in
JL;
DOOR ROSA CORTHAUTS-VAN PUIJENBROEK
Alida.... ik.... ik zou je eens willen
spreken, maar noem me, ik bid je,
geen juffrouw. Laten wij vriendin-
nenzijn, Alida, goede vriendinnen. Ik heb
zoo'n behoefte aan iemand, die me begrijpt, die met
tne mee leeft, meevoelt en ik geloof, ik hoop, dat jij
zoo «emand bent
Ook ik verlang naar een vriendin," zei Alida.
„En dat ik er nog geen heb, is daaraan te wijten,
dat ik nog al kieskeurig ben. Ik hou niet van meisjes,
die zoo oppervlakkig over het leven denken en slechts
op plezier en pret uit zijn. Ik hou niet van die dame
tjes, die haar genot buitenshuis zoeken en zich ge
dragen alsof haar hetzelfde geoorloofd is als den
man."
„Ik heb je karakter juist beoordeeld, Alida," zei
Eva verheugd. „Daarom vraag ik je, nee, smeek ik
j( mijn vriendin te willen worden
Even aarzelde Alida
„Maar uw moeder, Eva
„Mama heeft je toch ontvangen en al dikwijls met
lof over je gesproken."
Alida stak Eva de hand toe
„Ik wil graag, heel graag, Eva."
Bewogen omhelsden zij elkander, sloten aldus een
verbond Van trouwe, hechte vriendschap. Ze namen
plaats op de sofa, dicht bij den haard en Eva rond
kijkend, bewonderde verbaasd
„Wat gezellig is het hier ingerichtZoo echt knus
Ik hou niet van groote, holle kamers..Die kleed
jes en kussens heb jij zeker allemaal gemaakt, Alida
„Ja, hier en ook op kostschool. Ik hou wel van
handwerkjes.... Zeg, mag ik een kop chocola voor
je laten klaarmaken sprong ze op.
„Voor jou dan ook."
„Ja, ook voor mij," glimlachte ze. „Ik zal Maartje
even waarschuwen."
Ze kwam weer aanstonds terug, begon druk te
praten over haar verblijf op kostschool, om een ge
sprek over het verlovingsfeest te vermijden. Ze wist
immers dat Eva ongelukkig zou worden Gisteren
nog, toen ze op de receptie was geweest en de familie,
daar op een rijtje staande, de gelukwenschen in ont
vangst nam, had ze bemerkt, dat Eva, niettegen
staande haar glimlach, afwezig washaar oogen
spraken dien glimlach tegen haar stem was niet
vast en eenieder veronderstelde, dat dit van emotie
was, maar zij, Alida en haar vader, begrepen er de
diepe beteekenis van.
Maar Eva, die te zeer onder den indruk van het
gebeurde was, begon er zelve over en stortte schrei
end haar verdriet uit.
„Wat moet ik doen, wat moet ik beginnen, Alida
Ik bemerk, dat hij niet van me houdt, zooals ik me
voorgesteld heb, eens door een man bemind te wor
den En ik heb een voorgevoel, dat hij me vraagt,
omdat wij rijk zijn."
Alida beefde. Ook Eva wist niet anders, dacht dat
zij fortuin hadden.
„Ik had me een gansch anderen man gedroomd,"
vervolgde Eva. „Maar nu weet ik vooruit, dat wij
nooit lief met elkaar zullen kunnen omgaan. Voor
het oog van de wereld zullen wij.een goed huwelijk
zijn, maar het huiselijke lev^n ttfl koud en doodsch
zijn ver van elkaar zullen we't&vfen^onze zielen nooit
elkander naderenik had er me zoo iets heerlijks
van voor den geest gehaald. Niet met hem, voegde
ze er haastig en diep blozend bij. Zei nog eens
Nee, niet met he mmaarmet Henri Schoon-
veld
„Eva!" schrok Alida.
„Ja, laat me dat maar bekennen, Alida. Wij zijn
nu immers vriendinnen, trouwe kameraden, die geen
geheimen meer voor elkaar hebben Ik zag zoo'n
heerlijk leven voor me...." Ze vervolgde, als sprak
ze tot zichzelve „Wat moet het zalig zijn te weten,
dat men bemind wordt.dat er twee beschermende
armen om je heen geslagen worden, als je een schim
of donkere wolk denkt te bespeuren, dat je je daarin
mag nestelen.... te weten, dat je veilig bent, te
weten, dat er iemand is, die je liefheeft om je-zelve...."
„Zou er zulke liefde bestaan, Eva vroeg Alida,
denkend aan de woorden van Piet, op het feest onder
den dans tot haar gesproken.
„Als het ware lierdc is, ja, dan moet dat zoo zijn
En zie je, dat.... dat zou ik missen.... Daar ben
ik van overtuigd. Ik zou altijd hunkeren, smachten
naar datgene wat mij gelukkig kon makenMijn
leven zou onbevredigd blijven. Al die jaren zie ik
voor me zonder huiselijk geluk.... door het elkaar
niet toebehooren met hart en ziel.... Weet jij geen
raad, geen uitkomst voor me, Alida
Alida overwoog, toen voorzichtig, opperde ze
„Als ik er vader eens over sprak Vader kent meer
van het leven dan ik
„Als jij in mijn plaats was, wat zou jij dan doen
„Niet met hem trouwen," antwoordde ze beslist.
