6
ONS ZEELAND
Wie, als schrijver dezes, meermalen getuige was van
de stuurmanskunst, de beradenheid en zelfbeheersching,
welke voor het op- en afrijden van onze Provinciale
booten van den chaufeur worden vereischt, heeft even
zoovele malen zijn hart vastgehouden, en de chauffeurs
bewonderd; maar zich er telkens over verwonderd, dat
dit ongeval het eerste van dien aard is. O, ja! Een
chauffeur moet zijn machine in zijn macht hebben, de
wagen moet in orde zijn, maar moet een maatschappij
(hier de Provincie), die de voordeelen van het vervoer
geniet, dan niets? Ruimte voor op- en afrijden is er
niet in voldoende mate; een stootblok van voldoende
stevigheid en grootte is niet aanwezig. Nu kan men
er zeker van zijn, dat men een ander spreekwoord in
toepassing gaat brengen en ,,den put gaat dempen,
als. Is het niet meer dan treurig?
X
De verlegging van de Vlissingsche mailroute naar
Harwich op 1 Januari is te Folkestone met leedwezen
gezien, te Harwich met feestelijkheden gevierd. Laat
ons hopen, dat de mooie toespraken, daarbij gehouden,
niet te mooi, de groote verwachtingen, daar onder
woorden gebracht, niet te groot zijn geweest, om tot
werkelijkheid te kunnen worden!
X
Dat de geschiedenis van de Potemkin-film een muisje
met een staartje was, heb ik reeds vroeger meegedeeld.
Dat staartje gaat nu kwispelen. De Vlissingsche hee-
ren, die als bestuurders der, in de geboorte gebleven,
Vereeniging Art. 188 zijn opgetreden, zullen zich op
21 Januari a.s. voor de rechtbank te Middelburg heb
ben te verantwoorden.
X
Het anders zoo stille stadje Arnemuiden heeft deze
week ook zijn emoties gehad. Daar heeft een felle
brand gewoed, die de brandweer in actie zette en deze
de gelegenheid verschafte zijn doeltreffendheid te be
wijzen. Het perceel, een afgezonderd staand geitenkot,
brandde niettemin totaal af en een eenzaam sikje vond
er met eenige konijnen een roemloos einde,
X
„Eind goed, al goed!" Ik eindig met de vermelding,
dat de herdenking van het 25-jarig burgemeesterschap
van den heer Van Voorthuijzen te Domburg, is gewor
den een treffende huldiging van den burgervader door
de geheele gemeente.
Over en weer zijn de woorden van waardeering en
vriendschappelijke gezindheid niet gespaard en de bur
gerij heeft, door het oprichten van een fontein op een
der dorpspleinen, een blijvend gedenkteeken gesticht,
het dorp ten sieraad en den jubilaris tot eer. Deze
fontein zal den naam van den jubilaris dragen.
L+-+ }'J l
Een veearts van den ouden stem
pel; de kans voor de R.K. land
bouwers; over eigenaardige toe
standen die in Aardenburg heer-
schen.
Te Groede is dezer dagen op hoogen leeftijd over
leden de heer J. v. d. Sande, rustend veearts. Nu wil
ik er geen gewoonte van maken hoeveel respect ik
overigens ook heb voor den arbeid en de beteekenis
dezer mannen voor de gemeenschap om van het
overlijden van iederen dokter, veearts, notaris, enz.
uit onze streek in deze rubriek melding te maken, maar
mij dunkt, dat aan wijlen den heer v. d. Sande wel een
afzonderlijk woord mag gewijd worden. Zijn levens
loop geeft een aardig kijkje op de historie van de
vorige eeuw.
Moet tegenwoordig iemand, die de veeartsenijkunde
wil gaan uitoefenen, eerst studeeren te Utrecht en tal
van examens afleggen, vroeger was dat anders. Zoo
was de heer v. d. Sande oorspronkelijk smid van be
roep, maar in zijn vrijen tijd en uit liefhebberij be
kwaamde hij zich op het gebied der veeartsenijkunde.
Toen de wet op dit gebied regelend optrad, werden de
mannen, die zich op eigen gelegenheid bekwaamd had
den, in de gelegenheid gesteld een examen af te leg
gen. Slaagden zij hiervoor, dan werden ze bij wijze
van overgangsmaatregel gelijk gesteld met de vee
artsen, die volgens de nieuwe regeling werden opgeleid.
Onder degenen, die slaagden was ook de heer v. d.
Sande. Zoo kon hij zijn rijke ervaring aan den land
bouw dienstbaar blijven stellen.
Hij was in alles iemand van den ouden stempel en
behoorde tot die groep, die maar zeer klein meer is
en die we noode zien heengaan. Dit zeg ik niet uit
een soort sentimenteele bewondering voor het ver-
ledene, maar omdat ik meen, dat we in menig opzicht
van zulke mannen nog veel kunnen leeren.
Mag een man als v. d. Sande, die het platteland niet
noodig had, om carrière te maken, wien het er niet in
de eerste plaats om te doen was spoedig veel geld te
verdienen, maar die zich met hart en ziel aan den
landbouwenden stand gaf, die meer dan 50 jaar lid
der Z. L. M. was, die meeleefde met zijn omgeving, die
daar écht thuis was, die ook het vereenigingsleven een
warm hart toedroeg, mag zulk een man niet ten voor
beeld gesteld worden aan de menschen van onzen tijd?
X
Zeeuwsch-Vlaanderen is al vele jaren rijk aan land
bouw- en fokpaardententoonstellingen. Ik herinner me
de laatste jaren tamelijk veel fokpaardendagen, paar-
denkeuringen (die ook voor de kenners veelal het ka-
