ZEEUWSCHE WATERRATTEN
4
ONS ZEELAND
De Zuid-haven-brug in Zierikzee, die aan het toenemende verkeer
belangrijke diensten bewijst.
Dezelfde brug, terwijl ze open gaat (of dicht, naar het U lijkt.)
gen omlaag te vallen, overal is het gebouw aan het
barsten.
Wie het stadhuis in Veere wel eens wat nauw
keurig bekeken heeft, weet dat de onbekende architect
geenszins overdrijft. De toestand laat inderdaad veel
te wenschen over.
Als Veere geld had, zou het advies moeten volgen
„Veere, stel een flinke som ter beschikking en laat je
mooie stadhuis in orde brengen," maar.... Veere is
daartoe niet in staat. De kleine gemeente kan geen
sommen ten koste leggen aan de weliswaar mooie, doch
dure erfenis van een rijk voorgeslacht. Anderen dan
het stadje zullen hier uitkomst moeten brengen. De
beste oplossing zou zijn als het rijk van Veere het
stadhuis overnam, en het rijksmonument geheel in
orde liet brengen. De geschiedenis van het Walcher-
sche stadje is wel zoo ongewoon, dat een dergelijke
on-economische overname alleszins te billijken zou
zijn.
Blijkt het rijk de filantropie in deze niet toegedaan,
dan zouden we de provincie in overweging willen
geven haar aandacht aan het stadhuis te Veere te
willen schenken. Want we zullen het er allen wel
over eens zijn, dat dit fraaie Zeeuwsche historische
bouwweik niet ten gronde mag gaan
door
ZELANDUS.
De tijd der romantiek is voorbij. En wij Hollanders,
die van nature toch al geneigd zijn om de dingen van
den nuchteren kant te bekijken, komen er nu zeker
toe, om de glorie, die de hoofden van onze oude vader-
landsche helden omgeeft, met een sceptischen blik te
beschouwen. Nu is onverschilligheid altijd nog beter
dan dwaze verheerlijking. Maar er is ook een midden
weg, die men zonder gevaar van buitensporigheden kan
bewandelen. Men behoeft een Piet Hein niet te zien
als een nationale held, die zonder eenige persoonlijke
eerzucht of zonder hoop op voordeel de Spanjaarden
ging bevechten, maar men mag hem toch zeker niet
zien als een gewetenlooze zeeroover, tuk op buit en
wien de vrijheidsoorlog koud liet. Het is nu zoo lang
zamerhand wel duidelijk geworden dat de tachtigjarige
oorlog niet alleen 'n godsdienst- of vrijheidsoorlog was,
zooals velen zich dat nog graag voorstellen, maar dat
er ook economische factoren een groote rol hebben ge
speeld. Trouwens die zijn de grondoorzaak van eiken
oorlog. Maar de historie vermeldt toch oak daden van
mannen, die zonder aarzelen lijf en goed gaven voor
hun vaderland.
Hoe men daar ook over moge denken, iets edels en
toch ook iets tragisch ligt hierin, vooral waar het de
verdediging van idealen betrof. Laten we dus de Zeeuw
sche zeehelden, die momenteel veel kans loopen aan
de vergetelheid te worden prijs gegeven, hier even me-
moreeren en hun de plaats geven die hen toekomt.
In de eerste plaats dan Sebastiaan de Lange. Deze
Verenaar had het bevel over een schip en kreeg op
dracht den toevoer van levensmiddelen en manschap
pen naar het door de Zeeuwen belegerde Middelburg
te beletten. Zijn schip raakte echter aan den grond, en
toen hij door vier vijandelijke schepen was aangevallen
en zich langen tijd moedig verdedigd had, stak hij de
lont in het kruit en vloog met vriend en vijand in de
lucht. Het is natuurlijk altijd de vraag, in hoeverre het
toeval in zulke gevallen een rol speeelt. Maar, het is
in ieder geval al een groote prestatie tegen een vier
voudige overmacht te strijden. Eere dus zijn naam
Iemand van grooter beteekenis hoewel hij niet
zulke bokkesprongen maakte, was de Zeeuwsche ad
miraal Ewout Pietersz. Worst. Deze admiraal, die
buiten zijn goeden Zeeuwschen naam, over eenige oor
logsschepen beschikte, werd door de stad Vlissingen
uitgezonden om de Spaansche vloot te bevechten, die
onder bevel van Medina, Alva's opvolger, voor Blan
kenburg geankerd lag. Worst kweet zich goed van zijn
taak en behaalde de overwinning. Hierbij moet nog een
andere Vlissingenaar worden genoemd, en wel Boude-
wijn Ewouts. Deze was met de Spaansche vloot van
een handelsreis teruggekeerd, maar toen Worst den
aanval begon, dwong hij de vijandelijke soldaten op
