In de Drogisterij Schulte Thieme
in „Het Huis met de Roode Pilaren" te Middelburg
ONS ZEELAND
if
zijn verkrijgbaarGiftvrije Schoolwaterverven in Metalen Doozen
Schoolwaterverf en Penseel
Schoolwaterverf,
2 Porc. Verfnapjes en Penseel
Schoolwaterverf,
twee Penseelen
en Palet
Schoolwaterverf en Penseel
Schoolwaterverf,
twee Penseelen
en Palet
Doosje, maat 100 X 58,
gevuld met 7 stukjes
PRIJS 20 CENT
Doosje, maat 160 X 100,
gevuld met 12 stukjes en 6 tuben
PRIJS 60 CENT
Zware Doos,
maat 165 X 120, gevuld
met 18 groote tuben
PRIJS f 2.20
m&w
Doosje, maat 184 X 77,
gevuld met 12 groote tuben giftvrij
PRIJS 85 CENT
Zware Doos,
maat 190 X 140, gevuld
met 24 groote tuben
PRIJS f 2.80
Bestellingen boven f 5.- franco na ontvangst postwissel of storting op postrekening No. 51231
„Harder schreeuwde er een van het bovenpubliek.
Het hielp niet, hij ging door met fluisteren en toen
stelde men zich maar tevreden met te lachen om haar
angst, haar goed-gespeelde angst.
Nog grooter werd de pret, toen ze hem met beide
handen van zich wilde duwen en hij haar stevig vast
greep, zoodat een kleine worsteling ontstond.
Opeens hief ze haar karwats je in de hoogte en deed
het op zijn gezicht neerkomen.
Met een schreeuw van woede en pijn drukte de
clown zijn hand tegen zijn wang. Daardoor liet hij
haar los en nu was een stevige duw voldoende om
hem in het zand te doen tuimelen. Daar stond hij
nu, steeds zijn hand tegen zijn wang gedrukt, het
stapvoets doorrijdende meisje na te kijken, terwijl een
vreemd gebrom zijn keel ontsnapte.
En het publiek juichte en klapte.
Grappige kerel toch, die clown, je wist nooit, hoe
je het met hem had, telkens kwam hij met wat nieuws
voor den dag.
In de pauze stond de clown weer verborgen achter
de requisieten te wachten, maar te vergeefs, Signor
Rapelli noch Angela liet zich zien.
Het eerste nummer na de pauze werd gereden door
Signor Rapelli. Frisch bepoederd, dubbel dik om de
roode streep op zijn wang te verbergen, stond de clown
met zijn kameraden hem af te wachten.
Daar kwam hij aan, met zijn koninklijke houding
op zijn mooien schimmel en dadelijk dwaalden zijn
zoekende oogen naar de artistenloge, waar Angela
hem toewuifde met den bos viooltjes, dien hij haar
juist gegeven had.
Het publiek juichte hem al bij voorbaat toe en groe
tend en glimlachend reed hij rond, wachtend tot de
muziek het motief zou inzetten, waarop zijn schimmel
zijn beroemde wals moest uitvoeren.
Weer langs de artistenloge komend, groette hij
lachend met zijn karwats en keek naar het meisje met
de viooltjes, dat zich over den rand boog.
Een knaleen wankelen in het zadeleen
gil van uit de loge.... een toestormen van de stal
knechts om de vallende gestalte op te vangen.
drukte en beweging onder het publiek
De clown had zich gewroken.
Met slap neerhangende armen, de revolver aan zijn
hand ontsnapt, neergevallen in het zand, liet hij zich
grijpen en wegvoeren.
Het laatste wat zijn nu doffe oogen zagen was de
beweginglooze gedaante van Signor Rapelli, waaraan
zich gillend de mooie Angela vastklemde.
