ONS ZEELAND
Hfi
-teitri
W-*
n
/JIO/J
Nog te weinig Zeeuwen kennen hun eigen pro
vincie. Slechts weinigen weten hoe mooi ons Zeeland
eigenlijk is, en hoe schoon en trotsch het verleden was,
waaruit onze provincie is geworden.
Te midden van uitgestrekte akkers en velden, ligt
daar, in West Zeeuwsch-Vlaanderen, als een parel,
het oude stadje Sluis.
Reeds van verre zien wij den trotschen toren van het
eeuwenoude stadhuis, hoog boven de huizen uitsteken,
glinsteren de hoektorentjes, schitteren de leien van het
hoog oploopende dak, alsof ze nog, evenals vroeger,
ons reeds op een afstand wil waarschuwen voor de
sterkte harer vestingen en de macht van de stad.
Thans ligt het nog als een schitterend sieraad, te
midden zijner wallen; wel zijn de sterkten vervallen
tot ruines, wel is het leven van vroeger verdwenen,
maar toch is de stad grootsch en schoon.
Zelden heb ik een stad gezien, zoo mooi, zoo roman
tisch en met zoo'n grootsche historie, met zoo'n glans
rijk verleden als Sluis.
Och, kende men maar meer de schoonheid van onze
eigen, oude stedekes, kende men maar beter ons Zee
land.
BOB.
oLui j
