Hollandsche Commissie Bank H. W. LOCHNER Co.
AMSTERDAM
ONS ZEELAND
17
verstrekt gelden op 1ste en 2de Hypotheek zonder borg, ook op de 3de Hypotheek,
doch alleen met solide borgen. Gelden ter leen van f50.- tot f200.- zonder borg!
Hoogere bedragen, alleen met solide borgen. RENTE 5 a 6 pCt.
Voorwaarden billijk. Inlichtingen kosteloos. Solide Agenten gevraagd.
Ik heb er alle verwachtingen van. Het is mijn
,v
Hoe. hoe.waag je het om zoo de kamer
binnen te komen, Freda Heb ik je niet gezegd, dat
het minste krasje het werk van maanden bederven
kan En je komt binnen en slaat de deur als een
furie achter je dicht Je zou kalm mijn meesterwerk
vernielen
Hij keerde zich weer naar zijn beeld toe en onder
zocht nauwkeurig of er niets gekrast was.
Je werk viel de jonge vrouw uit. Het is altijd
hetzelfde liedje alleen je werk boeit je, die blokken
steen Hoe durfde jij, met je beelden en je verlangen
naar eenzaamheid, een jong meisje hierheen brengen
O, het is monsterachtig van je
Tranen van zelf-medelijden liepen over haar wan
gen en bij het gezicht daarvan bedaarde zijn woede.
Bedaar wat je overdrijft vreeselijk.
Bedaren Ik kan niet bedaard zijn, als ik dag
in dag uit niemand zie. Ik mag niet eens hier zijn,
als je werkt.
Je weet wel dat ik veel te veel afgeleid word,
als ik iemand bij mij heb. Maar wat wou je mij eigen
lijk komen vertellen
Zijn toon was nu rustig, maar zijn gezicht zag bleek
hij wilde haar niet laten merken hoe haar woorden
hem pijn gedaan hadden.
Wat komt het er op aan, wat ik wilde zeggen
Herbert Henderson trachtte te glimlachen. Hij pakte
haar liefkozend bij den schouder en zei
Nu, zet ik je uit de kamer en stuur je naar boven
om je te kleeden en dan zullen we ons de buiten
sporige luxe van een taxi veroorloven om naar Hamp-
stead te rijden en je nicht, mrs. Grifferton, op te zoe
ken, Hoe vind je dat
Ze draaide zich vlug om en sloeg haar armen om
zijn hals.
Herbert, dat wilde ik je juist komen vragen
Je bent toch eigenlijk een schat Hoe laat ben je
klaar
Herbert, die zijn gereedschap weer opgenomen had,
keek verbaasd om.
Ik, lieveling
O, bedoel je, dat jij niet meegaat
Lieve schat, wees nu redelijk. Deze marmeren
dame moet morgen vroeg naar Weenen gestuurd wor
den. Vannacht komt ze gereed en dan moet ik bij
het inpakken zijn. Dus je ziet toch zelf wel, dat ik
geen tijd heb.
Zoo i Freda's stem klonk ijzig kalm. Je
schijnt nogal vertrouwen in je werk te hebben.
Ze liep het atelier door en kwam naast hem staan.
meesterwerk ik heb mijn ziel er in gelegd. Het is
mijn eigen schepping, Fredamijn eigen idee
En in opgetogen bewondering keek hij naar het
beeld.
Zoo herhaalde Freda. Dan hoop je er net
zooveel van als ik van mijn huwelijk gehoopt heb
de vervulling van iederen gelukkigen droom, van iede
re heerlijke gedachte. En hoe heet het beeld
De Stilte der Verlatenheid.
Ja net als mijn huwelijk is het ook de stilte
der verlatenheid Wel, als het beeld voor jou is, wat
het huwelijk voor mij was, dan is de titel goed ge
komen
Freda riep hij.
De smak van de dichtslaande deur was het ant
woord. Hij keek weer naar het beeld en zag duide
lijker dan ooit te voren de droeve smeekbede op het
marmeren gelaat en in de lokkende teederheid van
de uitgestrekte armen. Met een half-onderdrukten
snik sloeg hij zijn armen om den voet van het blok
en legde zijn voorhoofd tegen de koele knieën van
het beeld.
Als zij niet meer van mij houdt, wat is alle
roem van de wereld mij dan waard O, Vrouwe der
Verlatenheid, breng mij roem maar geef mij vóór
alles haar liefde weer
II.
De klok van de kleine oude kerk in Shelsea had
juist twaalf heldere slagen laten hooren. Een donkere
gestalte liep de stoep van het huis van Herbert Hen
derson op en stak den sleutel in het slot. Toen Freda
de deur voorzichtig achter zich gesloten had, bleef
ze een oogenblik in de hall stil staan en luisterde.
Maar er was geen geluid.
Ze streek een lucifer af, zocht op de tafel in de
hallen zij was blij dat zij geen telegram zag liggen.
Dus hij had het gekregen Ja, hij had het tegen elven
moeten hebben, met de boodschap dat hij onmiddellijk
naar Hampstead moest komen, omdat zij niet goed
geworden was. Ze tastte in het donker naar de deur
van het atelier en ging binnen. Aan het eind van het
vertrek stond het beeld, het afgodsbeeld van haar
man dat levenlooze blok steen, dat haar van zijn
liefde beroofd had. De jalousie had haar beet in wil
den greep. Ze ging naar het piëdestal en rukte woest
ze voelde de zware massa trillen. Wéér rukte zij.
Toen volgde een vreeselijke bons, die haar hart deed
ineenkrimpen. De schok scheen haar wakker te maken
uit een soort verdooving.
