Echte Zeeuwsche Boterbabbelaars
J. B. DIESCH'
Uit de Zeeuwsche oude doos.
ONS ZEELAND
11
Want, mijne dames, 't spijt me, dat ik het zeggen
moet, maar er wordt teveel geroddeld.
En zoo'n bordje, gelooft u me, 't is een probaat mid
del. Het helpt je, om plotseling een einde te maken
aan een sport, die niet bepaald tot de edelste behoort
en waar we, helaas, veel te veel aan doen.
Probeert u het eens.
E. B. B.
Oe een boereknecht een brief schrieft an z'n misje.
Betje ier ontvang je een briefje,
Want je bint en bluuft m'n liefje,
Ik zo dikkels a edocht,
k Wou, da 'k je toch is spreken mocht.
Ik a meer as zeven weken,
Is edocht om je te spreken.
Kwam noe ölen dag verbie,
Mè pas op, ik zag je nie.
Dikkels liep ik op de straete,
s Oggens vroeg en 's aevens laete,
En dan keek ik a in 't rond,
Of da 'k je nie is buten vond.
Soms voe d' èene of are diengen,
Of om de krante wig te briengen,
En dan loerde ik wee voe 't glas,
Of a je nie is buten was.
Kiek, dan zou je 't toch vermoren,
Betje kwam mè nie naer voren.
En toen vroeg ik an de guus:
,,Guus, is juldere meid nie thuus?"
Mè die snaken zeien even:
,,Ei, ei, daer je niks om te geven,
Die meid, die mot joe toch nie aen,
M' en ze 't zeivers ooren zèn."
En kiek, dan was ik om te sturven,
Dan was eel m'n dag bedurven.
Maer, dan docht ik van d' are kant,
Guus èn toch nie meer verstand.
Was ze buten op de stoepe,
Ek ze zeivers ooren roepe
As ze bie den teèltuun stoeng,
Of is gauw om waeter goeng.
En dan gieng ze me gauw verbie
Want pas op, ze zag me nie.
En dan gieng ze leven awen,
t Zwartsel van de ketel krawen,
Mie d'r oot mè naer de grond,
En dan ieuw ze mè d'r mond.
Maer ik docht, ik zal 't wè weten,
As de baes en vrouwe gaen eten,
Dan gae ik naer het kaerenkot
As ik ze dan eens spreken mocht.
En daer steekt dan toch niks in,
As ik toch mè fesoenlijk bin!
Of as ik is op een Zondag
Om de koffie kommen mag.
As ik het dan is netjes vroeg,
'k Bin toch werkelijk mans genoeg!
Maer ik docht, ik kan beter mè schrieven,
Dan dae buten van kouwe verstieven,
Dikkels liep ik bie dat ek
En daer was 't een kouwen trek,
Toen goeng ik mè gauw naer uus.
Ik kreeg den inktpot van de guus,
Een papiertje van m'n moeder
En de penne van m'n broeder.
Voader, die betaelden de post,
Net zo vee as 't wezen most.
t Is een bitje slecht eschreven,
Maer daer mo je mè nie om geven
't Is een bitje ok eklad,
Want ik een ongeloksje ehad.
Je mot er maer nie om brommen,
Want dat kan de beste overkommen:
Kiek, ik ad m'n brief nae vol
En toen sprong de zwarte Mol 2)
Uut de wiege van dat kind
Boven op m'n pot mie inkt.
En toen vlogen ól die spetters
Op 't papier en op de letters.
'k Wou de plekken van m'n boek,
Ofvègen mie de scheuteldoek,
Maer die was een bitje nat,
Toen was eel m'n brief beklad
En deur dat vègen en dat flèren,
Bin die plekken op m'n blèren,
Maer je kunt er toch wè uut.
As je mè weet, wat as het beduut.
En dat dienk ik, za wè schikken,
Betje, lieven, malschen dikken!
Wees zo goed, da je 't nie zeit,
Tegen d' een of d' are meid,
Want die ebben mie onze zaeken
In segeèl toch niks te maeken.
Dadelijk lopt een eèlen oop
D'r overól mè mie te koop,
En om de waereit is te zèn,
Kiek, daer zou ik spiet van èn.
Dienk d'r om da 'k kort nae dien
Ok een brief van joe wil zien.
Kiek noe eb ik m'n plicht edaen,
Noe za 'k mè naer bedde gaen,
Want 't is tied om te gaen slaepen,
Merregen mot ik petaten raepen.
As 't mè droge bluven mag,
Is 't een uur of viere dag.
'k Za dan noe maer op gaan awen,
'k Zie de lampe begunt te verflawen
Dus nu uutscheên is het best,
Dag lieve Betje dan, voe 't lest.
ARJAEN.
Karnhok; 2) Naam van een zwarte kat.
MET GOUD BEKROOND
Alleen echt met het merk J. D.
CHOCOLATERIE „IN DEN ZOETEN INVAL"
LANGE BURG C 110 MIDDELBURG
Bestellingen boven f 2.50 franco
Heeren Winkeliers vraagt prijsopgave en monsters
