wMfflwtiiluri®
6
ONS ZEELAND
Over vermakelijkheden in Terneu-
zen; hoe een demonstratie eindig
de; het drama zonder slot; nog
maals onze waterleiding.
Van Roomsch-Katholieke zijde is te Terneuzen een
z.g. Vlaamsche kermis gehouden en wel van 13 tot
16 Augustus ten bate van het R. K. verenigings
lokaal, daarmee dus de bevordering van een goed doel
combineerend met het genieten van uitspanning.
Deze Vlaamsche kermis bevatte attracties voor jong
en oud en mocht zich in een druk bezoek verheugen.
De meest bekende en gevierde Katholieke redenaar
pater Borromeüs de Greeve, was overgekomen om op
de hem eigen wijze te spreken over „de heerlijkheid
van 't geloof", „wat leert de Katholieke Kerk van
Maria en „de arme Sint Franciscus in zijn jubeljaar".
De administrateur van het electriciteitsbedrijf te Ter-
neuzen heeft ook op zijn manier voor een vermakeSjk-
heid gezorgd. Dat ging zoo.
In Terneuzen beschikt men, dank zij een eigen cen
trale, die men er heeft, over electriciteit voor verlich
ting. De bevolking wilde echter graag gas voor verwar
ming en koken hebben. Na vele jaren wachten is die
wensch vervuld. Axel kreeg concessie voor gaslevering
aan de ingezetenen van Neuzen, maar niet voor ver
lichting.
Het Axelsche gasbedrijf vatte den aanleg van de
gasleiding naar Terneuzen met ijver aan. De hoofdbuis
is reeds gelegd tot in de kom van Neuzen en ook het
gasnet is reeds voor een groot deel voltooid. Aan
verschillende Terneuzenaren, beoosten het kanaal,
wordt thans reeds gas geleverd.
Natuurlijk staan de huismoeders, die nog nooit een
gascomfoor of gasoven gezien hebben, wat vreemd daar
tegenover. Het koken op gas moet toch even, al ver
staat men die kunst spoedig, worden aangeleerd.
Zoo dacht de directeur der Axelsche gasfabriek er
ook over en eerst te Driewegen en later te Terneuzen
deed hij voor de huisvrouwen een demonstratie hou
den, gecombineerd met een tentoonstelling van gas-
tcestellen, -kachels, -strijkijzers, -fornuizen, enz.
Een idee dat toejuiching verdient. Er was dan ook
voor de demonstratie groote be'angstelling. Het lokaal
bleek zelfs te klein. Fr werden soep, aardappelen en
bloemkool gekookt, een abrikozen-dessert je werd klaar
gemaakt en zelfs werden amandeltaartjes gebakken.
Al de voordeelen van koken op gas en op speciaal
aanbevolen gascomforen van zeker merk, werden den
gretig luisterenden huismoeders voorgehouden. Het was
er gezellig.
De demonstratie zou op de volgende avonden worden
voortgezet. En toen kwam de herrie.
Eerst kwamen B. en W. van Neuzen, op grond van
het contract tusschen Neuzen en Axel, verbieden, dat
er in het lokaal gaslampen brandden. Dit moesten elec-
trische zijn. B. en W. van Neuzen wilden wel zorgen
voor gratis lampen en stroom. De directeur der gas
fabriek, boos door dit spijkers op laag water zoeken,
wenschte van het electrisch licht geen gebruik te maken
en hing petroleumlampen op. En weer werd er met
gascomforen gedemonstreerd en smulden de vrou
wen van de bereide spijzen.
In het lokaal was echter een experiment-meter opge
steld, d i. een meter in glas gebouwd, waarbij men de
inwendige werking der gasmeters kan zien en waarop
men het gasverbruik voor het koken van de spijzen
duidelijk kon aflezen. Helaas brandden op dezen meter
ook een paar gaslampen.
Opeens kwam met groot gebaar een heer de zaal
binnenstappen, loopt naar voren en gelast den gas-
directeur ook die lampen te dooven. Op de vraag: „voor
wie?" luidde het antwoord: „voor mij". Op de vol
gende vraag: „wie is u dan?" heette het: „de admini
strateur van de electrische centrale". De gasdirecteur
oordeelde, dat deze persoon het recht miste, om iets
dergelijks te vorderen, en ging door met zijn demon
straties. Een scherpe woordenwisseling ontstond, de
administrateur haalde een hamer uit zijn zak (mijnheer
schijnt in zijn zak nog meer te bergen dan Hildebrand
in zijn Camera Obscura noemt) en sloeg de lampen
stuk.
Een groot tumult ontstond. De politie werd gewaar
schuwd, verwijderde den driftigen, heethoofdigen ad
ministrateur uit de zaal en maakte proces-verbaal tegen
hem op.
Zoo eindigden de demonstraties te Neuzen. Gelukkig
is overal de verhouding tusschen gas- en electriciteits-
personeel zoo gespannen niet.
X
Nog eens weer moet ik over Aardenburg schrijven.
Het drama is nog niet uit.
De beruchte 43 meerderheid (R. K. tegen Protes
tant) heeft gemeend nog een laatste poging te moeten
wagen om de nieuw gekozen Raadsleden binnen te
krijgen. Ze besloot in spoedeischende vergadering in
hcoger beroep bij de Kroon te gaan van het besluit
van Ged. Staten, waarbij het Raadsbesluit tot toelating
der nieuwe Raadsleden werd vernietigd.
De kans bestaat, dat, als de Kroon het standpunt
van Ged. Staten deelt, de gemeente Aardenburg eeni-
gen tijd zonder gemeenteraad zal zijn, daar verkiezing
en onderzoek geloofsbrieven bezwaarlijk vóór 6 Sep
tember zullen kunnen p'aats hebben. Er zou dan zelfs
nog uitgemaakt moeten worden, wie de geloofsbrieven
zou moeten onderzoeken, daar de oude Raad van af
6 September niet meer bestaat.
In de A. R. Rotterdammer wordt een felle penne-
strijd over de Aarder burgsche kwestie met de R. K.
Maasbode gevoerd. Het laatste blad spreekt nog steeds
tegen, dat de verrichtingen in het stembureau onzicht
baar waren. Men wil dit van R. K. zijde niet toegeven.
Welnu, zegt een correspondent in genoemd A. R. blad,
„ik verklaar, dat de zegsman van dat R. K. blad, als
hij in het stemlokaal aanwezig is geweest, bewust on
waarheid spreekt. En het zal me zeer aangenaam zijn,
als hij een aanklacht wegens laster indient."
De handschoen is dus van A. R. zijde den Roomsch-
Katholieken toegeworpen. Zal men hem daar oprapen?
X
Ten slotte nog iets over de Waterleiding. Op de
