--r
■kC-./j.i.U
De groote Passie
door
J. P. B a 1 j
ONS ZEELAND
13
De Schout bij nacht Quant bracht een bezoek aan de marine De R -n faet M;ddelburgsche dok.
te Vlissingen.
bekende figuren tot één nieuwen dans verder is er
niets buitengewoons aan, en de dansers behoeven niet
bang te zijn, dat hun krachten hiervoor te kort zullen
schieten.
De vijf hoofdfiguren van de Yale zijn, in het kort,
als volgt: Allereerst een gewone pas marche, evenals
in Blues of Tango, en met iets van den Black-Bottom
erin; dan een chassé, gebaseerd op de Blues, vervol
gens de veerende pas van den Fox-Trot en een variatie
op de driekwart draai van de Blues. Een bijna zuivere
Tangopromenade, en in de passen achteruit een men
geling van den halven Tango-draai en de draai ach
teruit van de Wals.
Voila. Er zit gang in, en het is niet moeilijk te lee-
ren. De Yale is een dans, waar oud en jong genoegen
in zullen vinden. Een groot voordeel is vooral het
ontbreken van de duizelingwekkende snelheid van den
Charleston en het overdreven negerelement, die de
moderne dansen de laatste jaren bedorven hebben.
Ik moet bekennen, dat ik werkelijk enthousiast ben
over de Yale. Zij heeft verdienste van nieuw te zijn,
beschaafd, en geen zware eischen te stellen aan het
bevattings- zoowel als uithoudingsvermogen der dan
sers. De Yale wordt gedanst op een maat, die ieder
kent, en stelt geen bijzondere eischen aan het rhythme.
Het is trouwens dit jaar vrijwel onmogelijk, dat
een nieuw rhythme populair wordt, en wel om een
zeer afdoende reden. Er is niet genoeg bruikbare
muziek, voor welken nieuwen dans ook, die een bij
zonder rhythme met zich mee brengt, en de bands
hebben weinig animo zich te gaan inspannen voor mu
ziek van dansen, die toch nooit algemeen zullen wor
den, laat staan populair.
Als we nu eens de rekening opmaken over het
nieuwe seizoen, dan kunnen we constateeren, dat
1927-1928 ons eenige goede dansen belooft, elk met
een eigen charme, en alle zoo aangenaam te dansen
zonder eenige vermoeienis, dat iedereen, welke zijn
of haar leeftijd ook mag zijn, zal kunnen profiteeren
van lichamelijke en geestelijke ontspanning, die de
moderne dansen in zoo ruime mate verschaffen.
Volgende aflevering: De moderne dans in de bal
zaal.
M;l
Ita
Chris Breedijk zat op het terras van een restaurant
en keek matig-geïnteresseerd naar het woelige groote
stadsleven, dat zich aan zijn oog vertoonde. Eerst gis
teren was hij in het vaderland teruggekeerd na een
wereldreis van bijna acht jaar, In de grootsche Sahara,
de Hongaarsche poesta's, de prairieën van Amerika,
kortom, die streken, waar de moderne beschaving nog
niet geheel was doorgedrongen, had hij rondgezworven,
met dit gevolg, dat de Chris Breedijk, van acht jaar
terug, een eenigszins verwijfd type, iemand, die in
uitgaand Den Haag de twijfelachtige reputatie van
lady-killer en bon-vivant genoot, een kerel uit één
stuk was geworden, met een robuste, flinke gestalte,
een verweerd, gebruind gelaat, een energieken trek om
den mond! Zijn oogen waren echter in contrast met
het overige van zijn uiterlijk, nu en dan was daarin
een groote melancholie te lezen, als leed hun eigenaar
aan „Weltschmerz". Droomerig staarden zij thans naar
het drukke gewoel, zagen werktuigelijk de voorbij
gangers: zakenlui, die zich naar hun kantoor spoed
den, anderen, die van de beurs kwamen; mondaine,
chique-gekleede vrouwtjes, die daar liepen quasie om
te winkelen, in werkelijkheid, om zich te doen bewon
deren, Onverschillig gleed Breedijk's blik van de één
naar de ander, geen van die modepopjes interesseerde
hem nog. Doch opeens kregen zijn oogen een levendige
uitdrukking, kwam een trek van herkenning op zijn
gelaat, verbleekte hij onder zijn gebronsde huid.
Was ze het werkelijk? Was het Hélène, de vrouw
