HET JOURNAAL
VAN PHILEMON ZIJDEWIND
10
ONS ZEELAND
En, is ter iets nie in den eêk,
Ze za nie zwiege zie-je.
Nie zwiege? Neê-je, m-e'r somties
Dan ku je toch moeilijk spreke!
Bè noe ze praet in de'r eigen dan,
Dat oorden ik flee weke
En wat ze zei dat zal ik noe
Is netjes ge vertelle,
En woar is 't; want ik loog nog nooit,
Jan Maertense uut de stelle.
1.
Moeder zei me lest is, Kao,
Is de beuter a ewoge?
'k Zegge neê-e en daodlik bink
Nè de kelder toe vloge;
Mè 'k stoeng bie de gelte pas
En ik wou de scheêlen ieke,
Toen de trap wee open gieng,
Moeder kwam ni 't wegen k'ieke.
Toen 'k et eerste pond noe woog,
Wier 'k al aorigjes bekéve.
,,Misje", zei ze, ,,bi je zot,
Je mo zo gin deurslag geve,
Dan verdien 'k 'r niks mir an,
Toe, alló je mes, en doe de'r
Mer een dotte beuter of,
't Pond is zwèr genoeg", zei moeder
2.
Moeder zei en tied ni dién:
,,Kao je mot de beuter wege,"
'k Was a gauw weer an de gank
En ik paste op van dege,
Da 'k gin overwichte aö.
Mè wat raoje? Moeder kwam awé,
Keek is goéd ni 't eêste pond.
,,Geef is ier zei ze", en ze nam wée
't Pond en woog et nog is of,
En ze zei me: ,,Kao, flie weke
Was de wienkelier zo kwaêd.
O! ie ei zo zwart 'ekeke,
En aot er over, 'n van te lucht,
Dat was lilk or, dir om doeder
Mer een dotte zout nog in,
Dan is 't weer genoeg", zei moeder.
3.
Moeder zei de leste keer,
't Ei e wist voe veertien daegen,
,,Oe zit 't mie de beuter, Kao?"
'k Dienke, noe da's ok een vreêgen,
Eêl de weke schone e mikt,
'k Was nog as een ond zo moê.
'k Zegge: „die is nog nie klaer,
'k Ender niks an kunne doé".
„Toe dan, mikt en gauw mer op,
Lange ponden", zei ze, en ronde,
Op de scheutel en de kurf,
Dan geêt 't net zo goéd, 't is zonde,
'k Gee'r van mirg nog mee ni 't durp,
Ni de wienkelier, en oe aoder
Die dan vader we mie sjouwt,
Wat geeft ik dirom", zei moeder.
4.
Moeder zei van ochend niks,
'k Ao de beuter of ewoge,
'k Ao den goéd beriglement.
En toen ek de'n of ewoge:
Moeder gi-je nie nit durp,
't Is toch Ziterdag van dè-ge?"
„Kaotje," zei ze toen, ,,oe dwèès,
Da je me dat nog kom vrèège,
As de mart nie oöger is.
Je zou zegge oe ku j't verzinne.
Die mie'n leêge mart verkopt,
Da's een aorge boerinne.
Je praot as de wfenkeliers,
Want die wouwe da ik voe der
Eigen winste en nie voe mien
Beuter mèke zou," zei moeder.
Moeder èk mè litte praote,
Zie je, 't is je moeder toch.
Me wat ik in men eigen dochte,
't Is toch eigenlik bedrog.
Me flie Zondag in de kerke,
0, wat was ik toen verschrikt,
Ik wier rood toe't in m'n nikke.
De Pestoor eit er op preekt,
Oe wast ok dorie. Ja zo eitent net e zeit,
De gewichte nie, te vee zout, en slecht bereid
Da's gin eerlikken andel,
Da's onrechtverdigheid.
Spriengt noe moeder leêge of óóge,
Ik weet 't wè, 'k zeg je zoö:
Ik za gin onrecht meer gedóóge,
Eerlik, eerlik dat duur't langste.
(Gecondenseerd extract)
30 Maart. Naar een verkiezingsredenaar geweest.
De entrée was vrij, maar al had het een dubbeltje ge
kost, da.n was ik misschien toch gegaan. mijn siga
renwinkelier heeft nogal eens vrijkaartjes.
De zaal was slecht bezet, 't Is in één woord treu
rig, dat de staatsburgers zich zoo weinig aan de poli
tiek gelegen laten liggen. "Ik dweep er mee. Je mee
ning onbewimpeld zeggen is mannenwerk en thuis
moet je je toch reeds te vaak stilhouden.
De spreker had beter kunnen zijn. Ietwat droog.
Voelde zelf dat euvel blijkbaar ook; was niet van zijn
glas water af te slaan. Kende overigens wel de noo-
den van het volk. Wat een narigheid overal! 't Was
allemaal de schuld van de tegenpartij; wanneer we
hem stemden zou het beter gaan. Toch fideel. Luid
geapplaudiseerd. Krimp van Duimen vroeg of ik het
voor den spreker deed. Ook een vraag! Hij deed het
om eens wat anders te hooren. Nu zoo slecht was
het niet. Bij de peroratie meende ik zelfs een traan
te bespeuren in 's mans oog. Krimp geloofde, dat dit
van het water kwam, maar het zal wel aandoening
geweest zijn.
Zei Vondel niet, dat vochtig oog, watermerk van 'n
goed hart is? Voel me nu zedelijk verplicht op dien
man te stemmen; op den redenaar n.l. was eerst
