DOCTOR PSYCH. SCHILLING
OOGDIAGNOSE
Hotel OOMS, Bergen op Zoom
ONS ZEELA.ND
7
Villa Rosa - A. BOUMAN, Arts, Ginneken
Vaststellen der ziekten door zien in de oogen
iederen Vrijdag 10 -5 uur
SCHITTERENDE RESULTATEN
„Ga je ook?"
„Natuurlijk!"
Dit is zoo ongeveer het gesprek vóór Hirsch de fees
telijke poort opent en ons laat zien, wat Parijs en
in hoofdzaak Drécoll ons dezen herfst brengt.
De vriendelijke chef-verkoopster, die het pers-
mensch al kent, licht me vooraf in.
„We hebben dezen keer buiten onze eigen manne
quins nog vijf Parijsche, extra elegant en chique."
Ik colporteer de blijde boodschap aan eenige be
vriende dames. Ze schikken zich nog gezelliger aan
hun tafeltje.
't Is altijd weer knus, zoo'n mode-show bij Hirsch
en 't is me opgevallen pers-muskieten zien en hoo-
ren alles hoeveel dames er uit andere steden waren
ditmaal.
De tafeltjes, waarop de thee geserveerd wordt, fijn
waren ze weer, want op het lichte dek je stonden door
zichtige blauwe vaasjes met zalmkleurige dahlia's. En
het blijft een aardig gezicht als de deftige wit en zwart
kellners, met kniebroek en witte kousen en de meisjes
in grijs linnen met witte schortjes en kanten mutsjes
de thee en de vele zoete en zoute zaligheden rond
dienen.
De strijkjes aan weerskanten één zetten in,
droomerige, zoete, vurige, melodieën, al naar den aard
van de robe of mantel het verlangt. Of zoudt u den
ken, dat het toeval was, dat het strijkje een droome
rige, bijna perverse melodie speelde, toen „Sonia" de
mooie, donkere mannequin van het huis Drécoll, heup
wiegelend langs de tafeltjes ging in een pyama van
zwarte tafzijde en goud? Als een odaliske was ze en
als ik Sultan was
De Hochzeitsmarsch speelde het strijkje.
„Een bruid!" veronderstelden we al snugger?
Inderdaad!, een witte bruid, die er niet gelukkig uit
zag, tenminste niet zóó himmelhoch jauchzend als brui
den dit gewoonlijk zijn en die te hard liep om haar
bruidsmeisje, dat een dot was, mee te laten komen,
zoodat ze als het ware aan den sleep hing!
Maar het toilet van deze bride-maid was betoove-
rend. Het was een stijljurk, waarvan de taille strak,
van réséda tafzijde, het rokje van vele volants, afwis
selend van réséda, lila, rose tulle.
Mijne dames, ik doe hier en daar maar weer een
greep, de plaatsruimte laat niet toe, dat ik u een vol
ledig verslag geef.
Voorbij onze kijk-grage oogen gingen, of liever zweef
den dan voorbij, Sonia, Hélène, Madeleine, Fernande
en Jacky, allen kersversch uit Parijs, terwijl Letty,
Ini en Anny, de eigen mannequins van Hirsch den
strijd tegen haar Parijsche zusteren aanbonden en be-
valliger, gratievoller dan anders nog waren, om den
roem van het huis hoog te houden.
Tegen Sonia, de odaliske, moesten ze het echter
allen afleggen. Deze gratie-vrouw was van een bizon-
dere charme, maar, 't moet gezegd, de mooiste model
len werden ook door haar getoond.
Nu ik zoo kort moet zijn wil ik u dan de pointes
van deze show zeggen.
Nu dan, de ongelijke rokzoom springt wel het meest
in 't oog, aan bijna alle avond-toiletten zagen we deze.
Dan het garneeren van de avond-robes met simili.
Een zwart fluweelen had vierkant langs de hals een
entre-deux van simili, die op den rug uitliep in een
punt. Bij deze robe werd een fluweelen mantel ge
dragen, gegarneerd met wit bont.
De voile begint terrein te winnen. Heel coquet wordt
deze gedragen op de kleine hoedjes, tot even boven
den neus.
Veel mantels met godets zagen we.
Een zwart satijnen japon had een ceintuur van beige
leer, dat er uitzag als een hondenhalsband en, nieuw
ste mode-gril, op de heup van deze robe zat een
hondje van vilt met twee tinkelende belletjes aan!
Een zwart satijnen mantel was aan den onderrand
gegarneerd met twee vossen, waarvan de koppen op
de heup naar elkaar toe kwamen. Kraag en man
chetten van betzelfde bont. 't Leek me toe, of t een
zwaar vrachtje was!
De breede ceintuur, zooals de Turksche harem-vrou
wen die dragen, zag ik op vele robes aangebracht.
Zoo op een van violet moiré met een kolosale gesp in
dezelfde tint als eenige garneering.
Een kasha robe, doorweven met goud, was van een
buitengewone gratie. Het rokje was geplisseerd tot
even boven den zoom en dit gaf die eigenaardige gol
vende beweging als de mannequin zich voortbewoog.
Decasaque had een rand van geborduurde bloemen.
Een robe van velours panne met gouden sterretjes,
had vlak boven de knie eenige smalle zijden strookjes.
Veel appliques zagen we aangebracht, meest op de
zwarte robes van crêpe satin, waarvan de doffe kant
dan gebruikt werd voor de appliques.
Evenveel zwart-wit als wit-zwart combinaties wor
den er gedragen.
Een avond-toilet van witte crêpe Georgette was
alleen maar gegarneerd met een énorm groote zwarte
roos op den linker schouder.
Een avondjapon, waarmee de draagster er uitzag als
een nymph, was van groen-blauwe en lila crêpe Geor
gette, bezaaid met kraaltjes in dezelfde tinten. Heel
laag was deze robe in den rug uitgesneden.
Vervolg op bladz. 10
