjes of een
goedkoop snoeperijtje in 't gauw gevuld kinderhandje,
zoodat hij daardoor niet alleen de plotseling vertee
derde moeders op zijn hand kreeg, maar hij ook een
groote kindervriend werd, en deze moeder de vrouw
herhaaldelijk vroegen, een boodschap naar Stap te
mogen doen. Zoo voorzag Stap door de steeds
groeiende verdiensten van zijn bloeiend winkeltje, plus
zijn ouderdomsrente, in zijn bestaan.... En och ja,
in zijn huisje en rondom was het soms wel eens een
heel klein beetje rommelig, maar netjes was het en
bleef het toch altijdDat had Antje hem geleerd!
En nu zijn de bewoners van 't dorpje gewoon ge
raakt aan het komen van den door en door tevreden
kerel, waarvan ze regelmatig koopen, en die, nu hij
zijn eigen-bereid vetpotje eet, gezellig dik en rond
wordt, en altijd een kort stompje van een pijpje rookt,
een nuttig instrumentje, dat Antje verbannen had,
maar nu zijn trouwe kameraad en gezworen vriend
is geworden.
(Slot)
Ons leven is als een wijzerplaat: onze daden zijn
de wijzers; maar datgene wat dit zichtbare bestuurt
is het binnenbeslotene, onzichtbare uurwerk.
Gewoonte staalt het geduld en maakt het onverslijt
baar.
AAA
Wat in het tooneel ernst heeft, is in het leven
komedie.
Wegens uitbreiding van onzen foto-dienst worden
in verschillende gedeelten van Zeeland
FOTO-CORRESPONDENTEN
gevraagd, die in staat moeten zijn goede
opnamen van diverse gebeurtenissen in
hun omgeving te vervaardigen
Sollicitaties met opgave van verlangd
honorarium te zenden aan de Redactie.
Ill
Voorts hebben we op veler verzoek besloten al
onze lezers in de gelegenheid te stellen mede
werkenden te worden aan onze foto-afdeeling.
Wie een aardige foto van een aardig onderwerp
heeft gemaakt zende deze aan de Redactie, die
- dan opname in „Ons Zeeland" overweegt.
Voor inzendingen, die geplaatst worden ontvangt de
inzender een verrassing, welke ongetwijfeld tot verdere mede
dinging naar een plaatsje in „Ons Zeeland" animeeren zal.
Vooral foto's van actueele voorvallen komen spoedig voor
reproductie in aanmerking! Uitgever „Ons Zeeland".
De rust behaagt ons doorgaans meer, dan dat ze
werkelijk nuttig voor ons is.
A
Als twee twisten en één een toornig woord zegt,
is degeen die zwijgt de wijste.
A. M. WESSELS DOUW.
Zeeland en Hongarije! Zie daar een combinatie van
een tweetal Aardrijkskundige namen, welke combinatie
men 10 jaar niet zoo zou gehoord hebben. Immers
Zeeland en Hongarije, Middelburg en Budapest, ze
liggen eer.ige dagen reizen van elkaar verwijderd.
Sprak men een tiental jaren terug in onze Provincie
over Buda-Pest dan was daar de gedachte, van een
zeer verre afstand, aan verbonden.
Nu echter, wanneer we de naam van Hongarije uit
spreken is het iets heel gewoons, althans het klinkt
anders dan voorheen in onze ooren. Hoe dat nu komt?
Och heel eenvoudig!
Was Hongarije voor de Zeeuwen, wat ligging, zeden
en gewoonten aangaat een onbekend land, thans is dit
Vervolg op bladz. 14
