14
ONS ZEELAND
Na afloop van de jaarvergadering der Z, L, M., te Goes gehouden, vereenigdeö
het bestuur der Z. L, M., het college van B. en W. te Goes en enkele genoodig-
den zich aan een lunch in hotel „Centraal". „Ons Zeeland" was present om
het gezelschap, waaronder vele Zeeuwen van beteekenis, op de gevoelige plaat
te vereeuwigen.
Hoe de wind de sneeuw tegen de huizengevels
plakte.
datten nie goed wier, poagde wa ze kust, om 'm in
te schienken.
,,'E1 'eare Aote, wat noe
„Wat noe, wat noe 'Eintje achterop vanzelfs,
as de wearlinter Aote stook uut den 'uze, snapten
op z'n fiets en ie d'r van deur, 't durp op. Ie ao agauw
in 't snotje, da 'Eintje op 't durp klaer was mie rond-
zegge en bliekbaer op de fiets de wegt nae Bordamme
op'ereen was. Dust oak die kant op Rrrrt, wa
gieng da vort. De menschen keken 'm achterop.
Mar Aote zag of 'oörde niks. Ie poagde mar. Ein-
delienge voobie 't easte 'oefje rechs, dae zag'n de
billetikker en de tun'oed van kromme 'Eintje.
,,'Eine, 'Eine stop braelde Aote.
'Eintje 'oorden ietewat, ma dust nie omme te kie
ken, want ie was gin pikeur op de fiets. Ie liet z'n
eigen overzieë gaen en stieng gelokkig zonder om te
soenkelen neffen z'n roest karretje.
„Wat emmenoe baes
„Je zou 't verdeien ie is nie dood ik bin be-
kaoid 'ewist."
„Bekaoid 'ewist
Toen lei Aote 't 'm uut en 'Eintje begust 't op 't
leste te begriepen. Ze keken 's op mekaore en
ze lacheden, da ze schodden. Tegaere reeën ze wee
vrom en Aote gieng nog even an op 't kantoor om 'n
tillegram mie betaeld antwoord nae den 'Aeg te stie
ren, waerin ie vroog of den ouwen 'ear nog nie dood
was. Den aoren dag kwam 'n brief mie 't antwoord
den ouwen 'ear was awee aorig an 't keuveren en ie
ao dien dag wizze kuiren op denzelfden tied, dat
'Eintje rondgieng in de billetikker
