AND" VER i "tf! De Paladijn Midzomerdagdroom 16 ONS ZEELAND Een der mooiste hengsten op de onlangs te Goes gehouden keuring. Avonturen van den Franschen Meester-Detective MARC MICHEL. (Nadruk verboden,) (Slot.) Deze kon geen woord uitbrengen hij keek den prefect aan met een gezicht, dat in het flakkerende schijnsel van de kaarsen bijna groen zag. De duivel zelf moet hier de hand in het spel hebben, fluisterde hij eindelijk heesch, de woorden moeilijk uitbrengend. De prefect fronste de wenkbrauwen, Niemand verlaat het huis, zei hij met zware stem. Waar woont die meneer Marc Michel Hij zei in het Grand Hotel, antwoordde Blomdal. De prefect wierp met een slag de deur achter zich dicht. De mannen in de kamer hoorden de huisdeur in het slot vallen. De agenten buiten salueerden. Zwijgend, het hoofd voorover, stapte het hoofd van de politie in zijn auto. Het portier viel dicht de wagen tufte in razende vaart weg. Van de andere zijde van het park kwam op het zelfde moment een andere auto aanjagen. Op de radiator fladderde in den nachtwind een vaantje Politie De wagen hield ook voor de villa op nr. 21 stil en een heer sprong er haastig uit. De agenten keken elkaar verschrikt aan, schudden het hoofd en keken in de richting vanwaar het geluid van de wegrijdende auto nog hoorbaar was. Het was een raadsel de man die uit de stilstaande auto stapte en nu op het huis toetrad was.... de politie-prefect. Maar die ander dan, die ander, die daarnet in vliegende vaart weg gereden was Een van de agerten wierp de voordeur open. De prefect ging naar binnen en liep de trap op. Een rechercheur, die op de trap geposteerd was, opende de deur van de kamer waar de brandkast stond. Op den drempel bleef de prefect staan en keek de mannen aan, die in het vertrek bijeen waren. Nog iets bijzonders gebeurd vroeg hij. Einar Blomdal antwoorde met een heesche stem Neen, mijnheer de prefect. Er is niets nieuws gebeurd sedert u daarnet bent weggegaan. Sedert... ik.... ben.... weggegaan...?, her haalde de prefect langzaam en niet-begrijpend. Wat bedoelt u daarmee Wel in die paar minuten is er niets veranderd. In welke paar minuten Hemel nog aan toe, er kwam een ongedul dige klank in de stem van den spreker, in de paar minuten sedert u geconstateerd hebt, dat de steen verdwenen is. Ik. geconstateerd. Het gezicht van den prefect werd doodsbleek. Ik. maar ik kom regel recht van mijn huis Einar Blomdal sprong op en stiet een ongearticu- leerden angstkreet uit. Marc Michel schreeuwde hij daarna. Met een sprong was hij bij de brandkast, draaide aan de handvatten, rukte de deur open en griste het leege étui eruit. Op het mollige, witte fluweel lag een klein biljet met sierlijke letters beschreven ,,In goede orde en dank ontvangen Marc Michel." door J. P. B a 1 j Het strand, de boulevard, het badkoetsenterrein, alles was zon en zomer. Stralend stond de Groote Heerscheres aan het azuurblauwe firmament en schonk de aarde haar koesterende stralen, de voor een bad plaats zoo onontbeerlijke warmte. Daardoor ontstond er een zekere gezelligheid, een sfeer van opgewekt heid, die de triestige, grauwe regenweken van den aanvang van het seizoen deden vervagen, als behoor den die tot het grijs verleden. Op den Boulevard flaneerden fleurige meiskes, ge kleed in coquette, luchtige zomersche costuumpjes. Haar vroolijke lach, haar pittige, guitige gezichtjes ge tuigden van klaterende levensvreugde. In de zee krioelden tientallen, honderden als uit gelaten kinderen. Slanke jonge meisjes tusschen de twintig en dertig, dito heeren, kinderen, bedaagde ma trones met dubbele kinnen, heeren met hangbuikjes en kale hoofden, allen plasten en ploeterden,baadden of zwommen, doken of lieten zich bruinbranden daar waar speelsche golfjes een vergeefsche poging deden nog verder het strand op te rollen, en dan hun matte pogingen opgaven om teiug te glijden naar de groote, oneindige watermassa. In de verte toonden heele kleine, donkere stipjes de plaats aan, waar de visschers hun dagelijksch be drijf uitoefenden. En aan het strand heerschte de gewone drukte van een prachtigen midzomerdag. Verliefde paartjes had den hun strandstoelen dicht bij elkaar geschoven en

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1927 | | pagina 16