ONS ZEELAND
DE BRIEF
16
Ter gelegenheid van het 1-jarig bestaan der Korfbalvereeniging
„T. O. P." te Vlissingen werden Seriewedstrijden gehouden.
„E. L. T. O." te Kloetinge behaalde de eerste prijs.
„V. V. C." te Goes die ook op de Seriewedstrijden in de
Scheldestad uit kwam, werd door „E. L. T. O." uit Kloetinge
met 1—0 geklopt.
leven; de Amerikaan, die zijn lachen niet kon houden,
slikte zijn kauwgummi in.
19 April. Nationale feestdag. Kleine oneenigheid
met Jossie, die obstructie voerde toen wij hem, om zijn
hart hooger voor de natie te doen kloppen, met ver
eende krachten, een oranje-broek aantrokken. Hij voelt
niets voor de traditie van ons geslacht, die zulk een
dracht van vader op zoon doet overgaan. „Ze lachen
me uit," schreeuwde hij. Met klem den kleinen rakker
gewezen op den plicht om voor een andermans be
ginsel wat over te hebben. „De Prins zelf draagt toch
ook zoo'n ding niet," kermde hij. „Dat is een heel
verschil," sprak Liesbeth streng, „die is maar aange
trouwd. en daarmee bast!
Breeduitstra aangetroffen in de taveerne „Storte-
beker". Die maakte zich dik over de poging van de
Eerste Kamerleden om een vaste vergoeding te krijgen.
Heb hem er kalmeerend op gewezen, dat andere lan
den hun senatoren ook beter beloonen; in Noorwegen
bijvoorbeeld worden ze gratis begraven, tenminste
wanneer de dood geconstateerd is.
„Dat nooit," riep Breeduitstra, „dat mogen we hen
niet aandoen!Zie je (fluisterde hij) sommigen zijn
zoo hebzuchtig, dat een kostelooze beaarding voor hen
een aansporing tot zelfmoord beteekent.
20 April. „Alles wankelt", zei laatst de post
directeur diepzinnig, toen hij na een wijnfuif op straat
kwam, en ik geloof waarachtig, dat mijn vriend toen
gelijk had. Daar heb je nu het hoefijzer. Negentien
honderd jaar heeft het in deze gewesten gegolden als
het symbool van het geluk; als de talisman tegen alle
ongevallen en net lees ik in mijn lijfblad dat de spaar-
vereeniging „Het Hoefijzer" te Rotterdam fout is;
penningen uit de kast; den penningmeester er in; heeft
echter geen handelswaarde.
21 April. Bij 't lossen van een schip in de Rotter-
damsche haven wipte er uit een tros bananen 'n heu-
sche slang van 94 centimeter. Wie of de tegenwoordig
heid van geest had om ten gerieve van het nieuws
gierige publiek, het reptiel te meten, bleef onbekend,
daarentegen kon men dr. Stoett waardevolle inlich
tingen geven over de herkomst van de spreekwijze
„Wat een rare pisang".
22 April. Singelloop met Krimp van Duimen, doch
op de oude, beproefde, kalme wijze. Ons getrouwden
kon miss Blanche koud laten. Krimp heeft zeer gevoelig
gesproken over het wel en wee van Middelburg. Het
begint zijn tijd nu toch te verstaan. Nauwelijks heeft
men den. reuk gekregen van veel hotelbezoek, of de
vereeniging „Uit het VolkVoor het Volk probeert
de inwoners tot gevel-artisten op te kweeken. Krimp
doet niet mee; hij heeft een stijf been.
23 April. Nieuwe werkster laten aanrukken. Ze
heeft nog lang haar; dat bemerkten we echter pas toen
we de soep lepelden. Toch moet de keuken eigenlijk
nog een beurt krijgen. Liesbeth schermutselde even
met het mensch. „Moeder houdt niet van haar, zei
Wybo, met bijzonderen nadruk op het laatste woord.
In den namiddag verjaagd uit mijn appartement; zoo
lang mijn bovenkamer niet in orde is, moet ik mijn
dagboek in het waschhok bijhouden.
24 April. Op de soos vertelde mr. Mierick van
Peuteren, dat de nationale vereeniging van vuurwerk
fabrikanten een beweging in 't leven wil roepen, die
ten doel heeft, het afsteken van vuurwerk in alle dorpen
en steden van Nederland op de algemeene vaderland-
sche feestdagen.
Tegen de geldelijke kosten staat het groote voordeel,
dat bedoeld amusement altijd veel volk uit de om
liggende plaatsen trekt. In beginsel besloten adhaesie
aan die vereeniging te betuigen.
door
JOHAN KONING.
Mevrouw van Slooten zat in de tusschenkamer, waar
ze na de droeve gebeurtenissen van den laatsten tijd
het half-donker beter kon verdragen dan het volle
licht in de kamer voor aan de straat. Zij liet de suite
deuren open en ze had de gordijnen in de serre niet
laten zakken, ofschoon zij die den laatsten tijd des
middags wèl 'had neergelaten. Het was niet noodig,
dat de buren-achter haar in haar groot verdriet konden
bespieden en natuurlijk wisten de buren wat haar man
haar had aangedaan, héél Den Haag, héél de wereld
wist. het, behalve Lize, haar dochter uit Indië, over
