Het Gasthuis te Goes. HET JOURNAAL VAN PHILEMON ZIJDEWIND ONS ZEELAND 11 In het Gasthuis te Goes vinden de ouden van dagen een rustigen levensavond. Een gezellig hoekje in het huis, veel spreken doen de oudjes niet meer En de kleuren? Bleu turquoise, vert d'eau, zacht- rose, geheel wit. Garneering? Een strik, een bloem, kleine knoopjes of heel fijne plooitjes. We zagen een dot van een jurk van zacht-rose mousseline, waarbij het lijfje geheel glad was en het rokje gegarneerd met 15 ingehaalde, smalle lintjes, die in eenigszins golvende lijn opgewaaid waren. Het jonge meisje mag heel weinig sieraden dragen, hoog stens een fijn colliertje, een armband en één ring. Een kleine, beschilderde of kanten waaier en een dancing-taschje, waar alleen maar plaats is voor een kleine zakdoek mogen haar vergezellen naar het eer ste feest, dat haar hart sneller zal doen kloppen en een blos tooveren op haar teêre wangen. E. B. B. (Gecondenseerd extract) 9 Februari. Afschuwelijke droom gehad vannacht. Een jeugdvriend van me, die wist, dat ik, als school jongen, dubbeltje ingeslikt had, bij doorbijtpogingen, en nu blijkbaar op zwart zaad zat, achtervolgde me door dik en dun. Wilde jacht, Marathon, steeple chase; verloor terrein, werd neergeslagen en geld- dorstige vriend, begon met behulp van 'n drilboor, de zilver-ader te ontginnen, welke hij in mijn corpus vermoedde. In doodsangst en zweetdroppelen wakker geworden. foei, foei! Herinnering verder veront rust, door de wetenschap, dat ik gisteravond, op het overloopje staande, na rijp beraad, er niet toe kon besluiten af te dalen om deur op nachtslot te doen. Moest Liesbeth eens weten! Niet dat ik bang ben van aard, maar teveel verantwoordelijkheidsgevoel. Man en vader! Hoop intusschen, dat vandaag niet zooveel meer gesproken wordt over gruwelijken moord te Ierseke. Zoo reeds erg genoeg! 10 Februari. Vanmorgen thermometer onder nul. Vermoeden dat de vijver voor ons huis toegevroren zou zijn, juist bevonden. Alleen in 't midden nog n kleine opening en daarin zwanen. Merkwaardige die ren. Ik wollen sokken en zooltjes in de schoenen, water vermijdende, toch behoefte aan hulpmiddel Purol, om springende voeten in toom te houden, Zij (de zwanen n.l.) zonder scha of schand kunnende vertoeven in ijzige bijt. Geen spier vertrekt in hun gezicht.... Spartaansch! Ze zien wel wit, maar dat komt niet van de kou, want van den zomer zagen ze ook wit. Ontbijt niet zeer rustig: onderbroken door gezeur over schaatsen en bonzen van Liesbeth op de ruiten, daar ondernemende jongens, zich persoonlijk op de hoogte wilden stellen van des ijsvlaks draagkracht. Wel hinderlijk, maar toch verheugend te zien, hoe dankbaar de jeugd daarbuiten voor de waarschuwin gen was. Omkijken met lachende gezichten en steeds meer waaghalzen voor onze woning. Had toch liever, dat de buren ook eens iets in die richting deden, 't Lijkt wel, of altijd alles van één kant moet komen! 11 Februari. Hemelsch weer! Lichte dooi. Eenige besognes in de stad. Heb glazenmaker ontboden. Wan neer ijs nog lang blijft, glasverzekering misschien voor-

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1927 | | pagina 11