ONS ZEELAND
X
5
ctilose in Zeeland, een lezing gehouden over school
artsen, Gegeven de belangrijkheid van het onderwerp
en het gezag van den spreker, had men mogen ver
wachten, dat de belangstelling van Souburg's inge
zetenen zich op een flinker wijze hadde gedemon
streerd, dan door slechts vijftig toehoorders. Maar 't
ging immers maar over de verzorging van 't school
kind! De spreker had het over geitenfokkerij moeten
hebben, dan had men eens wat gezien! 't Was even
wel ook hier, zooals meermalen: de afwezigen hadden
ongelijk, In een onderhoudende rede zette spreker
uiteen, welke invloeden ten nadeele van de lichame
lijke en geestelijke gezondheid op het kind inwerken.
Terecht wees hij er op, hoe 't kind op de schoolbanken
zooveel ten achter staat bij jonge dieren, die den lust
en den aanleg tot spel en beweging ten volle mogen
botvieren. De school kan dat niet toestaan, maar het
is wel jammer, want daaruit is het te verklaren, dat
het schoolkind ten offer valt aan ziekten en kwalen,
met name door spreker genoemd. Daarop behoort de
samenleving te reageeren door maatregelen, welke ten
doel hebben het kwaad te beperken, te voorkomen zoo
mogelijk.
Kunnen wij daarop invloed uitoefenen ten goede?
Ja, en wel door den schoolarts. Spreker zette daarop
in den breede uiteen, welke veelomvattende taak den
schoolarts op de schouders is gelegd, den hoorders
aansporend om door organisatie te komen tot het tot
stand komen van een geregeld medisch toezicht op de
school, tot invoering van het instituut: schoolartsen.
Dat de eischen der moderne beschaving zich niet
altijd wel verdragen met de genietingen, aan het ge
bruik van het bestaande verbonden, en met name het
wandelen tot een genot van twijfelachtig gehalte kan
maken, daarvan weten de menschen te Middelburg,
speciaal de bewoners der buitenwijken, mee te praten.
Was voor een paar jaren het bewandelen der singels
door de behandeling van het wegdek met steenslag en
teerpreparaten lang geen onverdeeld genot, thans heeft
men ten behoeve van nieuwe rioleeringswerken dat
wegdek weer verwijderd en is van Seisbrug tot Koe-
pcortbrug de singel in een kliederigen modderweg
herschapen. Voeg daarbij, dat de Poelendaalsche-
singel door de werken ter verbreeding en een deel van
het Noordbolwerk, doordat men het als rijweg ge
bruikt, het best kan worden betreden met kaplaarzen,
en men begrijpt, dat het wandelend publiek in mineur
gestemd is. Hoe lang het nog zal duren, eer de singels
weer een behoorlijk aanzien zullen hebben, valt niet
te zeggen; maar 't zal wel zomer worden, eer 't zoover
is. En nu moge men al beamen, dat rioleeringswerken
nuttig en noodig zijn en dat vernieuwing van 't weg
dek het genot van 't wandelen zal verhoogen, met
dat al zitten de Singelbewoners achter rioolbuizen,
moeten zij door slik baggeren en derft heel de stad
het genot van zijn schoone wandelwegen,
X
In den keer J. C. Gieben, die de practijk verlaat
en zich metterwoon te 's-Gravenhage gaat vestigen,
Verdwijnend natuurschoon. Onder 't moordend staal der
houthakkers vallen ook de woudreuzen uit het
bosch van Westhove te Domburg.
verliezen de medici te Middelburg een collega van
erkende bekwaamheid, zijn patiënten en nauwgezetten
en strengen, maar zorgvollen arts en vriend, menige
vereeniging een toegewijd werker, de stad een waar
dig en geacht burger. Het wekt dan ook niemands
verwondering, dat hem menig blijk van waardeering
en genegenheid ten deel valt, nu hij zich losmaakt van
de gemeente, waar hij zoo'n groot stuk van zijn leven
sleet in stagen arbeid, in ononderbroken kamp tegen
ziekte en dood.
De Vereeniging „Middelburgsch Ziekenfonds", waar
van hij jaren lang belangeloos het penningmeester
schap bekleedde, heeft hem in een daartoe belegde
Algemeene Vergadering wegens zijn verdiensten als
bestuurslid gehuldigd en hem als tastbaar blijk van
de dankbare gevoelens der leden een in lijst gevatte
ets van de Kuiperspoort vereerd, welke schenking door
den heer Gieben, zichtbaar getroffen, met dank werd
aanvaard.
Op soortgelijke wijze is het afscheid verloopen, dat
plaats greep in de algemeene ledenvergadering van
de Groene Kruisvereeniging, waar hij het voorzitter
schap bekleedde. Ook daar gaf men bij monde van
den waarnemenden voorzitter blijk van hartelijke en
dankbare gevoelens, werd een blijvende herinnering
(een boeken standaard) aangeboden en hem als hoog
ste onderscheiding het eerelidmaatschap verleend.
Het onderwijs, des heeren Gieben eerste liefde (hij
behaalde de onderwijzersacte), heeft hij jaren lang
en met kennelijke voorliefde gediend als lid van de
medische subcommissie der Commissie van Toezicht
op 't L. O. Daarvoor en voor alles wat hij onverplicht,
maar met volkomen toewijding verrichtte, zij hem hier
nog afzonderlijk dank gebracht. Het moge hem in de
hofstad gaan naar wensch! V.
Wie geen geld heeft is arm, wie geen verstand
heeft is armer, wie geen hart heeft is het armst van
allen.
