6 ONS ZEELAND is zeker het rechtsgevoel van velen in Aardenburg,, maar ook van buiten dit stadje, die aandachtig al het over deze kwestie geschrevene lazen, bevredigd. Zelfs een blad als de Standaard, dat gezwegen heeft, zoolang Ged. Staten en Raad van State nog geen uit spraak hadden gedaan, komt nu in een artikel, blijkbaar van de hand van den heer H. Colijn, met een afkeuring van hetgeen van R. K. zijde is misdreven. Het blad geeft tevens den raad aan de A. R. Aardenburgsche kiezers, om zich nóch aan A, noch aan B te verkoopen, maar ge heel vrij te blijven. Er wordt nu gestemd volgens de in April ingediende candidatenlijsten. Vereenigen alle candidatenlijsten even veel stemmen op zich als den eersten keer, dan is de uitslag niet twijfelachtig, mits alle maatregelen ter voor koming van fraude genomen worden. Aardenburg krijgt dan voor vier jaren een Protestantsche meerderheid in den Raad. Opmerkelijk is, dat er nu (vanaf 6 September) geen gemeenteraad in Aardenburg bestaat. De Burgemeester, zonder wethouders en raad naast zich, kan zich nu Mus solini in 't klein gevoelen. X Den eersten van deze maand is een dag, die in de ge schiedenis van de fokkerij van het zware trekpaard in Zeeuwsch-Vlaanderen niet spoedig vergeten zal worden. Toen zijn n.l. de beroemde paarden uit den even be roemden fokstal van Van Dixhoorn te Axel publiek ver kocht. Er was voor dezen verkoop reusachtige belang stelling, die echter niet kan goed maken het verlies, dat de paardenfokkerij op dien dag geleden heeft. In de laatste jaren der vorige eeuw, toen er op het ge bied der paardenfokkerij nog pioniersarbeid te verrichten viel, toen men eigenlijk nog zoo weinig belangstelling er voor had, toen alle paarden, als ze geen in 't oog loopende gebreken hadden, voor de boeren zoowat gelijk waren, begon de heer Ph. J. van Dixhoorn in België acht beste en uniforme merrieveulens te koopen, teneinde een goed- belijnd, middelgroot trekpaard te fokken met zuiver been- werk en goede gangen. Van die acht paarden zijn er sommige beroemdge worden. De grondslag is toen gelegd voor een paardenras van het zware Belgische type, dat in binnen- en buiten land bekend is geworden. Teleurstellingen zijn de heer Van Dixhoorn niet be spaard gebleven. Soms gingen de zaken goed en in 't algemeen mag gezegd, dat, mede door zijn stal, de fok kers veel meer dan vroeger hebben leeren zien, wat nu eigenlijk een goed paard is. De economische omstan digheden waren wel eens oorzaak, dat er malaise in de fokkerij heerschte en verliezen niet uitbleven. Ze zijn zelfs de reden., waarom de heer Van Dixhoorn zijn stoe terij in Zeeland er aan geeft en in Vollenzeele (België) het bedrijf voortzet. Aan anderen, aan de jongere generatie, de taak, om de fokkerij verder vooruit te brengen. X Hulst heeft vijf dagen feest gevierd ter eere van het 25-jarig bestaan van den kring Hulst van den Christ. Boerenbond. Daar was allereerst de landbouwtentoonstelling. Ze werd geopend door den reizenden, sympathieken Minister Kan. Z. Ex. sprak bijzonder complimenteuze woorden aan 't adres van Zeeuwsch-Vlaanderen en de Zeeuwsch- Vlamingen. De minister noemde Zeeuwsch-Vlaanderen een land van melk en honing. Het wekt gedachten op aan Egypte, een geschenk van den Nijl. En wat de Zeeuwsch-Vlamingen betreft, al waren ze door stroomen, breeder dan Oceanen, van het overige deel van ons land gescheiden, hun harten zouden even goed Nederlandsch kloppen als nu! Heel vriendelijk gezegd van den minister. Als nu in Den Haag de harten ook zoo warm kloppen voor Zeeuwsch-Vlaanderen, is de wederzijdsche verhouding in orde Wat de tentoonstelling betreft, ze liet heel duidelijk zien, dat Zeeuwsch-Vlaanderen het land van den akker bouw is. Op dit gebied waren vele en mooie inzendin gen. Bijzonder in 't oog vallend waren die van ,,de Jonge Boerenstand" te St. Jansteen en andere plaatsen. Het is een verheugend teeken te zien, dat het onder wijs aan de landbouwscholen en tal van cursussen bij de jonge landbouwers rijke vruchten draagt. Van de proef velden, door deze jonge boeren aangelegd, was veel in gezonden. De tuinbouw vormde ook een aardige afdeeling, die bewees, dat er op dit gebied hier reeds meer tot stand is gebracht, dan men zou vermoeden. Fraaie inzendingen groenten en vruchten, bloemen, planten en heesters waren te zien. Zelfs met het sorteeren en verpakken van fruit naar de laatste eischen bleek men hier bekend te zijn. In het klooster van de paters Maristen was een buiten gewoon interessante historische tentoonstelling onder gebracht. Uit de afdeeling gebruiksvoorwerpen, en voor werpen en geschriften betrekking hebbende op het gilde- wezen bleek, dat er op dit gebied veel in Zeeuwsch- Vlaanderen is en wordt bewaard. Uit de afdeeling platen, kaarten, schilderijen, documen ten en beelden kreeg men een indruk van den strijd, die ook hier de eeuwen door tegen den waterwolf moest worden gevoerd. Jammer is het, dat zulk een verzameling niet bij elkaar kan blijven. Na de sluiting der tentoonstelling gingen de inzendingen weer her- en derwaarts, waardoor zulk een overzicht van de geschiedenis van Oost-Zeeuwsch-Vlaan- deren weer teloor ging. Een ander deel van de Hulster feesten was de histo rische optocht, voorstellende den intocht van Lodewijk van Male, graaf van Vlaanderen, te Hulst op 16 Decem ber 1350, alzoo afspelende in den tijd van de vrijmaking der boeren. Het heerlijke September weer werkte mee, om alles schitterend te doen slagen. Honderden uit de omgeving en ook uit België waren gekomen, om dit feest mee te vieren. Het was ontzettend druk in het oude stadje X In Hoofdplaat kon de oude gemeenteraad het blijkbaar niet al te best vinden met den burgemeester. Hij was op de laatste vergadering niet aanwezig en kon dus ook de Raadsleden aan 't eind der vierjarige periode niet toespreken. Maar dat was 't ergste niet. De Raad betreurde vooral 's burgemeesters absentie, omdat er nu niets komen kan van behandeling van het havenplan. De waarnemende burgemeester kon mededeelen, dat er wel een plan was gemaakt, maar meer wist hij er niet van. De secretaris verklaarde, dat de teekening niet op het gemeentehuis was. ,,Dan heeft de burgemeester ze in zijn zak", zei een der raadsleden. Een ander raadslid vond, dat de raadsleden voor kwa jongens werden gebruikt. Maar hoe men ook sputterde, men kwam geen stap verder. Lachte de burgemeester misschien in z'n vuistje? X. Y. Z.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1927 | | pagina 6