4
ONS ZEELAND
wordt, eenige feestelijkheden organiseeren. Deze ver-
eeniging heeft een verleden achter zich, waarin ze ge
toond heeft vele mooie volksfeesten te kunnen organi
seeren, al lijkt de animo daarvoor den laatsten tijd
wat minder te worden. Wij herinneren ons van vóór
den oorlog vele mooie Oranjefeesten, die er wezen
mochten, dagen, waarop de bevolking van Middelburg
en van de omliggende dorpen in opgewekte stemming
van den morgen tot den avond feest vierden.
Maar nu schijnt het wel wat anders gesteld te zijn.
Genoemde vereeniging denkt nog niet eens aan een
feestdag zooals ik hierboven bedoelde. Heel bescheiden
is het programma: 's morgens klokluiden, van 12 tot
1 uur carillon-bespeling, van 2 tot 4 uur muziekuitvoe
ring en 's avonds een lichtstoet. Maar toch kost het
reeds moeite, om dit programma eenigszins naar be-
hooren uit te voeren. Het gebrek aan geld belemmert
wel in de eerste en voornaamste plaats de vereeniging
in haar bewegingen. Alles moet zoo sober mogelijk
opgezet worden.
Toch is er eenige verwachting, dat de lichtstoet
als de buurtvereenigingen en de hoofden van scholen
wat meewerken zal slagen.
De Middelburgsche markt stelt den buitenman
nog wel eens voor moeilijkheden. Doen of.
niet doen?
De lezers kennen voor het meerendeel wel het dorp
Westkapelle, met z'n iet-wat eigenaardige, van de an
dere Walchenaren gemakkelijk te onderkennen bevol
king. Het is een tamelijk arme gemeente, waar weinig
kapitaalkrachtige personen verblijven. De mannelijke
bevolking verdient een (meestal mager) stuk brood aan
het dijkwerk, terwijl velen om voor het eigen gezin
aardappelen en tarwe te verbouwen, een stukje land
in pacht of eigendom hebben. Sommige mannen en
jongens trekken er wel op uit, om op „de Schelde"
te Vlissingen of bij graaf- en dijkwerken elders een
dagloon te verdienen, dat grooter is dan ze het in eigen
dorp kunnen machtig worden.
Met de vrouwen en meisjes is het ook anders gesteld
dan op de andere Walchersche dorpen. De Westkap-
pelsche deernen bedanken er voor, om bij de boeren
te gaan „dienen". Het liefst blijven ze maar in 't eigen
dorp. Enkelen zoeken een betrekking als dienstbode
in Middelburg en Vlissingen.
Het waren vooral de dokter en de Herv. predikant,
die aan de meisjes van hun dorp wat meer bezigheid
en inkomsten wilden verschaffen. En rekening hou
dende met den volksaard, wilden ze de meisjes laten
werken in het eigen dorp. Ze kwamen op het idee
daarin zeker bijgestaan door hun echtgenooten om
de meisjes aan het kantklossen te zetten. De pogingen
hiervoor aangewend, slaagden wonder boven wonder.
Waren er in het begin 10, thans zijn er al 39 meisjes,
die het kantklossen beoefenen. En op de eerste jaar
vergadering der vereeniging, die dezer dagen gehouden
is, kon tevens worden medegedeeld, dat de financieele
toestand ook gezond is. Ontvangen was ruim j 2800,
uitgegeven ruim 2500, terwijl het bezit der vereeni
ging te schatten is op ruim 1000.
Een woord van hulde aan de dames en heeren, die
het initiatief tot het kantklossen hebben genomen en
de onderneming zoo goed beheeren, is hier zeker op
zijn plaats. Zij hebben er toe meegewerkt, dat de maat
schappelijke toestand van dit dorp wat is verbeterd.
Wel jammer, dat mevrouw Engelbrecht, de leidster
der cursussen, de gemeente heeft verlaten. Haar leer
lingen boden haar bij haar afscheid een aardig souve
nir aan.
X
Wij kunnen niet in ons wekelijksch overzicht van
alle jubileerende dorpsvereenigingen melding maken.
Maar een uitzondering willen wij maken met het 25-
jarig jubileum van „Het Groene Kruis" te Arnemuiden,
En wel omdat het hier een dorp betreft, waar de hygi
ënische toestanden voorheen zoo ontzaglijk veel te
wenschen. overlieten. Nu wil ik niet beweren, dat hier
nu alles „in de rozen" is, maar het moet worden er
kend, dat er veel is verbeterd.
Het Groene Kruis begon te Arnemuiden met 31
leden, nu telt het er 420 (de gemeente heeft pl.m. 450
gezinnen). Wat een artikelen voor ziekenverpleging
zijn er in die 25 jaar aangeschaft en gebruikt. Maar
bovenal welk onzegbaar nut heeft de wijkverpleegster
(tevens kraamverpleegster en t. b. c.-huisbezoekster)
hier niet teweeg gebracht. Met dankbaarheid kon het
in de herdenkingsvergadering gezegd worden: de ver
zorging der zuigelingen is veel verbeterd, de zuige
lingensterfte waardoor Arnemuiden vroeger berucht
was is aanzienlijk verminderd en in den toestand
en de verpleging der ongelukkige t. b, c.-lijders is be
langrijke verbetering te constateeren.
Welk een werk hier voor een verpleegster is te
doen, moge nog blijken uit het jaarverslag over 1926.
Niet minder dan 5224 bezoeken legde zij af!
Het gaat in den regel zoo en dit is ook te A.
het geval dat de oprichters van zulk een vereeniging
niet meer mogen zien het succes, dat hun werk be
kroont.
X'
De gemeente-archivaris publiceerde het verslag over
1926 van het Archief en de Stedelijke Oudheidskamer.
Ieder die daar wel eens een vluchtig kijkje heeft ge
nomen, of nog beter eenige studie heeft gemaakt
van het verleden van Middelburg en omgeving, weet
wel, welke schatten daar bijeen verzameld zijn. Het
