60 ct. per half pond
BIGGELAAR'S
10
ONS ZEELAND
„Kijk, juffrouw, da's nou de woerd, die hep 'n krul
letje in z'n staart, net!"
Ik werd ingewijd in de geheimenissen van het eenden
houden.
Mijn man timmerde het hok, mèt een gootje waar
de regen van kan afloopen.
,,Da' hoort," zei Jan en toen gehoorzaamde mijn ega.
We hebben gedrieën gekeken naar het doen en laten
van de eenden. Mal kunnen ze doen, als ze zoo pas
in een vreemde omgeving zijn.
Dicht tegen elkaar aangedrongen, precies in één
rechte lijn blijven ze onbewegelijk staan en kijken met
één gek oogje naar een zeker punt. Beweegt de woerd
zich voort, direct volgt z'n harem.
Toen twee dagen later de a.s. vrouwe van „de plaats"
kwam kijken hoe haar huis opschoot, was ze zeer ver
baasd over de bevolking van de plas.
„Je moe ze namen geven," raadde ik haar.
„De drie musketiers," zei ze zonder zich te bedenken.
„Kapitaal! maar. lastig, hoe heeten ze ook weer,
Artos.
„Ze luisteren toch niet a'je ze zoo roept," zei Jan.
„Je mot „poele, poele, poele roepe!"
Op het groengeschilderde hok met de witte biezen,
kwam nu in keurig geschilderde, witte letters het op
schrift: de drie musketiers.
Ik probeerde nog ze te wennen aan de namen Artos,
Aremis en Parthos, maar ze reageerden alleen op.
poele, poele, poele! Wat zijn eenden prachtig in het
maanlicht!
Als we 's avonds, bij heldere maan nog eens even
over de onderdeur loeren naar den zwijgenden tuin,
waar de boomen maar even zacht ritselen, dan is 't een
genot de witte snaterbekken te aanschouwen, die haast
onwezenlijk aandoen in het licht der maan.
Ach, de vacantie gaat te gauw voorbij! 't Is hier
zóó mooi en het buitenleven heeft zoo groote bekoring.
E. B. B.
P.S. In het nummer van 1 October liet de drukker
me over een kleerenkamer spreken, waar ik een heeren
kamer schreef!
5 October. In China nog hommeles, 'n Paar gene
raals met zevenklappers-namen, schijnen het zoover
weer gebracht te hebben, dat hun mannetjes hand
gemeen beliefden te worden. Sympathieke lui, die
Chineesche soldaten; met geen stok aan 't vechten te
krijgen en als ze eindelijk op de een of andere manier
aan het schermutselen raken, roepen beide partijen:
„ik ben 't eerste begonnen; omkrans ons met laurie
ren!" 'n Heel verschil bij hun Europeesche collega's;
die beginnen blakend van geestdrift en wanneer ze er
dan genoeg naar de andere wereld hebben gestuurd,
schreeuwen ze jaren achter elkaar en tegen elkaar:
„jullie bent het eerste begonnen; jullie bent boeven!"
Dat vind ik leelijk. Wij als Nederlanders gaan echter
vrij uit; wij zijn dan ook de Chineezen van Europa.
6 October. Las in mijn courant iets, dat me een
openbaring was. In een goed gesteld en betrouwbaar
aandoend buitenlandsch bericht, werd medegedeeld,
dat bij de Oostenrijksche telefoonkantoren een rege-
ling is getroffen, die het mogelijk maakt, dat de
abonné's zich 's morgens door hun telefoonkantoor kun
nen doen wekken en dat op hun verzoek ook inlichtin
gen worden verstrekt over sportwedstrijden, weerver-
wachting, goedkoope treinen, feestvoorstellingen,
loterij-trekkingen, gokkoersjes, enz. Ben op stel en
sprong naar den postdirecteur, mijn vriend, gehold.
Dat zou een genot wezen, wanneer Nederland dat
voorbeeld volgde; dan liet het mij koud, dat Liesbeth
juist altijd het eerste de courant lezen wil. Mijn
vriend had er helaas geen ooren naar. Hollanders zijn
Biógelaaq's rcor-NE Boon voop Boon kwaliteit
naap iets fy ns
KOFFIE
//©e Gouden JHbazri'
A v.D-BK5GELAAP S Cg ROOSENDAAL
rare menschen, zei-ie, veel raarder dan Oostenrijkers;
wil je wel gelooven, fluisterde hij me vertrouwelijk in
't oor, dat ze hier beslist niet tegen afsnauwen kunnen!
7 October. Had vandaag ter bruiloft moeten gaan
bij een neef van Liesbeth in Arnemuiden, maar de
kerel heeft er, zooals de couranten reeds meldden,
de brui aangegeven en zijn aanstaande verteld, dat hij
lak aan haar had. Dat is nu de tweede maal, dat hij
ons dat lapt. Eenige bladen hebben onzen neef, ge
brek aan moed verweten; ik geloof echter, dat hij de
dapperste kerel van Zeeland is. Ondertusschen ben ik
mèt Liesbeth er zeer nieuwsgierig naar of hij ons huwe
lijkscadeau weer niet retourneert.
8 October. Van Krimp van Duimen gehoord, dat de
zwarte Liberiaansche mijnheer, die King heette, doch
't slechts tot president gebracht heeft, Europa in
allerijl verlaten heeft; z'n ridderorden waren op! Juist
Vervolg op bladz. 12
