it
13
ONS ZEELAND
In het fel electrisch licht
blijft het hijgend staan.
Dat zoo'n dier, hoe het ook hoopt,
toch de rijzweep nooit misloopt,
ziet men het niet aan.
Wandelingen door den stal,
orde, door en door.
Paarden, netjes op een rij,
met een muilkorf voor.
Streelt men dan zoo'n mooien kop,
als een stillen groet,
springt het dier wild achteruit
en kijkt schuw de oogen uit:
het verwacht geen goed.
Als U in een circus zijt
en zich amuseert,
als ge met het groot-publiek
méé applaudiseert,
dan beloont ge den directeur
voor drievierde part,
maar, waar 't restje voor moet zijn,
dat is ziek en heeft nog. pijn,
klap dus niet te hard.
WILLEM TELL II.
Grossir.... c'est mourir un peu!....
Ik las het in de advertentie-kolommen van 'n Fransch
blad en moest er even om lachen.
Maar toen ik er over nadacht, drong het tot me door,
hoe het verdwijnen van de beroemde ,,lijn voor vele
vrouwen werkelijk sterven is.
Kom maar eens binnen op een voorjaarsvisite waar
vele vrouwen bijeen zijn en waarvan het meerendeel
de lijn verloren heeft.
,,Hoe kom jij zoo slank?"
Oogen priemen als scherpe dolken door je heen.
„Ik laat er heusch niets voor," zeg je kalm.
Schampere lachjes weerklinken.
„Maar je doet er een boel voor!"
„Op m'n woord niet."
Denkt u, dat ze me gelooven?
Maar niet heusch.
Ze spieden arglistiglijk of ik wel het noodige aantal
bonbons en koekjes savoureer.
Ik geef eerlijk toe, dat ik vrouw genoeg ben, om
juist dan meer zoete zaligheden te eten, dan mijn ge
woonte is.
Ze steunen zacht. Ze lusten ze zoo dolgraag en de
petits jours zien er uit om van te watertanden!
Ze halen uit hun mooie taschjes een miniatuur zil
veren doosje nemen er een sacharine-tabletje uit en
laten dit in hun kopje thee verglijden.
Want een klontje suiker! uit den booze!
Natuurlijk nemen ze geen melk in hun thee,
„Ik drink tegenwoordig Russische thee,' zegt me
vrouwtje Dik-van-lijn en ze eischt een citroen, plus
een perser, waarop ze het vocht door haar thee en m
haar keel werkt.
„Ik drink bij me thuis altijd „The Mexicain zegt
een andere mollige schoone.
„Jullie bent wèl internationaal!" lach ik.
„Jij hebt goed lachen!"
Hè ik ril! Wat kunnen vrouwen-oogen steken!
„Ik draag een „Swelt Form
„Enmèt resultaat?!' vraagt begeerig haar over
buurvrouw.
De andere zwijgt, haalt even haar schouders op.
„Een „Gaine Roussel" is véél beter", zegt no. 3.
Zes potloodjes worden voor den dag gehaald en in
zes snoezige notitieboekjes wordt het adres opge
schreven.
„Een vriendin van me draagt een Ceinture Réduc-
tiv'e", licht ik ze vriendelijk in.
„Die vriendin ben je zeker zelf!" betalen ze me mijn
dienst.
Om ze te straffen, weet ik het adres met meer.
„Zul je het me morgen telefoneeren?" vragen ze
allemaal tegelijk.
Ik beloof het.
„Je kunt ook badzout gebruiken, dat je een „corps
svelte" bezorgt", adviseer ik, want ik krijg er ge
noegen in ze op stok te jagen, al die gezellige dikke
kloek j 6S«
„O, o, wat is zij op de hoogte! lachen ze ironisch.
Wat is dat voor badzout?"
„Le Sel Clarks."
„Ruikt het lekker?"
„Dat kan ik je niet zeggen, want ik gebruik het
heusch niet."
Het geloof kun je niemand geven, maar een vrouw
zeker niet!
„Je kunt ook nog gaan pointrolleren! Heele stammen
zijn er als stopnaalden door geworden!
„Och, loop rond!" nijdast er een, die heusch het
figuur van een pinda heeft, „ik rol al een paar maanden
en 't helpt me geen zier.
„Ga paard rijden," animeer ik vriendelijk, bij welk
in gemoede gegeven advies de heele gemeente in lachen
uitbarst, want ze zien plotseling het geval! Mevrouw
pinda, geheschen op een knol!
Hè, hoe kon ik zóó stom zijn! De lieve dame is voor
eeuwig mijn aardsvijandin!
„Hoe kom jij eigenlijk zoo buitengewoon goed op de
hoogte van al wat vóór het behoud van de lijn is?"
Als een addertje uit het gras, zóó komt het kleine,
mondaine wijfje daar met haar vraag te voorschijn.
„Zal 'k je vertellen, teerbeminde," zeg ik poes-
vriendelijk. „Je weet, ik pen sinds eenige jaren ver
schillende dames-rubrieken vol. De vrouwen, die me
lezen, vragen me vaak om raad, waar het hun toilet
geheimen betreft. Ik antwoord ze daarop in de kolom
men van ons blad, deftig, klinkt dat, hè? Maar, je
begrijpt, ik moet daarvoor op de hoogte blijven en
neus getrouwelijk de 'buitenlandsche bladen af, die in
dit opzicht wel zeer up to date zijn. Snap je nu het
geval?"
Waarachtig! Ze geloofden me, de schatten!
„Krijg je veel brieven?" vroegen ze geïnteresseerd.
„Ja, stapels! behalve van m'n Zeeuwsche vriendin
nen, die zijn in het bezit van de goede lijn en hebben
geen crèmes of watertjes noodig om hun perzik-huidjes
gaaf te houden!"
„Gelukkige vrouwen!" zuchtten de veelgeplaagden,
E. B. B.
