BIGGELAAR's
KOFFIE
en geniet aan de overheerlijke
geur en smaak van 1
ONS ZEELAND
13
zag 'n al, dat de valle toe lag!. Gauw an de kant
van de troalietjes ëkeke.in jawel, oor,.... dae
sprong sinjeur tegen d' iesdere roêdjes op.
...,'t Was 'n kanjes.... z'n snute was gries van
d'n ouderdom!. In kwaed, man,. kwaed. ie
beet in de troalies, dat de pitten d'n in stonge.
Eigenlijk was 't 'n misselik zicht,. dat stomme dier,
dat zoo in de benauwdheid zat!.... Ma daèr oade
Wullempje absoluut gin gevoel voor. ka je be-
griepe. ie stong 'r mit smaek op te kieken.
Rang!. de boonselienk snokte as 't waere de troa
lies uut de gaeten.... Ma Wullempje was nie ver-
schrokke. trouwens. 't beêst kon oak nie bie
z'n. Ie zat in de valle, in ie bleèf 'r in. zooiank
as Wullempje 't wou. In die stong d'r mar op te
kieken,. in zoo zachtjesan zag je dat gezicht ver-
andere:.... 'n slim lachj' op z'n bakkes,.... kleine
vêrrekesoagjes. oalebêie wieze nae 't puntje van
z'n neuze.... Afijn,.... ie keek vreêd scheel!....
Drie kwartjes premie. 'n riesdaelder voor 't vel.
misschien wè drie gulden. dat kon weer is 'n oallef
pintje lijë.
„Zoo", zeid 'n, 'k je daer eindelik. j' ei j'
eige lank toai ëhoüwe. ma noe bé je 't kind van
de rekenienge. Gae mar is mee. m'n voader.
dan za Wullempje j' is netjes in de pit verzupe".
't Was of d'n boonselienk 't verstong. ie vloog
deur de valle in ie rammeid' an de troalies, as of t'r
gin stik van eêl zou bluve.
Ma Wullempje pakte de vail' op, in ging d'r dood
gemoedereerd mee op stap nae de pit. in 't weitje.
Dae zou'n de valle, mit d'n boonselienk d'r in, oonder
waeter oüwe, net zoo lank, tot d'n stienkerd dood
zou weze.
Zoö stekkerd 'n dus mit de valle lings de sehure.
in zóó slaet 'n d'n oek om-me. of dae loapt 'n d'n
Doaven Leen tegen 't lief!.
D'n Doaven Leen! Broêrder oade 'n a nie
kunne treffe!
D'n Doaven Leen!.
Die regeerde daer op d' ostie zoowat eêl de zaek.
te minste. ie verbeelde 't z'n eige. ze liete 'n
mar 'n bitje in z'n soppen gaer koke,. in as 't 'r
nie op an kwam, oe of iettewat ëdae wier, dan gaeve
ze 'n z'n zin mar. anders liep'n 'n eêlen dag te
zeuren.... Je kon d'r toch nie mee redeneere!
Eêl z'n leven was 'n doof ëwist. op school' oade'n
nooit ëgaê. ie was dus zoo lomp as 'n vêrreke.
As 'n wat vrimds zag. miek 'n voo z'n eige mar
uut, oe of tat in mekoare zat. in zoo as iè 't uutlei,
was 't waer. dae viel niks meer an te verbugen!.
As je 'r tegenin gieng, dan ko je gauw op je boadje
kriege. In oonderd keer op 'n dag was 't: 'k E wel
'n veuroöd!. of: ,,M'n veuroöd is goed!". Dae
bedoêlde 'n dan z'n verstand mee.
Je begriep wè, dat 't mit dat verstand belabberd
ënoeg ësteld was,. mar iè voond z'n eige de piet.
iè wist 'talleêne. iè zou 't oaltied beter doê....
'n ander wist 'r niks.... niemendoale van....
Wullempje wou dus ma zoo gauw meugelik mit z'n
valle lings D'n Doaven Leen ééneglippe. Ma jawel!.
„Zit 'n d'r in?" (ie wees op de valle).
„Ja," knikte Wullem.
„Wat mè je noe doê?"
„Gae verzuup' in de pit", lipte Wullempje dat d'n
Doaven 't an z'n moond zag. (in ampersaant wieze
nae de pit.
,,Mö je nie doê. je mot 'n in 'n zak laete loap'
in dan doö-slaê. Wacht mar 's even!".
Wullempj' oade de smoor in... tien tegen eêne...
of 't liep schiet uut, noe die kwelbroek z'n neuze d'r
weer in stak. Broêrd nog toe oak!. Afijn.
ie zou'n z'n zin ma geve.... goed beschouwd gieng
't mit zoö'n zak oak best. in as 'n 't nie dee, dan
liep koezien te zeuren van eeuwigheid tot ame.
Dae kwam 'n uut 't waegenuus oor, mit 'n super-
baele in 'n êndje klippel of drie, viêre. Ie keek
triomfantelik nae Wullempje, in al ieuw 'n z'n moond
toe, toch zei eêl z'n wezen: „M'n veuroöd is goed!"
Ja, ja, 'k wel 'n veuroöd!"
„Gae mar 's mee," zeid'n, „op de weië!"....
Wullempje schokte mit de vail' in z'n and achterop.
D'n Doaven ieuw de zak ope, dae wier gin woord
bie ësproke, Wullempje douwde de valle, mit de
kleppe nae benee d'r in. lihtte die v'rzichtig op,
in jawel oor,. d'n boonselienk viel in de zak.
Gauw de valle weg-ësliengerdin viêr anden
frommeld' as de weeregij 'n kropp' an de zak. 'n
touwtje d'r roond. goed stief.... neer-ëgooid op
de weië.... ieder 'n klippel.... op 't'r knieën....
ieder an 'n kant:
„Slae!" commandeerde d'n Doaven.
Ze slcege d'r op as berevleis. slag oüwe. toe
ma jongers. geef ze ma peper. 't is je moeder
nie. dosse mar. één, tweê, één tweê.
D'n boonselienk vocht voo z'n leven. die leven
dige zak kronkelde woonderlik tusschen de twee vin-
ters in. Beslist kreeg 'n verschêië goêie opstoppers,