„Ik doe het ook niet't is uitEr kome van wat
wil
Alida dacht na geen feesten dan, geen uitzet,
geen bruidsschatvader voorloopig geen zorgen
Zij kreeg een inval.
„Daar hij denkt, datje rijk bent en hij je
daarom vraagt, zou ie hem dan niet eenleugentje
Eensklaps zagen ze Piet den tuin in komen.
kunnen vertellen, ver- \t pr
trouwende op zijn eer 1\|0» O
van edelman er geen mis
bruik van te maken, bijvoorbeeld
dat je niet zoo rijk bent als.hij wellicht vermeent
dat.... dat de fabriek met hypotheek belast is
een klein leugentje, een fopperijtje eigenlijk om
bestwil, Eva
Eva straalde
„Zou je denken, Ali
„Je laat het dan maar aan hem over om je af te
schrijven. Die beleediging moet je dan maar als een
gelukwensch voor je beschouwen."
„En zou daar niemand achterkomen?"
„Waarschijnlijk niet, denk ik. Ik veronderstel, dat
hij de reden, waarom hij van een huwelijk met je af
ziet, voor hemzelf wel zal verzwijgen. Dat snap je
toch wel, niet Anders zou hij immers het bewijs
leveren dat hij jeom je geld vroeg."
„Wat ben jij toch verstandig," bewonderde Eva.
„Ja, dat is een goede oplossing, dunkt me." Ze klapte
in haar handen, zoende Alida verheugd een paar ma
len.
„Laat je chocola maar niet koud worden," waar
schuwde Alida glimlachend, haar het kopje aanrei
kend om haar wat te bedaren.
Ze kneep Alida even in de hand en lachte haar
onder het drinken tegen met haar oogen. Toen begon
ze weer
„'t Is net of ik nu al vrij ben Ik kon van
morgen zijn ring, dien hij mij gisteren gaf, niet aan
doen, ik kon nietMama wees er mij op, maar ik
liet hem netjes in het doosje. Dien moet ik hem dan
terugzendenHemeltjeliefHoe zal alles af-
loopen En mama!? Wat zal zij zeggen?Zul
len we samen den brief opstellen Toe, Ali, doe me
dat genoegen
„Liever doe ik het niet, Evaje begrijpt....
Als je mama er achterkwam..
„Mama zal er nooit iets van bemerken, dat beloof
ik je, niemand, niemand, dat blijft onder ons."
Alida liet zich overhalen en een kort, beleefd
briefje werd opgesteld, hetwelk Eva thuis zou over
schrijven en stiekem per post zou verzenden.
„Zoedra ik nieuws heb, kom ik het je vertellen,"
zei Eva, Alida nogmaals hartelijk omhelzend.
De vrienaschap was voor goed gesloten en beiden,
in-tevreden, bleven nog wat keuvelen.
Eensklaps zagen zij Piet den tuin in komen.
Beiden schrokken op. Eva omdat hij haar in de
woning van Benthuizen zag en Alida omdat het
Piet was, die anders nooit kv am.
„Mag ik binnenkomen riep hij voor het venster,
toen de jonge meisjes zich vertoonden.
Alida's hart bonsde en haar wan
gen waren rood en warm geworden
als het gloeiende vuur in den haard.
Ze opende de voordeur en1 legde haar
bevende hand in de zijne, die hij
stevig omknelde, terwijl hij haar diep
in di :>ogen blikte.
„Dag, Alida! Hoe is 't met je?"
„Best Wat zit je vol sneeuw,"
lachte ze nerveus, hem met zijn jas
helpend.
„Zoo, zusWat doe jij hier
wendde hij zich, geërgerd, tot Eva.
„Dat kon ik ook wel aan jou vra
gen," kaatste ze terug. „Maar kom
mee, ik zal het je vertellen
Alida en ik hebben een vriendschaps
verbond gesloten. Hoe vind je dat,
zeg
„Best, best knikte hij. „Je kon
geen beter keus doen."
„Een kompliment voor mij," zei
Alida, sigaren en een aschbakje voor
Piet neerzettend.
„En een verheugend nieuws voor
mij," vulde hij aan.
„Ook een kop chocola vroeg
ze, hem niet bij zijn voornaam
durvende noemen.
„Liever een sigaar als tenminste
de dames mij veroorloven te rooken."
Alida knikte bevestigend en nam
weer naast Eva plaats op de sofa.
Piet merkte, terwijl zij over het
een en ander spraken, het groote
verschil tusschen de meisjes op. Beide
waren mooi doch zijn voorkeur ging
steeds naar de brunetten de blonde
vond hij te fijn van teint blauwe
oogen bekoorden hem nietde donkere
was te gevaarlijk, niet goed te ver
trouwen.
Alida was zoo iets bizonders
heur haar was wat minder rood dan
terra-cottakleur, mooi bruin zooals
nog niet geheel rijpe kastanjes
chataigne kon men' het ook niet
noemenongemeen was het, on-
