REFFER5 EU PCEDE15
5ICRAAD IN UW MUI51
■BiNfien leocRa bcrcik-***
OiaMUPARft 58 VLISSIN6eR|
ONS ZEELAND
De Stoepenstrijd in Goes
Er was het gezellig gezoem van mondaine vrouwkes,
die thee met petit-fours savoureeren en elkaar hun
nieuwsten herfst-aankoop laten zien.
7
Ze hebben groote ruzie
in 't kleine stadje Goes,
zoo'n ec'hte, dikke ruzie,
geen opgeblaasd gesmoes,
Partij één zijn De Winkels,
partij twéé is de Wet,
De Winkelwet die heeft zich
daar tusschenin gezet.
De strijd gaat om de stoepen,
waarop men étaleert,
waarvan de een en d' ander
het territoir begeert.
De winkelieren heffen
een dreigend krijgslied aan,
en zijn reeds met z'n allen
om togahulp gegaan.
Ze willen blijven houen
de Goesche straten-show,
die gratis-expositie
flatteert dat stadje zoo.
De stoepen-étalages
zijn hunne renommée,
(en brengen geen klein beetje
in hunne port'monnee!)
Het stadsbestuur heeft echter
'n ander argument,
want niet voor niets staat het voor
z'n ruimen blik bekend.
Het spreekt uit naam der goden
van 't binnenstadsch verkeer
en trekt dus in het strijdperk
van safety-first" van leer.
Maar wordt de strijd ten gunste
van 't stadsbestuur beslecht.
(neen, er volgt geen dreigement)
dan houden tóch de hondjes
hun étaleeringsrecht.
WILLEM TELL li
't Was op Mily's verjaardag.
In grooten getale waren alle vriendinnen op komen
zetten, met handwerken, met groote roest-bruine of
witte chrysanten, grillige en teer getinte orchideeën,
of fondant-rose anjers.
Ze hadden de cadeaux bewonderd, even met iets
als nijd gekeken naar den schitterenden armband, die
Mily van manlief kreeg briljanten in platina ge
vat er was al geroddeld, en toen kwam er even
dat oogenblik van stilte, waarbij de meest gewiekste
gastvrouw een hartkloppinkje krijgt.
Juist op dit moment ging de deur open om Peggy
binnen te laten, Peggy, die de eerste jeugd een stevig
eindje gepasseerd was, die van al Mily's oude kost
schoolvriendinnen de eenige was, die ohne Mann was.
„Wat zie jij er uitstekend uit was de uitroep
die uit alle vrouwenmondjes kwam,
Peggy, elegante verschijning, met donkere, schitte
rende oogen, boog bevallig tot dank, liet zich neer
zakken in een fauteuiltje, dat tegen het licht stond,
strekte de goed gevormde beenen in zwart-zijden kou
sen gestoken uit en zei
„Geef me thee, kinderen, ik heb een woestijn-
dorst."
„Zeker nog een overblijfsel van je reis naar Al
giers lachte Mily.
„Och natuurlijk, daardoor ziet ze er zoo florissant
uit riep Mops, het jongste vrouwtje uit den kring,
uit.
„Zonnebrand constateerde een ander, ,,'t Zal
een toer zijn, om dit blosje te behouden."
„Probeeren," zei achteloos Peggy en ze hapte met
graagte in een petit four, „Zalig, zeg Ik vergeet m'n
lijn voor vandaag, reken er op."
Het kleine, vinnige doktersvrouwtje, dat over haar
zat en Peggy altijd benijd had om de gemakkelijke
manier van zich te bewegen, keek met doorborende
blikken naar de zacht-getinte wangen van haar over-
buurtje.
„Net echt dacht ze spinnig en ze blééf kijken.
Peggy, geamuseerd, knikte haar toe.
De aandacht werd even van Peggy's wangen afge
leid door het binnenbrengen van een luisterrijke bloe
menhulde.
Het waren hyena-blikken waarmee Mily aangekeken
werd toen ze het kaartje dat aan de mand bengelde
zonder meer in de enveloppe stak, terwijl ze afwezig
even naar buiten tuurde.
Mevrouw dokter zou gaarne al wat ze aan kost
baars bezat gegeven hebben, om direct den naam van
den edelen gever te weten. Want dat het een gever
Vervolg op bladz. 10
