AflU VER!
'AESTIGE SPOED IS ZELDEN GOED
ONS ZEELAND
13
neer je geen vennootschap hebt met aandeelhouders,
moet je je verlies zelf leeren dragen. Vanavond van
't Oud in het Nieuw gezeten, bij mevrouw de weduwe
Achterslag 'n oude bekende van ons. Destijds sliep
ik met haar man aan hetzelfde bureau. De wijn was
voortreffelijk en er was genoeg. Liesbeth deed bij het
naar huis gaan erg verstoord, omdat ik, zoo ze voor
gaf, me onbetamelijk gedragen had, door tegen den
luidspreker van de radio een twistgesprek te beginnen.
Wonderlijk Ik dacht nu maar vast, dat ik tegen mijn
gastvrouw gedisputeerd had.
1 Januari. Den geheelen dag met Liesbeth op stap
geweest. Genoegen niet onvermengd, maar zelf op
visite gaan, is het eenigste middel om van visite ver
schoond te blijven. Overigens prachtige dag, deze
Nieuwjaarsplechtigheid vol verzoening en vrede het
eenige etmaal in een jaar dat de menschheid elkaar
naar de hand, inplaats van naar de keel vliegt.
2 Januari. Met de beste voornemens wakker ge
worden. Ik zal in het nieuwe jaar weer een even prima
burger zien te blijven, als ik in 1927 was. Daden zul
len ze van me zien daar heeft de gemeenschap be
hoefte aan. 't Eerste wat me opviel was, dat het toren
uurwerk niet meer sloeg. Terstond naar den stads-
klokkenist gegaan, om hem dat mede te deelen. De
man was ziek, maar hij heeft mij, na mijn verzekering,
dat broodroof mij vreemd was, eenige handgrepen aan
geleerd, waarop ik mij terstond bij het dagelijksch be
stuur der gemeente heb aangeboden, om het euvel te
verhelpen. De ondankbaren grinnikten wilden eerst
een attest van dokter, dat opwindende arbeid me niet
verboden was.
3 Januari. Jossie is bij 't schaatsenrijden gevoelig
op zijn achterhoofd gevallen schuld op mij ik had
hem aangeduid wat de rechter- en Imker-schaats was.
door
J. P. PAULUSSE.
Ergest in Zealand 't geef nie waer stieng d'
oeve „Munnikenwerf", in pacht bie Aote den Boer.
D' eigenaer van 't mooie gedoetje weund' a jaeren in
den 'Aeg bie z'n schoönzeurie, die jaer in jaer uut
wachtede op den dood van den ouwen 'ear. Ma den
ouwen gieng nie dood. Ie wier tnegentig, ean-en-
negentig, twea-en-negentig „je zou 't verdeien",
docht de schoónzeune ielke kear astie z'n vaoder fie-
lesestearde mie z'n verjaerdag. Ammenem nie doód-
slae, dan bluuften nog leven
Mar eindelienge begust 't er toch op te liekene,
't Gieng tegen December en den ouwen was ma wear
's verjaerd. Van z'n schoónzeune ao'n 'n kisje diere
sigaoren oad, mie de wensch, datten ze aolemille in
gezond'eid uut mochte roake.
En den ouwen, die oak nie van 'n uul uut'ebroed
was bedankede 'artelik en ie 'opede, da z'n schoón
zeune d'r nog lange getuge van mochte bluven.
'n Weke nae dien wier den ouwen ziek. Den vo-
rigen dag was 'n al ievaolig thuus 'ekomme van z'n
nachtemiddagkuirtje en ie ao dan ok a vroeg Lies je
Tiek en Betje Pluum op'ezocht. Den aoren dag ao 'n
de koose en 't waeter kwam over z'n 'arte. De schoón
zeune was zo blie as 'n schut en docht bie z'n eigen
„assen noe nie dood gaet, dan weet ik 't nie mi." Ie
stierde-n-om den dokter, en schreef 'n brief an Aote
den Boer, dat 't agauw of'eloape zou weze mie den
ouwen 'ear en in den brief stak 'n ok avast mar n
anspraeke om in 't durp rond te laete zegge. Ie was
toch nog zo manierlik, datten d'r bie schreef as dat
Aote op 'n naeder tillegram most wachen.
„D'r leit 'n brief voo je uut den Aeg" riep de
boerinne uut den 'uzen tegen Aote, die bezig was om
't mispitstraetje an te vaegen.
„Uut den 'Aeg
„Van meneer Klompe
„Gosternokke da's over den ouwen ik komme
trek
Aote gooide z'n bamboes near en liep schiet-vier-
blaesten-asschie in den 'uze. Ie schoorde den brief
open en las toevallig east 't losse blaedje mie d' an
spraeke d'r op. Ie ao gin geduld om den brief te
lezen, mar wou d'r trek op uut.
„Vrouwe, ie is dood gee me gauw m'n strek
schoenen 'k mot as de wearlicht nae 't durp, nae
'Eintje van Dilt rond laete zegge."
„Issen eindelienge dood, bel...."
„Wuuf, schiet noe op en geef m'n schoenen
„Noe, noe, freet me nie op 'ier 'ei je ze. Breek
je nikke mar nie, jie mie je gejacht
Aote zeit er gin ean, wupte op z'n fiets en smaerde
nae 't durp, nae 'Eintje van Dilt.
Gelokkig was 't vintje thuus.
,,'Eine -gauw in de billetikker en je tun'oed op
riep Aote a van 'n endje, „je mot overaol op 't durp
en op Bordamme rond gaen zegge, dat den ouwen
'ear Melis van Munnikenwerf in den 'Aeg is overleefd
'ier 'ei je je-n-anspraeke en gaet dan oak nog
even deur nae de fermielje op Oastdurpe."
Zonder antwoord van 'Eintje of te wachen, was Aote
a wee op z'n fiets 'ewupt en spetterde deu nae 't post
kantoor om 'n tillegram van rouwbeklag of te geven,
En toen vrom naer 'uus
Dae stieng z'n vrouwe 'n al op te wachen.
„Joe stommen ubuuk Bin jie noe glad in je-n-oat
„Wa gaet er omme
„Bel, bel, bel bin jie naer 'Eintje 'wist Kom
mar 's in 'uus en lees dan east 's goed wat er in den
brief staet Bel 'eare lieve
„Geef op, waer issen en Aote las ie las
ie wier wit tot in z'n luppen.
„Vrouwe, ik bin bezwuumd gee me 'n borrel
bitter," staemerden Aote en ie viel zoo slop as 'n
scheuteldoek in 'n zekelstoele. De boerinne, die docht,
