Echte Zeeuwsche Boterbabbelaars
J. B. DIESCH'
Heeren Winkeliers vraagt prijsopgave en monsters
8
ONS ZEELAND
dat de gemeenteraad van Middelburg B. en W.
toestemming verleenden om een brief aan Ged. Staten
te schrijven (inzake de bekende op- en aanmerkingen
over den financieelen toestand der hoofdstad) waarin
het advies van Gedeputeerden niet wordt gewaardeerd.
BBSS
De Schelde-zender vertelde me, dat Annie van Ees
en haar Cor, op Schouwen een villa hebben laten
bouwen.
Bij het lezen van dit bericht schoot het me door m'n
bei, hoe ik u wel eens iets van Annie van Ees, die ik
voor een ander orgaan interviewde, vertellen kon.
U moet dan weten, dat ik met weinig pleizier naar
den schouwburg toog, waar in haar kleedkamer het
interview zou plaats vinden.
Er zijn dames, die zoo kwallig over haar kunnen
spreken.
„Die Annie! wat een dot! wat een schat! ik ben
dol op haar! Wat zag ze er weer heerlijk uit!"
Het zijn de dames die haar bloemen en bonbons stu
ren en voorbij haar woning trippelen om toch maar iets
van het geliefde wezen te zien te krijgen.
Dit had gemaakt, dat ik er tegen op zag, deze ver
wende lievelinge van het publiek onder het mes te
nemen.
Ik verwachtte dan ook een pretentieus vrouwke voor
me te krijgen, dat me eenigszins hautain en liefjes-
welwillend de groote eer gunde haar te mogen be
spreken,
't Was in de pauze van Dover-Calais.
Ik stond achter het tooneel, wachtte haar op.
Daar kwam ze aan! Een lieve, sans-gêne vrouw,
met genoegelijke, bungelende loop en gebaren en
„0, prettig dat u daar is. Gaat u mee naar m'n kleed
kamer?"
We zitten over elkaar en ze kijkt me guitig aan.
De kleedkamer is hoogst smaakvol en gezellig inge
richt. Een lange toilettafel, die den geheelen wand be
slaat en gedrapeerd is met een zacht-gele, bebloemde
stof, heeft een groote spiegel, welke ook al den geheelen
muur beslaat en waarin ze al haar mooie en ook leelijke
grimes maakt. Alle toilet-benoodigdheden, in sierlijken
vorm, zijn natuurlijk aanwezig. Zacht-geel omhuifd zijn
de verschillende lampen in deze in-knusse kamer, waar
ook een theetafel staat, met keurig thee-gerei, want een
kopje geurig vocht moet haar verkwikken in de pauze.
Ik haal m'n opschrijfboekje te voorschijn en krabbel
al rondneuzend, alles op.
Zij vertelt en ik kijk vol pret naar het expressief
gelaat waarop de aandoeningen zich snel afwisselen.
,,Ik was op school een duvel van een meid. Och, u
begrijpt, ik kom uit een gezin met vijf broers, die me
eigenlijk als een kameraad beschouwden en ik deed
aan al hun jongensstreken mee."
Nu begrijp ik, hoe ze in „Boefje", die prachtige cre
atie van haar, zoo'n echte jongen kon zijn.
„Toen ik de Mulo-school doorloopen had, ging ik
naar de Tooneelschool, want het tooneelspelen zat me
in het bloed, het was van jongsaf m'n ideaal om aan
het tooneel te gaan."
En ze vertelt me van de wonderen die ze zich wel
voorgesteld had van de tooneelschool! Ze zei het niet
zoo onomwonden, maar ik voelde toch, hoe dit onge
breidelde natuurtje, daar niet aarden kon, ze er zich
voelde als een vogel, die opgesloten in een kooi, haakt
naar voortwieken in de vrije natuur.
Zeventien jaar was ze, toen ze voor de eerste maal
optrad, 't was bij Royaards.
Een vol jaar bleef ze er, speelde er vele rollen en
kwam toen bij Verkade.
Het pittige, jonge actricetje leerde daar haar „Cor"
kennen. Direct ontdekte deze het groote talent in haar
en steeds drong hij er bij Verkade op aan, haar toch
een rol van beteekenis te geven.
Nu, die kreeg ze! Niet zoozeer bij Verkade, maar
wel bij haar eigen man en Directeur. Het was toen
het gezelschap van Verkade uiteenging en Cor van der
Lugt zelf als directeur optrad.
Nu is ze de eerste actrice van het geze'schap en
ze heeft de goede meening van haar echtvriend niet
beschaamd. Annie van Ees is een van de weinige actri
ces, die in staat is alles uit te beelden, zoowel het vroo-
lijke, guitige, als het teêre en tragische.
Misschien is het wel eens aardig voor u aan te hoo-
ren, hoe Annie van Ees' dag verdeeld is.
's Morgens om acht uur is het reveille. Is ze klaar
met haar toilet, dan komt kleine Cor, de lieve kerel
van 5h z'n opwachting bij moeder maken. Dan wordt
er voorgelezen uit de mooie prentenboeken en gespeeld,
dat het een lieve lust is.
Maar na een half uur is het uit met de pret. Dan
wordt er ontbeten, volgen de huishoudelijke bespre
kingen, telt ze, accuraat als ze is, de huishoudboekjes
na. Dan naar de repetities, of als er geen repetitie is,
wandelen met den boy.
Meestal duurt het repeteeren tot half drie, dan gaat
ze naar huis, ontvangt bezoek, beantwoordt de corres
pondentie, leert een nieuwe rol en wijdt zich verder
aan haar allerliefste werk, de opvoeding van kleinen
Cor.
Want ze is een moeder in den besten zin van het
woord. Niet uitgepraat is ze over hun schat en was
mijn ruimte in dit blad niet beperkt, dan zou ik nog
veel hiervan kunnen vertellen.
Na het middagmaal wordt de jongen door de ouders
naar boven gebracht, lekkertjes toegestopt en dan gaat
het naar den schouwburg.
Spelen ze in de provincie, dan gebeurt het vaak,
dat ze niet meer naar huis kunnen en gaan ze den
volgenden dag, bij aankomst in Den Haag, direct door
naar de repetitie.
Zoo is haar leven overvol. Heel haar gezonde, bloei
ende verschijning, haar gelijkmatig, altijd opgewekt
humeur doet echter zien, dat werken gezond is. Als
men z'n werk maar lief heeft en dat heeft ze!
E. B. B.
MET dOUD BEKROOND
Alleen echt met het merk J. D.
CHOCOLATERIE „IN DEN ZOETEN INVAL"
LANGE BURG C 110 MIDDELBURG
Bestellingen boven f 2.50 franco
