DAG
W
ONS ZEELAND
7
/Upril;/
I jl..// f
We geven vaak zoo verkeerd. Niet alleen aan de
straat-bedelaars of lammen en blinden, die nóch lam
noch blind zijn.
Hoeveel artisten zijn er niet, die door liefderijke
dames vooral, maar ook door heeren gesteund wor
den, terwijl men veel beter deed, hen niet te helpen,
maar hen even te laten voelen de nijpende armoe
van hen, die werkelijk niet kunnen werken en te
trotsch zijn om te vragen
,,Ja, maar als er nu maanden zijn, dat de arme jon
gen niet kan werken!" zegt dan zooên dweepziek, goed
gesitueerd mevrouwtje.
Best! neem ik aan. Maar laat hij dan zoolang ander
werk verrichten, onverschillig wat Werken is geen
schande en allicht doet hij er nieuwe ideeën bij op.
Dan vinden ze je of harteloos, burgerlijk, of onartis
tiek En kom dan maar niet aandragen met groote
mannen, die op dakkamertjes gewerkt hebben, die hon
ger leden en grootsche werken maakten, werken, die
door alle eeuwen heen mooi blijven, 't helpt je geen
cent. De artist met den slappen boord en de blonde
lok en de sombréro op z'n bol wordt geholpen.
En z'n werken worden nóg slapper, z'n levensop
vatting nóg ongezonder en hijzelf nog onmogelijker.
Maar rijk mevrouwtje steunt de kunst o neen,
met een groote K. is tevreden over eigen liefdadig
heid en in groot Amsterdam wonen gezinnen, die een
armoede kennen waarvan het vrouwtje 't bestaan niet
kent.
Het is als met de meeuwen en de musschen.
De zilver-grijze voge's, zoo slank in hun mooie
vlucht krijgen de beste brokken. Het kleine, onaan
zienlijke muschje wordt vergeten, en 't heeft toch
zóó'n honger Als ieder de kruimpjes die hij te geven
heeft, goed verdeeld, dan wordt er geholpen zooals
het moet. E. B. B.
21 December. Eindelijk regen, en welk een regen
Kostelijk, kostelijk. Heel de stad 'n ijsvloer. Heb met
'n paar oude sokken over m'n schoenen 'n kleine ex
peditie gemaakt en zag in vijftien minuten meer malle
gevallen, dan anders in 'n jaar. De directeur van de
een of andere bank, die anders met z'n neus in den
wind en stappend als 'n haan van een stooter, zich
als een majesteit aanstelt, liep nu zoo voorzichtig als
een kater in nat gras. Hij groette me waarachtig, maar
't gaf hem lekker niets eerst greep hij naar den
hemel en toen teekende hij z'n plattegrond tegen de
aarde; sleepte ditmaal geen andere menschen in zijn
val mee mag wel in de courant Mijnheer van Poe
teren, befaamd om de prachtig-correcte vouwen in z'n
broek, zag ik kruipend stationwaarts gaan en onze ver
politiekte wethouder Zuignap, lag tegen een glooiing
van den Nieuweweg, zonder dat hij ditmaal zijn gelief-
Op Dinsdag 3 Januari a.s. viert de Vereeniging van
Oud-Leerlingen van den Tuinbouwwintercursus te
Zierikzee haar 5-jarig bestaan. Deze vereeniging
stelt zich ten doel, door het houden van lezingen
en het maken van excursies, steeds ervoor zorg te
dragen, dat haar talrijke leden op tuinbouwgebied
„bij" zijn. Op bovenstaande loto ziet men het
bestuur der jubileerende vereeniging.
koosde term; „laat zitten wat zit" uitkraamde. Rijke
tafereelen. Fietsen wierpen haar berijders af en maak
ten zelfstandig een slippertje auto's luisterden niet
meer naar haar stuur en zelfs de wagen, waarmee de
gemeente-reiniging bepaalde deposito's ophaalt, schoof
van de keien, om door het ijs, het grachtwater in te
duikelen. Wat 'n krach voor zoo'n bedrijf men
spreekt van een deficit van 25 tonnen. En ik liep maar
vast en veilig op m'n sokjes rond te neuzen. Nu was
het mijn dag 'n Halve week hebben de menschen mij
getreiterd met hun idiote ijsmaniakkerij hebben ze
me gehoond toen ik met Jossie keer op keer omviel.
nu lach ik Toe maar. druk nu ook eens sterretjes
in het wegdek, met je gevoeligste bezitting, gelijk ik
't deed op 't gestolde watervlak. Toe maar verwaande
zwierders, die met kaartjes op de borst, als kampioen-
hengsten, de heele baan in beslag namen, blokzeil nu
ook eens over de straat, maar met jullie beenen in de
lucht. Ha, ha die „kortste dag" zal me 't langst van
allen heugen.
22 December. Nu regent 't werkelijk lauw water,
's IJs in de vaarten lost zich reeds op. Ik heb over
wonnen Gevoel me nu direct veel zachter gestemd
tegenover die zelfstandigheid. Zeker, ik prefereer
room-ijs, maar ach dit sloot-ijs is toch ook, gelijk
Boutens het zoo heerlijk zegt, een stiefkind van „vors
telijke" bloede, dat de kou ingejaagd is, en ach zoo
monarchaal zijn onze Hollandsche harten nog wel, dat
bij de herinnering aan zoo'n afkomst, weeke weemoed
ons harte besluipt. Laten we ook bedenken, dat het
Hohandsche ijs, de nationale kleuren hoog houdt, door
de neuzen van zijn satellieten te verven in een scha
keering van rood, wit en blauw. Alles is daarom ver
geven, doch keer niet terug
23 December. Heb Krimp van Duimen bezocht in 't
Ziekenhuis. Ligt in gipsverband. De waterleiding was
in zijn huis gesprongen moest met zijn duimen de
overstrooming keeren en de loodgieter bleef twee
dagen weg. Armen verstijfd. Arme verstijfde
