„IDEM
FIMIAGEMbKAAN
WZ4A £&it
p/iu&M
4rutcrun€,
'"m,
ONS ZEELAND
zeggen zij die de
MAAI MACHINE
in gebruik. hebben.
Zij loopi zeldzaam licht en geeft
een zeer regelmatig stiksel.
MIDDELBURG
TELER dl
Madame rilde.
Stel je voor dat zoon gevaarlijke kerel ont
snapt Ik zou geen nacht meer rustig kunnen slapen.
Dat is in een inrichting onder mijn commando
volstrekt buitengesloten
De kolonel zette een hoogen borst, toen hij deze
geruststellende verzekering gaf.
Eenige stappen verder schoof de kolonel een luikje
in een celdeur op zij.
Hier zit Antoine Gabrielle.
Mevrouw Monsane gluurde naar binnen door de
nauwe spleet.
Wat ziet de man er intelligent uit, zei ze zacht
tot haar geleider.
Ja, het is een slimme kerel. Jammer, dat er
niets beters uit hem gegroeid is
Hij sloot het luikje weer met een enkele handbe
weging.
Antoine Gabrielle sprong overeind en raapte een
bijna onzichtbaar klein stukje papier van den vloer
van zijn cel op. Hij las de woorden die op het pa
piertje gekrabbeld waren en een nieuw licht van hoop
rees in zijn ziel.
Hij wreef het papiertje tot een klein balletje, niet
grooter dan een pil en slikte het door,
Eenige meters van de deur van Antoine's cel bevond
zich een zware deur, die uit het binnenste gevangenis
complex onmiddellijk naar de buiten-terreinen voerde.
De kolonel opende deze deur met een betrekkelijk
kiemen sleutel, die aan een bos zat, die hij in zijn
zak droeg. Mevrouw Monsane zag dat deze sleutel
door zijn eigenaardig model goed van de andere te
onderscheiden was.
Hebt u altijd zoo'n bos sleutels bij u vroeg
Madame met kinderlijke verbaasdheid.
Altijd Ze verlaten me nooit dag noch nacht.
Toen ze buiten kwamen begon de avond te vallen
en een dikke mist steeg op.
U had het daarnet over ontsnappen, schertste
de gevangenis-directeur, maar zoo'n avond zou er ge
knipt voor zijn.
Hij klopte met bravour op de sleutels in zijn zak
Maar die zitten hier veilig, hoor. Maak u maar
jjiiiiiiiiiimiimiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiitiinMiinmiiiiayuiiiiiniimiiiiiiiiHiiniiiiimibi
Vraagt Uw leverancier of aan het adres voor den handel
tniinii/^
l\»x de
Jasper Anthonisse te Biervliet, oud 11 jaar, is een zeer
muzikale knaap. Op het solisten-concours te Oost
burg behaalde hij een le prijs en de 4e extra prijs.
De veelbelovende jeugdige musicus met z'n instrument.
niet ongerust. Die hier bij mij zitten komen er niet
uit vóór hun tijd om is
Mevrouw Monsane had haar gast verzocht zich even
te amuseeren met de boeken en tijdschriften op tafel,
terwijl zij zich boven verkleedde.
Boven in haar kamer wachtte Céleste, haar dienst
meisje.
Is hij meegekomen, madame fluisterde Céleste.
Mevrouw Monsane knikte bevestigend.
Als alles in orde is, Céleste, hoe lang heb je
dan noodig
Hoogstens vijf minuten, madame
De kolonel keek verstrooid op van de plaatjes van
een tijdschrift, toen zijn gastvrouw weer binnen kwam.
Ik hoop dat ik u niet te lang heb laten wachten,
zei ze op haar meest innemenden toon. Maar nu krijgt
u ook direct een kopje thee. Ik smacht er zeik ook
naar
Ze dronken thee aan een kleine tafel vlak bij den
haard en Madame keuvelde allergezelligst over wat ze
dien middag gezien had en over honderd andere
dingen.
Nadat de theetafel was opgeruimd, schoven gast
vrouw en bezoeker hun gemakkelijke stoelen dichter
bij den haard en mevrouw Monsane zag dat de kolonel
er moe en onloochenbaar slaperig uitzag.
De warmte hier in de kamer maakt me slaperig,
excuseerde hij zich.
Geneer u niet en doe 'n dutje, antwoordde ze
vroolijk. Het is hier „vrijheid, blijheid", mijn gasten
moeten maar doen en laten, waar ze plezier in hebben.
Madame Monsane had een passie voor muziek. Ze
zette zich aan de piano en de lieflijke, weemoedige
melodieën van Beethoven's „Sonate Pathétique" parel
den door de kamer.
Toen de laatste tonen verklonken waren, ontdekte
ze met een glimlach, dat de kolonel zijn oogen geslo
ten had en dat zijn hoofd op zijn borst was gezonken.
Zijn regelmatige ademhaling bewees dat hij vast in
