PEEEEP5 EN PCEDE
12
ONS ZEELAND
Ierseke's Treurspel.
SS®®®®®®©®®®®®®®®©®®
Abonné's, welke no 1 van den 2en
Jaargang kunnen missen zullen de admi=
nistratie met toezending zeer verplichten.
De Administratie.
deeliger. Ook telegram afgezonden aan oom en tante
HabakukVogelveer, wegens gouden huwelijksfeest;
50 jaar getrouwd; merkwaardig staaltje van uithou
dingsvermogen, bij zulke bejaarde menschen. Van
middag kennis gemaakt met logée van Breeduitstra.
Gedrieën 'n wandeling gemaakt. De logée, mijnheer
Kolobijn, gesproken over plannen in zijn streek, tot
electrificatie; hij daar sterk tegen. Breeduitstra ried
warm bemoeienis van provincie aan; aan het eerste
tiental jaren geen gevaar voor oplichterij via een
koperdraadje. Commissie ook zeer goed. niet-
werken, Veroordeelenswaardig sarcasme.
12 Februari. China in Holland" heeft een onge
luksdag. Vanmorgen kachel aangemaakt met, wegens
visite, niet-gelezen avondblad en Liesbeth volgt 't
feuilleton. Toch te streng optreden verkeerd. In tra
nen, zenuwen en verbouwereerdheid, heeft 't kind nu
ochtendvoer aan de kanarie en zangzaad aan de kip
pen verstrekt. Fatale gevolgen. De kanarie haalt den
avond niet en de kippen kakelen als razenden. Ande
ren gelukkig niets bemerkt. Ik zv/ijg; ik houd niet van
vogels. Ze zijn vuil (morsen maar jongens) en on
dankbaar. Die hokken en kooien! En als je ze fat
soenlijk uit zou laten, smeeren ze hem; niet dat ik
't erg zou vinden, maar er zijn anderen.
13 Februari. Sterfhuis. De kanarie lag vanmorgen
op dooie gemak met pooten omhoog. Aan tafel met
de anderen over raadselachtigen dood gesproken.
Sientje deed schuw. Goed kind. Jossie, in nieuws
gierigheid, standaard omgetrokken, kooi kapot. Jossie
schreiend in donkere kast; Liesbeth wil geen nieuwe
koopen ('n kooi n.l.). Gaat goed! Heb Jossie op m'n
rug laten rijden en Sientje 'n fooitje gegeven. We
gens bevroren tuingrond de overledene op minder
eervolle wijze begraven. Enfin, 't is zooals Wybo zei:
beter tien vogels in de. lucht, dan één in je hand.
14 Februari. Vond in 'n tijdschrift interessant arti
kel. Goed verwerkt en 's avonds in soos gesproken
over 't nut der vitaminen voor rachitus-ratten. Veel
succes. Alleen gooide Krimp van Duimen kinderlijk
met propjes papier. Breeduitstra hem op 't onvoeg
zame daarvan gewezen en, zeker om af te leiden, 'n
Amerikaansche historie verteld. In Mexico, waar re
volvers om niets uit den gordel vliegen, trad laatst in
volkscafé een strijkje op, met meer ijver dan talent
en herbergier daarom een bordje geplant met op
schrift: „Niet schieten, want ze doen hun best". Tot
mijn verwondering werd hierover zeer gelachen.
15 Februari. De kippen loopen opvallend verwaand
en kakelen nog steeds als gekken. Wybo in vertrou
wen genomen en van 't zangzaad verteld, Wybo, hij is
no. 3 van zijn klas, meende dat het 'n soort onbevre
digde hoogmoedswaanzin was. Hij heeft 'n verflenst
bouquet in 't hok geworpen en sindsdien veel ver
betering. Onderwijs tegenwoordig op hoog peil!
Teer aspect van vreedzaamheden,
kerkje, huisjes, weltevreden,
rossig rood van zonnegloren,
avondvrede lijkt geboren,
stramme stille Zeeuwsche erven,
niemand denkt daar wel aan sterven,
dorpje, lieflijk panorama,
zonder zonden, zonder 'drama....
.lage huisjes, nauwe straatjes,
open-deure-burepraatjes,
criminaliteitsgeruchtjes
door de weeë oesterluchtjes,
thans een walgelijk aroma
bij 't afschuwelijk axioma:
Gisteravond niets te vreezen
man, die denkt alleen te wezen
donker straatje, waar hij door gaat,
zelfontbrandig van de misdaad....
moordenaar, verblinde zinnen,
wist niet wat hij ging beginnen,
in een hoofd een diepe wonde,
rood symbool van zware zonde;
looden hand van de justitie,
heel gewichtige politie,
foto's, scheikunde, verhooren,
microscoop, verdachte sporen.
Stoere visscher op de straat,
bloedplas van een kameraad,
staart met stomheid naar den grond,
neemt het pijpje uit zijn mond.
WILLEM TELL II.
Al hebt ge geen enkele illusie meer, besef toch wat
illusie zij voor de jeugd en hoe groot de verantwoor
delijkheid is, die ge op u laadt, door haar die te ont-
Praten is meestal gemakkelijker dan zwijgen, maar
tegelijk veel gevaarlijker.
Wij weten zelden iets te waardeeren, voordat wij
het verlies ervan betreuren.
