v.o.v.
RErrtlMW PttDEIS
P
14
ONS ZEELAND
Anders niets
dan de
Dat is?... te lezen op blz. 16
grooten veldslag: een spoorweg voor Zuid-Beveland,
dat uit zijn isolement verlost moest worden terwille
van de beschaving, den vooruitgang en de hygiëne. Een
geboren soldaat, die ééns het kruit geroken heeft, kan
er niet meer buiten; een geboren organisator, die één
taak volbracht heeft, kan niet bij het resultaat daar
van gaan neerzitten.
Dr Weyerman zag de noodzaak van een spoorweg
in; de spoorweg kwam er.
Wéér wil ik niet trachten ook maar een tipje op
te lichten van het godijn dat de periode afsluit, die
aan den aanleg van den spoorweg vooraf ging. Wie
den tot-stand-brenger van dit werk aankijkt, leest
iets uit die periode van zijn gelaat. Grootsche schep
pingen laten nooit na stempels te drukken, hetzij
zacht-blije, hetzij strenge, opgebouwd uit moeilijk
heden en teleurstellingen.
Voor de laatste zorgen de menschen wel, de kleinere
vooral, die een grootsche schepping niet kunnen over
zien en die dit trachten te verbergen achter muren
van verdachtmaking en van wantrouwen.
Dit alles is Dr. Weyerman niet gespaard gebleven;
m.i, pleit het beter voor z'n groote persoonlijkheid, dan
een boekdeel vol loftuitingen.
Vooral in een klein land gaat een groot man niet
over rozen zonder doornen.
Behalve de smarten, aan iedere mooie schepping
verbonden, heeft Dr. Weyerman de vreugden ervan
leeren kennen. Ik bedoel de vreugden, die niets met
waardeering uitstaande hebben, doch die hun oor
sprong in het werk zelve vinden. Zij waren het zonder
twijfel, die aan het welslagen in groote mate bij
droegen.
Woensdag j.l. hebben de redevoeringen van bekwame
mannen voor Dr. Jenny Weyerman het voetstuk ge
bouwd, dat hij ruimschoots verdiende. De tijd zal dit
voetstuk, dat thans nog niet voor iedereen zichtbaar
is, in opvallend en duurzaam materiaal vatten.
Na jaren zal duidelijker dan thans nog naar voren
komen dat Zeeland aan Dr. J. W. Jenny Weyerman
groote verplichtingen heeft.
INTERVIEWER.
Io Vivat, Locaalspoor
Welkom, Vreemdeling.'
Op dat kleiplakkaat in Zeeland,
waar het stadje Goes op ligt,
zijn de menschen dezer dagen
wel wat uit hun evenwicht,
want daar gaat de feest-première
van den binnenlandschen trein,
gratis rit voor invité's met
gratis zang, muziek en wijn.
Door immense weidevelden
rijdt de trein met trotsch gefluit,
veel alluviale koeien
kijken hare oogen uit.
Aan de halten staan fanfares,
flaggengroet en kinderkoor,
vele menschen het is waarheid
zien voor 't eerst een échte spoor.
De locaalspoorwachtlokalen
zijn vandaag het fuifadres,
met gejuich wordt hij ontvangen,
de Zuid-Beveland-Express.
Bij dit monument voor Zeeland
op het stil onthullingsuur,
gaat veel dank der feestbedrijvers
naar een kloeke mansfiguur.
die daar plechtig doch eenvoudig
bij de hooggehoeden staat,
over wiens frons-denkersvoorhoofd
'n trek nu van voldoening gaat;
'n pionier met stalen wilskracht,
die veel wil. en ook veel kan,
véél heeft hij de lijn gegeven,
hulde, Jenny Weyerman
Beveland zal dankbaar wezen
voor dit groote staatspresent,
zal het weten te hanteeren
als een nuttig instrument.
En als over honderd jaren
't nageslacht de spoor beziet,
zegt men: Ja, die lui van vroeger
waren heusch zoo dom nog niet!
WILLEM TELL II.
De reinste, onbaatzuchtigste liefde is de moeder
liefde, die alles duldt, alles verdraagt en alles opoffert,
zonder ooit een belooning te verlangen.
Sommige ouders zijn er trotsch op, als ze in hun
kinderen hun eigen fouten terugvinden.
