HET JOURNAAL
VAN PHILEMON ZIJDEWIND
12
ONS ZEELAND
Gaat het u zooals mij, dan zondert u iederen dag,
al heeft u 't ook nog zoo druk, eenige oogenblikken af
om uw planten te verzorgen.
Geeft het u ook zoo'n voldoening, te kunnen zeggen:
,,Die palm? die heb ik nu al tien jaar. En die Clivia,
laat eens kijken, het is al de vierde keer, dat ie bloeit!"
Maar wat er aan vooraf gaat eer we ze zoover krij
gen, daarvan zwijgt de geschiedenis.
En nu dacht het mij wel eens aardig er juist over
te spreken.
Niet, dat ik zooveel botanische kennis heb, maar
met liefde voor al wat bloeit en ondervinding, kom je
een heel eind.
Zoo vaak bereikt me een klacht van hoe is het
mogelijk, die plant bloeide zoo goed en nu is 't heele-
maal mis!
Meestal zijn er twee mogelijkheden. Met alle liefde
en alle zorg worden door velen heel wat planten ver
dronken, terwijl weer anderen, uit angst voor tè veel
water, de plant van dorst laten sterven.
We nemen nu eens den mooien Palm van een mijner
vriendinnen tot voorbeeld.
't Was werkelijk een toonbeeld van een Palm en
iedere keer, dat ik mijn vriendin bezocht, had deze
plant mijn volle bewondering.
Tot opeens ze had den Palm drie jaar begon
de plant te kwijnen, er kwam geen nieuw blad meer
bij en de oude bladen zagen dor en hadden bruine
punten.
Begrijp je hoe het komt?" vroeg ze en haar oogen
keken me angstig-vragend aan.
,,Hoe lang heb je 'm al?" vroeg ik op den toon van
een dokter, die je vriendelijk inviteert je tong uit te
steken.
,,Drie jaar," herhaalde ik bedenkelijk.
,,Heb je 'm al eens verpot?"
Verpot?" 't Scheen Latijn voor haar te zijn.
Neen, dat was nog nooit geschied en niemand had
haar gezegd, dat een Palm noodzakelijk om de zooveel
jaar verpot dient te worden.
't Was, net als nu, einde Februari, dus kwam ik
begin Maart bij haar binnenzweven teneinde haar te
helpen in dit lang niet voor de poesse werkje.
Een telefoontje eenige dagen tevoren had haar be
volen voor goede teelaarde en een schoonen pot te
zorgen, die een stuk grooter moest zijn, dan de pot
waarin de plant nu stond,
Op het nieuwe verandadak, dat we vooraf met cou
ranten bedekten, hebben we den Palm, die wel vast
geroest leek in zijn oude woning, met heel veel moeite
losgekregen.
Toen pas zagen we hoe benauwd hij 't had. De wor
tels leken één stijve, dorre kluit.
Nu kwam er een werkje, waarbij we zuchten en
steunden en talrijke keeren ons bezweet gelaat af
veegden.
We moesten n.l. met een scherp mes het geheele
onderste deel van die wortelknoest eraf snijden. Nu
maakten we alle oude aarde die nog tusschen de wor
tels zat los, en schudden de plant nog eens flink uit.
De schoone, nieuwe pot werd nu eerst belegd met
oude potscherven. Weet u tot welk doel we dit deden?
Om het gaatje op den bodem te bedekken en zoo te
voorkomen, dat het direct weer met aarde dicht raakte,
zoodat de plant het water dat te veel is, niet kwijt kan.
Nu vulden we den pot tot ongeveer een vierde deel
met aarde en zetten de plant precies in het midden,
doch zóó, dat de wortels onder den potrand bleven.
Vervolgens vulden we de aarde bij, doch zorgden er
voor, dat er ruimte overbleef om te gieten en niet zooals
vaak bij die hoog bijgevulde planten, wanneer men ze
begiet, het water aan alle kanten over den rand stroomt.
We hebben den Palm toen op een plaats gezet, waar
de zon hem niet kon bereiken en zijn den eersten tijd
zuinig geweest met gieten.
Na een tijdje kreeg hij een plaats waar het licht
naar binnen stroomde en toen.
,,Je moet het zien," zei m'n vriendin dankbaar, toen
ik haar na een tijdje bezocht. ,,Er is alwéér een nieuw
blad bij."
En is er grooter vreugde denkbaar voor een vrouw
die de planten lief heeft?
Nog een goede raad voor uw bloeiende Azalea's.
Natuurlijk geeft u ze volop water. Dit is echter niet
genoeg. Ik bespuit ze minstens driemaal per week, zoo
dat er geen blaadje droog blijft. Ik heb me er steeds
goed bij bevonden en ben een bol in 't overhouden van
Azalea's.
Ik hoop van harte, dat mijn planten-babbeltje u van
dienst kan zijn. E, B, B.
(Gecondenseerd extract)
16 Februari. Vandaag verscheidene kennissen ge
sproken en allen vol van het ongeval, dat Rilland-Bath
meer bekendheid zal geven. Meeningen loopen zeer
uiteen. Zooveel hoofden, zooveel zinnen!
Krimp van Duimen roemde de voorbeeldige dapper
heid der auto, die succeslooze papieren-actie tegen on
bewaakte overwegen moede, manhaftig door haar rem
men stormde, op den driesten trein inrende en doel
bewust spoorwegdirectie glassplinters in gelaat en stui
pen op 't lijf joeg.
Mr. Mierick van Peuteren wette zijn grooten geest,
op juridische spitsvondigheden, zooals postdirecteur
zei, en hij geloofde, dat wanneer dergelijke incidenten
vaker gingen gebeuren, er zeker rechtsgronden waren
te vinden, op welke de Nederlandsche Spoorwegen kon
den eischen, dat de burgerlijke overheid, op haar kos
ten, de spoorweg-overwegen zou bewaken, om de trei
nen tegen beschadiging te vrijwaren. Hij mr. Mie
rick wilde overwegen, dit heelend-verzachtende ge
zichtspunt cadeau te doen aan de heeren der spoor-
